Z ogromnym zdziwieniem przeczytałem przedruk artykułu senatora Czesława Ryszki „Prosto i jasno” z tygodnika „Niedziela” dotyczący kryzysu związanego z wyborem sędziów do Trybunału Konstytucyjnego. Dawno już w tak krótkim tekście nie przeczytałem tylu nieprawdziwych informacji. Biorąc pod uwagę, że Pan senator jest działaczem katolickim, przypuszczam, że jest to wynikiem raczej braku wiedzy niż świadomej chęci fałszowania rzeczywistości. To jednak przerażające, że wieloletni senator może przejawiać aż taką ignorancję. Tym bardziej podane przez niego fałszywe informacje wymagają sprostowania.

   Pan senator pisze, że „od kilku lat na 15 sędziów Trybunału, 14 pochodzi z rekomendacji Platformy Obywatelskiej lub organizacji związanych z PO”. Kadencja sędziów TK trwa dziewięć lat. Skoro w tym roku wygasała kadencja pięciu sędziów, to oznacza, że byli oni wybierani w roku 2006. A wtedy większość w Sejmie miał PiS będący w koalicji z Ligą Polskich Rodzin i Samoobroną. Czy ktoś uwierzy, że zdominowany przez przeciwników Platformy Sejm wybrałby rekomendowanych przez nią kandydatów do Trybunału Konstytucyjnego? Zresztą, jak wyliczyła jedna z gazet spośród wszystkich piastujących jeszcze do niedawna swoje funkcje sędziów, czterech było rekomendowanych przez PiS, a pięciu w głosowaniu było popieranych wspólnie przez posłów PiS i PO.

   Senator Ryszka twierdzi, że w czerwcowej ustawie o Trybunale Konstytucyjnym uchwalonej przez PO i PSL miało miejsce „wprowadzenie artykułu, że Trybunał miałby prawo stwierdzenia niezdolności Prezydenta RP do sprawowania urzędu”. Następnie autor sugeruje, że zrobiono to zaraz po wyborze Andrzeja Dudy na Prezydenta, aby uzyskać możliwość „zawieszenia” Prezydenta. Panie senatorze, prawo Trybunału Konstytucyjnego do stwierdzenia czasowej niezdolności Prezydenta RP do sprawowania urzędu wynika z art. 131 Konstytucji, która obowiązuje już ponad 18 lat! Na dodatek TK może to zrobić wyłącznie na wniosek Marszałka Sejmu. Sądzi Pan, że marszałek Marek Kuchciński jest gotów zgłosić taki wniosek?

   Ustawa o Trybunale Konstytucyjnym uchwalona w czerwcu 2015 rzeczywiście zmieniała kryteria, jakie musi spełniać kandydat na sędziego TK. Tyle, że akurat w dokładnie przeciwnym kierunku niż twierdzi Pan senator. Poprzednia ustawa – z 1997 roku – określała, że „kandydatem może być osoba, która posiada kwalifikacje wymagane do zajmowania stanowiska sędziego Sądu Najwyższego lub Naczelnego Sądu Administracyjnego”. Nowa ustawa ograniczała to uprawnienie wyłącznie do tej pierwszej grupy osób określając jednocześnie granice wiekowe (40-67 lat). Nowelizacja dokonana już przez Sejm obecnej kadencji, a więc głównie głosami posłów Prawa i Sprawiedliwości, przywróciła poprzedni zapis. Tymczasem wymagania konieczne do objęcia stanowiska sędziego NSA są mniej rygorystyczne niż w przypadku sędziego SN. Zarzut, że „do Trybunału mogliby się dostać aparatczycy, posłowie czy działacze partyjni” brzmi dość humorystycznie patrząc na życiorysy przynajmniej niektórych osób, które zostały wybrane do Trybunału z rekomendacji Prawa i Sprawiedliwości niespełna dwa tygodnie temu. Warto porównać ich kwalifikacje oraz zawodowe osiągnięcia z obecnymi sędziami Trybunału Konstytucyjnego i to niezależnie z czyjej rekomendacji zostali wybrani. Wśród dziesięciu sędziów TK, których nikt nie kwestionuje, ośmiu to kierownicy katedr prawa najważniejszych polskich uniwersytetów, jeden jest byłym wieloletnim prezesem Naczelnej Rady Adwokackiej, a ostatni sędzią Sądu Najwyższego z prawie dwudziestoletnim stażem. Nowymi sędziami Trybunału mieli z kolei zostać w listopadzie br.: prezes Naczelnego Sądu Administracyjnego będący jednocześnie przewodniczącym Krajowej Rady Sądownictwa, kierownik Katedry Prawa Pracy i Prawa Socjalnego na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Adama Mickiewicza w Poznaniu oraz kierownik Katedry Prawa Cywilnego i Międzynarodowego Prawa Handlowego na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. Czy to są partyjni aparatczycy albo działacze partyjni?

