W felietonie na temat USA pt. „Amerykanie kochają Trumpa? Ameryki portret własny” opublikowanym na portalu sosnowiec online w dniu 1 lutego br. dość szczegółowo opisałem mentalność i sposoby zachowań Amerykanów, sympatyków byłego prezydenta USA Donalda Trumpa. Natomiast mało napisałem o przeciwnikach Trumpa, więc w niniejszym felietonie postaram się to nadrobić zaczynając od pierwszych zmian w świadomości i poglądach społeczeństwa amerykańskiego.

Ameryka to teraz już inny kraj niż ten który zaplanowali ojcowie założyciele republiki. Zmiany zaczęły się już przed Wielkim Kryzysem 1929 roku, kiedy nastąpił rozwój mass mediów i związane z tym reklamowanie w nich różnych towarów. Wszechobecna reklama potrafiła całej masie Amerykanów wmówić, że taki a nie inny towar jest lepszy od drugiego. Był to proces wpływania na masy przy pomocy nieustannie powtarzanych reklam w mass mediach i to reklam w których stosowano często nieuczciwe chwyty jak np. tworzący reklamę opłacał naukowca, fachowca lub aktora udającego fachowca, który popierał reklamę swoim autorytetem. To oddziaływanie natrętnych reklam na kupujących zauważyła w latach trzydziestych grupa zwolenników psychoanalizy Freuda. Zaczęli oni w mediach propagować psychoanalizę i jego twórcę z dużym sukcesem. W latach trzydziestych do USA przybyli uciekając z nazistowskich Niemiec filozofowie z tak zwanej szkoły frankfurckiej, propagujący relatywizm i teorie krytyczną – czyli neomarksizm. Usadowili się w kilku amerykańskich uniwersytetach, gdzie wykładając teorie krytyczną narzucali swoją nowomowę zmieniającą sens słów i wartości. Trzeba sobie uświadomić, że przed II wojną światową jak i w czasie niej, legalna partia komunistyczna USA mocno propagowała w mediach konieczność przystąpienia kraju do wojny, a następnie do wszechstronnej pomocy ZSRR. Ta promocja siłą rzeczy polegała przede wszystkim na wybielaniu systemu komunistycznego, co niewątpliwie miało wpływ na społeczeństwo amerykańskie.

Komuniści i neomarksiści społeczeństwo traktowali nie jako podmiot, tylko przedmiot na który należy wpływać i go kształtować. Te teorie lansowane w mediach stały się modne na uczelniach amerykańskich i stały się częścią nurtu neoliberalnego. Zwolennicy neomarksizmu mieli obsesję na punkcie seksu. Uważali go za niezbędny czynnik postępu i stworzenia społeczeństwa wolnego, równego i szczęśliwego.

Po II wojnie światowej studenci filozofów szkoły frankfurckiej zaczęli pracować w telewizji i innych mediach i w miarę możliwości lansowali poglądy teorii krytycznej i relatywizowali rzeczywistość. Wykorzystywali autorytet nauki do wykazania wyższości swego poglądu. Przedstawiali ludziom pewne pomysły jako naukowo udowodnione, co często nie było prawdą, propagując tym samym swoje neomarksistowskie idee.

Dzięki ciągłemu mówieniu o tych nowych ideach w mediach, szczególnie używając słów kluczy – idee: postępowe, demokratyczne, wolnościowe i emancypacyjne – potrafili przekonać do swoich poglądów szerokie rzesze inteligencji amerykańskiej. Zastosowanie tego typu public relations powodowało niszczenie najlepszego stylu życia i narzucanie nihilistycznego marksizmu. Nie wiadomo kiedy Stany Zjednoczone Ameryki Północnej przekroczyły historyczną linię i już nieodwracalnie stały się inne. Najważniejszą przyczynę tej metamorfozy ukazałem powyżej.

Drugą bardzo ważną przyczyną, była zmiana retoryki politycznej połączonej z uczestnictwem w polityce za pośrednictwem telewizji. Od tego czasu Amerykanów trudno było przekonać racjonalnymi argumentami. Reagowali na symbole i emocje, które dostarczały im mass media. Oprócz zmian w sposobie uprawiania polityki zmieniły się sposoby i środki działania banków oraz zasady moralne w wszystkich sferach. Dotyczy to szczególnie okresu po 2008 roku. Kiedy normy społeczne zaczęły się chwiać, a przywódcy porzucili swoje przywództwo, to skończyła się dawna republika, a jej miejsce zajęła samozwańcza siła tj. korporacje finansowe sprzymierzone z neoliberałami. Tak więc okazało się, że Wall Street, Hollywood oraz uczelnie mają więcej do powiedzenia niż najwyższe władze państwowe.

