Cisza.

Za oknem noc, bardzo spokojna.

Pokój jasny i biała kartka.

Rysuję drogę daleką.

Dwa czarne, długie chlaśnięcia biczem – koleiny głębokie.

Rysuję jadące „Tygrysy”,

Śmierć w gąsienicach.

Ich mocne pękate kadłuby,

Ich niskie, kanciaste wieże,

I śmierć w długich lufach armat.

A wokół drzewa i krzaki,

Przykryte, spokojne jeszcze,

Pod grubym białym płaszczem.

Niemal nie widać, że czuwają.

A wokół białe płatki

Jak białe oczy śmierci.

A wokół biały jej całun

I las nabrzmiały dudnieniem.

A wiatr zaciera gdzieś ślady,

A czas zaciera gdzieś ślady,

Jak refren starej piosenki :

„A czas  zaciera gdzieś ślady … „

Marek Sapiński
1971