   Na końcu Pan senator pisze, że Platforma nie miała moralnego prawa wybierać pięciu sędziów Trybunału Konstytucyjnego. Kwestia moralności, zwłaszcza w polityce, jest sprawą co najmniej dyskusyjną. Bez wątpienia natomiast Trybunał w swoim orzeczeniu uznał, że w przypadku dwóch z nich nie miała prawa tego normalnego – pozytywnego czyli ustanowionego przez organy ku temu powołane. Co do trzech pozostałych taka sytuacja nie występowała – wszystko odbyło się zgodnie z Konstytucją. Warto przy tym pamiętać, że kadencja ich poprzedników wygasła co prawda już po wyborach, ale jeszcze przed zakończeniem kadencji poprzedniego Sejmu. O tym, że PO i PSL utracą władzę, wiadomo było na podstawie sondaży już kilka miesięcy wcześniej – przynajmniej od wyborów prezydenckich. Czy już wtedy rządzące ugrupowania powinny się powstrzymać od wybierania kogokolwiek? Czy np. nowy Rzecznik Praw Obywatelskich wybrany na przełomie lipca i sierpnia br. też powinien podać się do dymisji, ponieważ został wybrany przez posłów i senatorów, którzy nie mieli do tego moralnego prawa? A jeżeli za kilka miesięcy notowania obecnej partii spadłyby do kilkunastu procent, to też powinna powstrzymać się od wybierania np. członków Rady Polityki Pieniężnej? A może w ogóle od stanowienia prawa? Dziesięć lat temu, w ostatnim roku rządów SLD, poparcie dla tego ugrupowania spadło poniżej 10%, a mimo tego nikt nie kwestionował prawa ówczesnego Sejmu do wypełniania swoich funkcji. Jeżeli zaczniemy kwestionować legitymizację prawidłowo wybranych posłów i senatorów do podejmowania decyzji przez cały okres trwania kadencji Sejmu czy Senatu, to doprowadzimy do całkowitego chaosu prawnego i otworzymy drzwi anarchii. A ta w Polsce, przynajmniej od czasów saskich, ma bardzo bogate tradycje.

   Senator Ryszka odmawia też sędziom Trybunałowi Konstytucyjnemu prawa rozpatrywania zgodności z Konstytucją ustawy, która ich dotyczy. To ciekawe biorąc pod uwagę, że pierwszy wniosek w tej sprawie złożyli do Trybunału partyjni koledzy Pana senatora (wycofali go zaraz po wyborach). Jeżeli jednak nawet przyjąć to założenie, to kto w takim razie miałby prawo to oceniać? Posłowie i senatorowie, którzy ustawę uchwalali? A może Prezydent, który ją podpisał? A może już nowi posłowie i senatorowie oraz nowy Prezydent? A może po prostu prezes Jarosław Kaczyński, który jak sam powiedział w jednym z wywiadów, niekonstytucyjność ustawy uchwalonej przez koalicję PO-PSL jest widoczna „na pierwszy rzut oka”? Przecież oni wszyscy są w tym przypadku sędziami we własnej sprawie. Być może powinien o tym rozstrzygać Sąd Najwyższy, ale na razie obowiązujące prawo nie przewiduje takiej możliwości uznając właściwość Trybunału Konstytucyjnego w tej kwestii.

   Każda merytoryczna dyskusja, zwłaszcza w obecnych czasach, gdy dominuje medialna sieczka, ma głęboki sens. Ale żeby polemizować trzeba trzymać się elementarnych faktów. Niestety, artykuł senatora Czesława Ryszki tych podstawowych standardów nie spełnia. Mam nadzieję, że to wyłącznie efekt braku wiedzy, a nie złej woli. Panie senatorze, czasami warto sprawdzić czy informacje, które są Panu dostarczane rzeczywiście odpowiadają prawdzie.

Karol Winiarski

W okresie międzywojennym w Klimontowie (na terenach nieużytków obok cmentarza oraz obok obecnej fabryki Magneti Marelli w Sosnowcu) działało wojskowe lotnisko polowe, które pełniło funkcje pomocnicze dla wspierania działań wojskowych przy pobliskiej polskiej granicy.

Wśród tych działań należy wyróżnić 2 istotne wydarzenia :

– w 1938 roku, na lotnisku bazował personel lotniczy i samoloty 21 i 22 Eskadry Liniowej (czyli bombowej) i 24 Eskadry Rozpoznawczej, łącznie około 30 samolotów PZL 23 Karaś (za zdjęciu poniżej) i Lublin R-XIII wraz z obsługą naziemną i zapasem paliwa, bomb i amunicji. Jednostki te pozostawały na lotnisku w gotowości bojowej do dyspozycji Samodzielnej Grupy Operacyjnej „Śląsk” w związku z kryzysem czechosłowackim a następnie asystowały Wojsku Polskiemu w defiladzie nad Cieszynem przy zajęciu Śląska Cieszyńskiego. W wyniku wypadku spowodowanego trudnymi warunkami atmosferycznymi w trakcie defilady, na terenie Czechosłowacji rozbił się jeden samolot Lublin R-XIII , zginęła 2-osoba załoga.