W swoich książkach Edward L. Bernays twórca public relations (doradca rządu USA i największych korporacji finansowych pisze, że demokratyczne społeczeństwo amerykańskie, co najmniej w połowie zostało sformatowane tak jak chciała inteligentna grupa neoliberalnych nadzorców. Nadzorcy ci korzystając z naukowych badań nad psychologią jednostki i psychologią tłumu, a także z rozmaitych metod indoktrynacji i manipulowania ludzkimi pragnieniami ustalili nowy „postępowy” system wartości i główne cele społeczne.

Połowa Amerykanów w tym przede wszystkim „inteligencja” stała się wyznawcami neoliberalizmu – czyli teorii krytycznej, zmiany pojęć i wartości w imię postępu  i wolności. Nastąpiła drastyczna polaryzacja na lewicowych neoliberałów i na neokonserwatystów. Większość neoliberałów jest nieświadoma, że ten postęp powodujący zmianę pojęć i zmianę wartości, a w który tak ślepo wierzą, to nic innego tylko wstecznictwo, zaprzeczenie postępu i zacofanie. Przecież to już było w historii  i skończyło się katastrofą. Te tak gorliwie głoszone idee są tylko twórczym rozwinięciem wprowadzonych w życie idee rewolucji francuskiej, saintsimonizmu i rewolucji bolszewickiej.

Inteligencja amerykańska w większości wykonuje zawód wąsko specjalistyczny. Jej zasób wiedzy ogólnej wyniesiony z uczelni jest bardzo skromny. Wiedzę ogólną czerpią z mass mediów, które jak napisałem wyżej kreują inną rzeczywistość i przedstawiają poglądy i idee które są zaplanowane przez specjalistów od reklamy i public relations.

Tak więc wiedza czerpana z reklamowych sloganów, artykułów prasowych, danych naukowych z błahostek powielanych przez tabloidy, banałów historii, pozbawionych jakiejkolwiek oryginalnej myśli powoduje, że miliony ludzi podobne ma zachowania i poglądy. Tak właśnie ukształtowała rzesza zwolenników neoliberalizmu i zwolenników Bidena, którzy nienawidzą Trumpa za jego często obraźliwe zachowania i za jego poglądy. W tym zjawisku jest oczywisty przerost formy nad treścią, gdyż abstrahując od sposobu bycia i zachowań byłego prezydenta jego rządy przyniosły wiele korzyści USA. Tak więc jest oczywiste, że nienawiść do niego jest irracjonalna. Nienawiść do Trumpa szczególnie uwidacznia się wśród inteligencji. Zaczadzona genderologią , ideami neomarksizmu i obsesyjnie lansująca idee równości , nie przyjmuje żadnych racjonalnych argumentów na ten temat.

Inteligencja popierając słusznie równość ras nie zauważyła, że walka Black Lives Matter może przerodzić się w chaos i bezprawie w którym cierpią również czarni obywatele (okradane i demolowane sklepy czarnych właścicieli), nie wspominając o niszczeniu tożsamości narodowej poprzez obalanie i niszczenie pomników bohaterów narodowych.

W dzielnicach gdzie mieszka bardzo dużo inteligencji zatrudnionej w licznych światowych bankach i towarzystwach ubezpieczeniowych oraz uczelniach i szkołach (stan Connecticut) na początku tego roku zostały przed większością domów wystawione tablice popierające Black Lives Matter np. WE BELIEVE BLACK LIVES MATTER, Love is Love.  Wielu Amerykanów jest zafascynowana wolnością seksualną, LGBT i związaną z nią zmianą płci. Prowadzi to często do rozpadu rodziny i erozji systemu wartości.

Do pełnego obrazu trzeba dodać ruch feministyczny, który w przeszłości odegrał pozytywną rolę, ale obecnie gdy kobiety uzyskały równe prawa z mężczyznami, jest to nie tylko anachronizm, ale przede wszystkim ruch wyrządzający krzywdę rozsądnym kobietom, ponieważ kobiety de facto mają więcej praw w obyczajowości i praktyce codziennego życia. Natomiast tworzenia parytetów w wszystkich zawodach prowadzi do promocji miernot, a w zawodach takich jak: hutnik, mechanik, polityk, prowadzi do chaosu i unieszczęśliwiania wielu kobiet.