(źródło : dane zebrane z różnych fragmentarycznych źródeł w internecie)

– pod koniec VIII 1939 roku na lotnisko przebazowano transportem kołowy oraz lotniczym jednostkę 2 Pluton, 26 Eskadry Obserwacyjnej w składzie trzy samoloty Lublin R-XIII (na zdjęciu poniżej) i jeden samolot RWD-8. Jednostka ta pozostawała do dyspozycji Armii Kraków z przeznaczeniem do wykonywania lotów rozpoznawczych w stronę Górnego Śląska. Loty na kierunku Gliwice i Mikołów przeprowadzono w dniach 1-3 IX 1939 roku. W trakcie działań rozpoznawczych w okolicach Bujakowa rozbiciu uległ RWD-8. Zginął pilot a obserwator dostał się do niewoli niemieckiej. Po zajęciu Klimontowa w dniu 4.IX.1939 roku przez wojska niemieckie za pomoc udzieloną polskim lotnikom (zakwaterowanie i wyżywienie) rozstrzelano 9 okolicznych mieszkańców.

(źródło : J. Pawlak, Polskie eskadry w Wojnie Obronnej 1939)

Jeszcze kilkanaście lat temu na terenie dawnego lotniska rosło bujne zboże, które koszone i ustawiane w snopki wzbudzało zdziwienie wielu przyjezdnych takim widokiem blisko centrum miasta. Obecnie przez nieużytki prowadzi linia wysokiego napięcia. Nieużywany teren porósł chwastami, chaszczami i dzikimi drzewami.

Robert Wagner

Rok 2015 dla kultury w Sosnowcu jest rokiem straconym. Zmiana władzy nie przyniosła żadnych pozytywnych rozwiązań, środki na działania miejskich placówek ograniczono, a stowarzyszenia i wszelkie inicjatywy oddolne jak dinozaury – dawno wymarły. Są za to bukszpany, wizja nowego stadionu i wszechobecna propaganda sukcesu…

W wyniku wyborów samorządowych po 12 latach odszedł ze stanowiska Prezydent Kazimierz Górski, nie był to gospodarz idealny, doradców miał różnych, ale jakoś ta kultura się jeszcze kulała. Nowy włodarz miasta kultury – jak sam mówi – „nie czuje” i my też z tego względu jako mieszkańcy mamy przestać ją czuć! Jeśli w Sosnowcu jeszcze cokolwiek się dzieje to na zasadzie pozostałości, spuścizny po poprzedniku. Zarzutów jest tyle, że trudno w kilku zdaniach dokonać przeglądu wszystkiego, ale do poniższych wyliczeń proszę dodać swoje w komentarzach. Skoro nie ma innej przestrzeni do wymiany swoich spostrzeżeń, bo kulturalny jest co najwyżej Magiel (pozdrowienia dla Pana Ptaka!), to spróbujmy w Internecie prowadzić tę dyskusję, przecież dalej tak źle być nie może. Trzeba obudzić sprawców tego dramatu, bo wkrótce będzie tragedia… Dla mnie ktoś tu powinien dostać co najmniej żółtą kartkę!

Prezydent Chęciński to chłopak z technikum, niech się zatem zajmie dużymi inwestycjami i nowymi miejscami pracy. Bez tego nie będzie pieniędzy na działania artystyczne, na realizację naprawdę ambitnych projektów. Blaszano-dyskontowy Sosnowiec trzeba przecież obudzić, żeby przestał być tylko sypialnią Katowic. Niestety Prezydent i Rada Miasta zamiast na premiery teatralne, na koncerty w Muzie czy wernisaże w Zamku Sieleckim chodzą na mecze, gdzie elektorat większy, a i łatwiej o dobrą zabawę. Garnituru zakładać nie trzeba, no i nikt się nie obrazi za brudne trampki czy pognieciony podkoszulek. Trzeba jednak pamiętać, że zapraszanie Kuby Wojewódzkiego, by przeszedł się upstrzoną psimi kupami Modrzejewską to żaden pomysł na promocję miasta i odczarowanie jego negatywnego PR-u. Alejka wynędzniałych bukszpanów i ogołocone ze starych drzew parki uwydatniają tylko maliznę i mizerię naszej małej ojczyzny. Aby zrobić dobre wrażenie na turystach (oni są ważniejsi niż naczelny kpiarz TVN-u) trzeba mieć zaplecze i atrakcje do spędzenia tu czasu. Średnio ten warunek spełni lodowisko pod Urzędem Miasta – dowód megalomanii wodza, który nie widzi problemu miejsc parkingowych w centrum miasta… Nie wspominając o kosztach budowy i eksploatacji tego kuriozum. Rozumiem jednak, że chodzi o przeskoczenie Dąbrowy Górniczej, gdzie przed PKZ-em co roku można pojeździć na łyżwach, ale euforia związana z tą ślizgawką i postawieniem choinki zakrawa na kpinę.

O zmarnowanych lub niedocenionych punktach na mapie kulturalnej Sosnowca napiszę innym razem, sugerując gdzie atrakcji i powodów do dumy szukać, bo jak widać urzędnicy (szczególnie zaś Wydział Promocji) nie mają od lat do tego ani serca i ani polotu… Niemniej skoro Prezydent kultury nie czuje, a do swoich hobby zalicza sport i filmy z Bollywoodu, to niech przynajmniej udaje, że zależy mu na jakimś poziomie kultury wysokiej w mieście i powierzy ją w dobre, kompetentne ręce. O popkulturę zadbał, organizując Dni Sosnowca z muzyką disco polo, pozwalając na bitwę na balony w Parku Sieleckim i parę innych tego typu atrakcji, festynów czy pikników dla ludu… To też musi być, ale nie kosztem wydarzeń wysoko artystycznych, które na początku nigdy nie przynoszą pieniędzy, ale są inwestycją w ludzi, w sztukę, w dobrą przyszłość. Nikt w Polsce nie zauważy biegów na czas wokół Stawików, już lepszy byłby pomysł na zawody w jedzeniu zalewajki zagłębiowskiej, ale przecież o co innego idzie… Kultura nie może mylić się ze sportem, z igrzyskami, z kiczem i popeliną. Szczególnie brakuje tu pomysłów dla ludzi młodych, którzy staną się świadomymi odbiorcami kultury, a ich gusty będą wyśrubowane w górę, smak wysublimowany. Nam mądrej młodzieży nie brakuje, ale oferty dla niej żadnej nie ma! Studenci zaś tylko czekają na weekend, by odwiedzić znajomych w Krakowie lub Wrocławiu, a kto akurat nie może wsiada w autobus i pędzi do Katowic!

Na początek podsumujmy działalność nowej Pani Naczelnik Aleksandry Marzyńskiej, która ma stać na straży wszelkich inicjatyw, projektów, pomysłów i instytucji kultury. Kiedy porównujemy jej wejście z tym, jakie miał kilka lat temu Paweł Dusza, to już wypada tragicznie. Dusza po Równickim budził nadzieje na zmiany, miał pomysły, energię, chciał rozmów ze środowiskami artystycznymi, znał ludzi, był chłopakiem stąd. Sam miał pasję fotograficzną, jeździł na plenery, przepięknie śpiewał w chórze. Był rozpoznawalny i obecny na wszystkich wydarzeniach w mieście. Co prawda muzyka na Dni Sosnowca nie przyciągała dzikich tłumów, bo zapraszał niszowych artystów w stylu Rykardy Parasol, ale chciał pokazać również swoich. Tu wspomnę chociażby rewelacyjny koncert Skankana czy pierwsze występy Natural Mystic i charyzmatycznego Michała Maślaka. Potem zurzędniczał i coraz bardziej krytykowany przez „największego poetę w mieście” zdradzał objawy wypalenia zawodowego, ale trzeba przyznać, że teraz, będąc na zesłaniu, nieźle reaktywuje trupa jakim od lat jest Miejskie Muzeum Szklanek. Wystawa otwierająca po remoncie Muzeum na Chemicznej przyciągnęła tłumy, ale ani Pani Naczelnik Marzyńska, ani Prezydent Chęciński na niej się nie pojawili…

Symboliczną marginalizację kultury w mieście przypieczętowano przenosinami Wydziału Kultury i Sztuki z budynku na Małachowskiego do klitki na Zwycięstwa, gdzie faktycznie najlepsza pracownica referatu siedzi dosłownie za szafą! Choć może trzeba by ten wpis usunąć, aby Pani Oldze nie zaszkodzić, bo przecież niedobrze doceniać tych, którzy umieją współpracować z artystami i mają dużą dozę empatii dla (zawsze i wszędzie) zakręconych twórców! Nawet nazwę wydziału zmieniono tak, by stał się Wydziałem Komunikacji Społecznej czy Propagandy – a jak wiemy ta ostatnia jest dla mas, a nie dla intelektualistów czy kreatorów sztuki wysokiej. Czarę goryczy przepełnia fakt, że Pani Marzyńska jest tylko tubą, figurantką Pana Prezydenta, nie podejmuje żadnych samodzielnych decyzji, nie nawiązała kontaktu z żadnym ze środowisk artystycznych, ma raczej nikłą wiedzę o kulturze, historii i tradycji tego miasta i regionu. Informacje o twórcach czerpie z ploteczek i sensacyjek, którymi żyją nudni i niespełnieni urzędnicy. Wcześniej pracowała jako rzecznik prasowy Urzędu Marszałkowskiego, teraz podobnie jej złote usta są zawsze mocno wymalowane na czerwono i zdolne powtarzać tylko to, co mówi szef. A naczelnik wydziału kultury ma być wizjonerem, takim dyrygentem, bez którego żadna orkiestra nie zagra na najwyższym poziomie. Do niego trzeba mieć zaufanie, to on zapewnia atmosferę i warunki sprzyjające tworzeniu, a Marzyńska nie ma pomysłów, swoją niewiedzą i niekompetencją zraziła do siebie całe morze ludzi. Nie wspominając o tym jak potraktowała lokalnych twórców, oddając SOSNart damulkom z Katowic, które chyba za nic mają Sosnowiec i pewnie na rękę jest im ośmieszanie naszego miasta. Wiedzę o Sosnowcu czerpią z Nonsensopedii, a to, co zamieszczają na tych kilku stronkach kredowego papieru można zmieścić na ulotce formatu 10×15. Nie ma żadnych zapowiedzi ważnych imprez miejskich (tu akurat nie ma co zapowiadać, bo jak staram się pokazać ludzie kultury nie widzą szans na działalność), nie ma wywiadów (bo trzy pytania do… to jeszcze nie wywiad), nie ma reprodukcji, wierszy, prozy miejscowych twórców. Teksty są żałosne i pełne naiwności, stylistycznie na poziomie szkolnej rozprawki, a recenzje to nawet nie blurby z okładki taniego romansu. SOSNOnic, SOSNOżarcik, SOSNOpustka to moje propozycje na zmianę tytułu, skoro nowy włodarz miasta lubi zmieniać nazwy, loga czy pieczątki… I nieważne, kto ostatecznie usunął Tomasza Kostro ze stanowiska prowadzącego, czy był to Dusza próbujący się podlizać nowej władzy, czy Marzyńska dająca zarobić swoim koleżankom ze stolicy województwa – przecież trzeba sobie zostawić furtkę, gdy się nie uda… Lepiej te pieniądze z SOSN(artu?) przeznaczyć na zakup nowych książek do bibliotek, niż wyrzucać w błoto. Ale może właśnie o to chodzi, by zniszczyć, zlikwidować wszystko, co mogło choć ocierać się o kulturę wysoką, więcej pieniędzy zostanie na jarmarki, festyny i fajerwerki…

Poza tym Pani Naczelnik jako ktoś nowy, ktoś z zewnątrz powinna zorganizować zjazd środowisk artystycznych (kiedyś organizowano coś podobnego) albo kilka mniejszych spotkań z podziałem na dziedziny, jakimi ludzie się parają. Powinna poznać ten rzekomy grajdołek, to towarzystwo wzajemnej adoracji (tak się teraz określa w urzędzie twórców kultury) i spróbować ożywić, a nie uśmiercić środowisko artystyczne Sosnowca i szerzej Zagłębia Dąbrowskiego. Ale Pani Marzyńska woli być incognito, zginąć w tłumie, by się przypadkiem nie narazić, co symbolicznie pokazuje sytuacja z wernisażu prac Profesor Ewy Zawadzkiej, kiedy to Dyrektorka Zamku Sieleckiego zwyczajowo nie powitała Naczelniczki przy wszystkich gościach. Z drugiej strony to i po co witać kogoś, kto nic nie robi, a jak coś zrobi to tylko obniżając loty tego, co już było. Używając piłkarskich terminów zamiast kopać piłkę Pani Naczelnik swą ignorancją pokopała po nogach twórców kultury i powoli wszyscy schodzą z boiska, a nowi nie widzą sensu na nie wchodzić. Mam nadzieję, że powoli zacznę Państwu na to boisko wrzucać „race prawdy”, ryzykując czy będzie lepiej, czy Prezydent zamknie zupełnie obiekt tj. Wydział Kultury.

Na koniec obiecuję, że już wkrótce przeczytają Państwo o bolączkach miejskich instytucji kultury… Może nie są one tak atrakcyjne jak kontuzje piłkarzy z kadry narodowej, ale liczę, że Prezydent o nich przeczyta i wyciągnie wnioski…

Tomasz Woźniak

Toczy się niemal wojna o Trybunał Konstytucyjny. Platforma Obywatelska zarzuca Prawu i Sprawiedliwości, że z najważniejszej instytucji strzegącej zgodności ustaw z Konstytucją RP, chce uczynić łup wyborczy. Tak również ujmują sprawę media prywatne i publiczne. A jaka jest prawda?

Od kilku lat na 15 sędziów Trybunału, 14 pochodziło z rekomendacji Platformy Obywatelskiej lub organizacji związanych z PO. Ten układ mógł zmienić się w listopadzie i grudniu tego roku, ponieważ upływała kadencja pięciu sędziów. Aby utrzymać dominację w Trybunale, w czerwcu br. doszło do poważnej manipulacji: znowelizowano ustawę o TK, która pozwalała wybrać Sejmowi w październiku pięć osób na nowych sędziów (sędzią TK zostaje się dopiero po przyjęciu ślubowania przez prezydenta). Byliśmy więc świadkami swego rodzaju „zamachu” na TK: wyboru pięciu sędziów dokonano tuż przed wyborami, czyli w ostatniej chwili, mimo protestów ówczesnej opozycji. W ten sposób wąskie grono sędziów TK, osób nie podlegających praktycznie żadnej kontroli, a posiadających ogromną władzę, zostało w całości podporządkowane politycznie poprzedniej władzy.

Co więcej, politycznym majstrowaniem przy ustawie o TK w czerwcu 2015 r. było m.in. wprowadzenie artykułu, że Trybunał miałby prawo stwierdzania niezdolności Prezydenta RP do sprawowania urzędu. Było to już po wyborze na urząd prezydenta Andrzeja Dudy, a taki przepis pozwoliłby Sejmowi „zawiesić” wybranego przez naród prezydenta. Ponadto ustawa obniżyła wymagania wobec kandydatów na stanowisko sędziego TK. Dotąd sędzia powinien był posiadać tytuł przynajmniej doktora habilitowanego lub dziesięcioletnią praktykę w którymś z zawodów prawniczych. W ustawie przeforsowanej przez PO-PSL, wystarczyło „zajmowanie (przez 10 lat) stanowisk w instytucjach publicznych związanych z tworzeniem lub stosowaniem prawa”. W efekcie, do Trybunału mogliby dostać się aparatczycy, posłowie czy działacze partyjni, których doświadczenie polega tylko na tym, że pracowali przez dziesięć lat w parlamencie czy w urzędzie gminy.

W tej sytuacji prezydent Andrzej Duda nie przyjął ślubowania od piątki osób zgłoszonych do TK, uznając, że zostali wybrani z błędną podstawą prawną. Z kolei obecny Sejm, aby naprawić błędny wybór pięciu sędziów, przegłosował własną ustawę, anulował nieważnie wybrane osoby do TK, a następnie zgłosił nowych pięciu sędziów do TK. Całe to działanie zostało uznane jako zamach na Konstytucję RP. A przecież to wcześniej Platforma Obywatelska nie miała moralnego prawa, aby przed 25 października, czyli przed wyborami, wybierać sędziów, których kadencja kończyła się dopiero w listopadzie i grudniu. To politycy poprzedniej koalicji rządowej, a konkretnie posłowie PO-PSL, weszli w kompetencje obecnego parlamentu.

To więc, co obserwujemy ze strony Prawa i Sprawiedliwości, było i jest naprawianiem tego, co tylnymi drzwiami wprowadziła Platforma. Dlatego m.in. w głosowaniu z 26 na 27 listopada br. stwierdzono, że uchwały podjęte przez PO-PSL w październiku nie mają mocy prawnej. Udowodniono, że to Platforma z PSL-em wykorzystała TK do partyjnych interesów. To ustawę PO-PSL należałoby nazwać zamachem na Trybunał Konstytucyjny.

Należy przy okazji przypomnieć, że czerwcową ustawę o TK opracowano… w samym Trybunale (przedłożył ją prezydent B. Komorowski jako własny projekt, ponieważ TK nie ma inicjatywy ustawodawczej). Obecnie więc sędziowie TK będą rozpatrywać zaskarżoną przez PO ustawę PiS, inaczej mówiąc, będą sędziami we własnej sprawie. Nie wiem, jak to się zakończy, ale jedno jest pewne: to Platforma Obywatelska w swej zachłanności i pazerności na władzę stworzyła ten problem – nie tylko dokonała zamachu na Trybunał, ale postawiła sędziów TK w bardzo niekomfortowej sytuacji. („Niedziela”, Prosto i jasno nr 49/2015)

Czesław Ryszka

Źródło: sosnowiecfakty.pl

Znajdź kogoś, kto znalazł pracę dzięki Urzędowi Pracy to będziesz bogaty. Będziesz mógł go wozić po jarmarkach i zarabiać na pokazywaniu go ludziom. Tak niegdyś czyniono z kobietami z brodą, czy karłami i przynosiło to niezłe profity. Mamy jednak dwudziesty pierwszy wiek, czas komputeryzacji, szybkiej informacji i tłuszcza żąda innej rozrywki.

Pytanie w tytule jest nieco bezzasadne. Nie od dziś wiadomo bowiem, że Urzędy Pracy dają pracę zazwyczaj tylko swoim pracownikom. Mimowolnie stały się „podpisowalniami” do których nie idzie się szukać pracy, a podpisać się na liście. Jedyną przyczyną dla której jeszcze się do nich chodzi jest ów cenny podpis dzięki któremu nie mając pracy możemy być dumnymi posiadaczami ubezpieczenia zdrowotnego. Możemy zatem legalnie zachorować, bez obawy, że lekarz w przychodni zamiast recepty pokaże nam środkowy palec.

Urzędy Pracy nie oferują pracy bezrobotnym, za to organizują raz na jakiś czas targi tej pracy. Zjeżdżają się na nie inne Urzędy Pracy z okolicznych miast, które też nie oferują pracy swoim mieszkańcom, więc przyjechały nie zaoferować tej pracy też miejscowym. Poza nimi zdarzy się jedna-dwie agencje pracy oferujące pracę za minimalną krajową, najchętniej ludziom z grupą inwalidzką, którzy potrafią pracować co najmniej za dwóch. Bywają na takich targach też firmy zajmujące się szkoleniami pracowników. Łącznie kilka stoisk i pomiędzy nimi krążące kilka duszyczek bezrobotnych. Sami nie wiedzą po co tam przyszli, sami żałują tej straty czasu.

Urzędy Pracy miewają pieniądze na szkolenia, staże i na program dzięki któremu bezrobotny może założyć swoją firmę. Często bywa tak, że kasa kończy się na przykład we wrześniu. Kolejne transze będą powiedzmy w styczniu więc kilka pokoi pełnych urzędników zajmuje się w tym czasie informowaniem petentów, że nie ma pieniędzy, ale być może będą wtedy i wtedy. Proszą by pytać, dzwonić, zaglądać. Jak ktoś zajrzy szybciej czas leci w ciągu tego nieformalnego urlopu. A później od nowa staże, szkolenia i tak się kręci. I wszystko byłoby dobrze, gdyby nie to, że część bezrobotnych idzie tam z nadzieją na znalezienie pracy. A czyją matką jest nadzieja? Wiadomo…
Podobieństwo losowo opisanego Urzędu Pracy do Urzędu Pracy w Sosnowcu jest oczywiście przypadkowe.

PP

Źródło: 41-200.pl

Miejski Dom Kultury „Kazimierz” zaprasza wszystkich na otwarcie wystawy Przeglądu Twórczości Sosnowieckich Nauczycieli, które odbędzie się 16 grudnia 2015 r., w środę, o godz. 16:30

Podczas wystawy prace zaprezentują:
1. Anna Barczyk
2. Janina Białczyk
3. Bogumiła Boguszyńska
4. Zofia Cencek
5. Wiesława Iwańska
6. Andrzej Jachna
7. Jolanta Kurowska-Ujma
8. Wiesława Michalska
9. Ewa Moneta
10. Dorota Nieznanowska-Gawlik
11. Anna Oznerek
12. Danuta Pędras
13. Jolanta Placzyńska
14. Bogusława Wacowska
15. Anna Wojnowska
Wystawę będzie można oglądać do końca stycznia 2016 r.

Wstęp wolny

Niedawno minęła 75 rocznica lotniczej Bitwy o Anglię, oraz 70 rocznica zakończenia II Wojny Światowej, chciałbym z tej okazji przypomnieć kilku bohaterów tamtych czasów urodzonych lub pochowanych w Sosnowcu, More →

W ramach Telewizyjnego Festiwalu Teatrów Polski z okazji 250-lecia Teatru Narodowego i publicznego w Polsce TVP Kultura zorganizowała plebiscyt na najlepsze przedstawienie tego festiwalu. Wygrał go spektakl Teatru Zagłębia „Koń, kobieta i kanarek” Tomasza Śpiewaka w reżyserii Remigiusza Brzyka. Wszystkim, którzy zagłosowali na sosnowiecki spektakl, dziękujemy.

Przedstawienie powstało przy wsparciu finansowym Urzędu Miasta Sosnowiec. Transmisję realizowała TVP Katowice.

„Konia, kobietę i kanarka” będzie można zobaczyć 25 i 26 lutego w Teatrze Zagłębia w Sosnowcu.

Polacy wybrali zmianę. Zgodnie ze spostrzeżeniem inżyniera Mamonia, lubimy to, co znamy. Zatem zmieniliśmy na rząd sprzed ośmiu lat. Tylko bardziej.

Wątpliwości co do przyszłości być nie może. Rząd dzieli się na dwie części – dość merytoryczny po stronie gospodarczej i mocno ideologiczny w całej reszcie przypadków. Zresztą ta druga strona dała popalić jeszcze przed zaprzysiężeniem. Wracają smoleńskie wybuchy (i to nawet ustami prezydenta), wraca antagonizowanie UE – i to zanim wyschła krew na paryskich ulicach. Pakiet demokratyczny już widać w postaci zamachu na Trybunał Konstytucyjny. Przemyślne uchwalanie ustawy o Trybunale w taki sposób, by Trybunał nie mógł określić jej konstytucyjności – to prawdziwy majstersztyk.

A to wszystko w trakcie przejmowania władzy – znaczy dopiero się rozkręcają. Kto wierzył, że istnieje jakiś „umiarkowany PiS”, chyba już nie ma wątpliwości. Tych zresztą większość już nie miała podczas procesu „czołgania” Beaty Szydło. Teraz trzymają się ich już chyba tylko fantaści. Ale przecież doskonale było wiadomo, że Jarosław Kaczyński wydaje polityczny kapitał, by zmieniać Polskę. PO planowała go przechować w materacu, ale zżarła go inflacja społecznego zniecierpliwienia. Władzę i tak straciła, więc pogląd, że brak reform gwarantuje popularność, skończył się wraz z ciepłą wodą w kranie. Teraz czeka nas wrzątek. A odkręcanie skutków poparzeń może być trudniejsze niż osiem lat temu. Pierwszą ciekawostką będzie podejście do przedwyborczych obietnic. Wycofanie się z nich będzie katastrofą dla PiS. Ich realizacja będzie katastrofą dla Polski. Ciekawe, co wybierze prezes.

Póki co wybrał na szefa sejmowej Komisji Finansów osobę zamieszaną w największą aferę finansową ostatnich 25 lat, przy której Amber Gold to zabawa drobnymi w podwórku. Prawo prawem, ale sprawiedliwość musi być po stronie naszych. Chcieliście zmiany? No to ją macie! Skumberie w tomacie, pstrąg! Polacy wybrali zmianę. Wmojej ocenie zmianę na gorsze. Usprawiedliwieniem zamachu na Trybunał Konstytucyjny ma być fakt, że wprzeszłości PO również naruszała prawo w tej kwestii. Tylko czy zmianą na lepsze jest świadome powtarzanie tych samych błędów, za to szybciej i zwiększą mocą? Wybrali szybsze zadłużanie kraju (koszt obietnic to jakieś 60 mld rocznie) i w konsekwencji wyższe podatki, o ile nie bankructwo w przeciągu 2 lat. Wporównaniuz przedstawionymi planami PiS, (skądinąd naganna) polityka zadłużania kraju przez PO wyda nam się bardzo odpowiedzialna. Wszystko podlane sosem kłamliwej propagandy o Polsce w ruinie i odwiecznych hasłach o rozkradaniu przez polityków kraju. Może i zmiana była wskazana – jej potrzeba wyznaczyła i moje zaangażowanie w politykę – ale tu wyraźnie dokonaliśmy zamiany grypy na dżumę.

Tomasz Kasprowicz
z Nowoczesnej
Artykuł przedstawia poglądy autora.

Polemika

Nie jestem zwolennikiem PiS-u ani apologetą jego polityki. Wręcz przeciwnie – ukazało się wiele moich tekstów krytycznych wobec obietnic i poczynań tej partii, ale takiego totalnego braku obiektywizmu, jaki zaserwował nam w swoim artykule Tomasz Kasprowicz z Nowoczesnej, dawno nie widziałem.

Autorowi artykułu już w leadzie nie podoba się to, że Polacy w ostatnich wyborach parlamentarnych wybrali ZMIANĘ, ale nie zastanawia się, dlaczego tak się stało. Bo chyba nie dlatego, że tak wspaniale żyło się Polakom pod rządami umaczanej w gigantycznych aferach korupcyjnych postpeerelowskiej PO. Otóż Polacy wybrali ZMIANĘ, bo mieli dość rozkradaniaPolski przez władze, które wysłały ponad 2 miliony naszych rodaków na emigrację zarobkową.

Kasprowicz straszy powrotem do sprawy katastrofy smoleńskiej. Ale jak tu nie wracać do tego tematu, skoro po 5,5 roku od tego tragicznego wydarzenia, w którym zginęła elita tego kraju (i nie jest ważne, jakiej oni byli opcji politycznej), nadal nic nie jest do końca wyjaśnione, a mnożą się tylko kolejne pytania, nie wspominając o fakcie, że wrak samolotu i jego czarne skrzynki nadal są w rękach Rosjan!

Tomasz Kasprowicz krytykuje działania PiS-u związane z Trybunałem Konstytucyjnym. Ale dlaczego nie wspomina, że przed wyborami parlamentarnymi to PO pierwsza, łamiąc, zdaniem ekspertów (np. prof. Bogusława Banaszaka), konstytucję, dokonała zamachu na ten organ władzy? – zmieniono prawo tak, aby móc przed czasem wybrać nowych sędziów TK na miejsce tych, których kadencja kończyła  się już po wyborach. Czyli zgodnie z rozumowaniem autora – Kali ukraść to dobrze, ale Kalemu ukraść to już źle! I nie jest to powtarzanie przez PiS tych samych błędów, tylko przywrócenie praworządności zachwianej wcześniej przez PO. To samo z oskarżaniem szefa sejmowej komisji finansów publicznych z PiS-u o korupcję – PO okradała Polsków nie tylko korupcją, ale także ciągłym podnoszeniem podatków, zwiększaniem biurokracji i zaciąganiem coraz większych długów na rachunek nasz i przyszłych pokoleń.

Tak, wolę rząd PiS-u niż PO choćby dlatego, że kiedy w latach 2005-2007 rządziło PiS, obniżono szereg podatków czy zredukowano deficyt budżetowy. I bardzo dobrze, że po wyborach PiS przejmuje kolejne ośrodki władzy z rąk PO i PSL – w końcu je wygrali i mają do tego pełne prawo. Oczywiście także w PiS-ie – tak jak i we wszystkich pozostałych partiach – mamy do czynienia z chęcią dorwania się do władzy. Ale niestety tak funkcjonuje polityka w warunkach demokracji. I nie wydaje mi się, by realizacja obietnic PiS-u spowodowała większe spustoszenie w wydatkach publicznych niż zwiększenie o ponad 100 procent zadłużenia publicznego, co miało miejsce za rządów PO-PSL. Mimo wszystko rządy PiS-u to chyba jednak zmiana na lepsze. Skąd więc taka antypisowska zaciętość w artykule Kasprowicza, skoro będąc działaczem rzekomo prorynkowej Nowoczesnej, powinien popierać choćby obniżki podatków?

Tomasz Cukiernik

Źródło: Nowoczesna Czeladź,
IV kwartał 2015