Podsumowując, połowa społeczeństwa amerykańskiego została przez mass media i pseudo autorytety tak mocno zindoktrynowana, że jest głucha na wszelkie racjonalne argumenty. Poza tym narzuca ona innym swój sposób myślenia i swoje poglądy, pragnąc je uczynić jako obowiązujące wszystkich (poprawność polityczna).

Biorąc to wszystko co wyżej napisałem, to przyszłość USA i świata zachodniego jawi się w czarnych barwach. USA są liderem światowym i wzorcem do naśladowania przez kraje zachodnie w związku z czym jeśli tam zapanuje nihilistyczny styl życia, to w krajach dawnej cywilizacji zachodniej nie będzie przeszkód wprowadzić jako ten styl życia jako obowiązkowy. W takich krajach jak Hiszpania i Holandia, to się już dzieje, a w innych krajach, miedzy innymi w Polsce przyczółki już zostały zdobyte. Dlatego to co się dzieje w Stanach Zjednoczonych Ameryki Północnej jest dla nas tak ważne.

Włodzimierz Wieczorek
Sosnowiec, dnia 2 kwietnia 2021 roku

Tydzień temu pojawiła się ponowna możliwość rejestracji na szczepienia osób powyżej 70 roku życia. Ponieważ mama nie załapała się w pierwszym naborze, podjąłem kolejną próbę. Po dodzwonieniu się na infolinię okazało się, że jedyny wolny termin w Sosnowcu to 31 marca w niepublicznej przychodni przy Alei Wolności. O godzinie 19.45. Mimo wszystko uznałem, że nie można wybrzydzać. Przypuszczałem, że o tej porze pewnie nie będzie już zbyt wielu ludzi. O święta naiwności.

Dojeżdżając do miejsca szczepienia zobaczyłem migające koguty policyjnych radiowozów. Okazało się, że Aleja Wolności jest zakorkowana i policja odcięła możliwość wjazdu. Młody policjant poinformował mnie, że muszę zaparkować na osiedlu i dojść do przychodni – tak z pół kilometra. Po informacji o ograniczonej mobilności mojej mamy zgodził się na podwiezienie jej pod przychodnię pod warunkiem, że natychmiast stamtąd odjadę. Dopiero kiedy uświadomiłem mu, że mama sama sobie z pewnością nie poradzi z powodu postępującej demencji, zgodził się na nasz wjazd. Miły chłopak.

Po zaparkowaniu (rzeczywiście z trudem) w pobliżu przychodni, udaliśmy się w kierunku szczepionkowego raju. I tu szok. Setki ludzi na placu przed wejściem. Najczęściej w podeszłym wieku, wielu o kulach, niektórzy na wózkach. Kilku szczęśliwców siedziało na stołeczkach wyniesionych z przychodni. Żadnego dystansu, nie wszyscy w maseczkach. I prawie godzinne opóźnienie w stosunku do wyznaczonej godziny szczepienia. Na szczęście nie padało i było dość ciepło. A policjanci nie interweniowali. A mogli – przecież było to ewidentnie nielegalne zgromadzenie.

Oczywiście opóźnienia się zdarzają. Tyle, że w systemie są telefony osób zapisanych na szczepienia. Po rejestracji i dzień przed dniem szczepienia wysyłane były informacyjne sms-y. Wystarczyłoby wykorzystać system do powiadomienia o opóźnieniu. Nie przyjeżdżaliby wówczas przedwcześnie i nie musieliby czekać. Ale to widocznie przekracza możliwości osób odpowiedzialnych za szczepienia. W końcu to jest Polska.

Po ponad godzinnym oczekiwaniu udało się w końcu do stać do środka. Gdy miesiąc temu w Szpitalu Św. Barbary byłem szczepiony, lekarka zmierzyła mi ciśnienie, temperaturę, zadała kilka pytań dotyczących mojego stanu zdrowia. W przypadku mojej mamy nic takiego nie miało miejsca. Widocznie uznano, że zajmuje to zbyt dużo czasu. Tym bardziej, że dochodziła 21, a na placu przed przychodnią dalej kłębił się tłum. Godzina 19.45. nie była ostatnią, na którą rejestrowano chętnych do zaszczepienia.

Dzień wcześniej premier Morawiecki ogłosił swój kolejny sukces. Dzień przed terminem udało się przekroczyć liczbę 6 mln podanych dawek. Może nawet dogonimy Izrael. Polska rośnie w siłę, a ludziom żyje się dostatnio. Oczywiście tym, którzy przeżyją.

Prognozy pogody na najbliższe dni zapowiadają opady deszczu i obniżenie temperatury. Mimo wszystko mieliśmy dużo szczęścia. W maju druga dawka. Może i tym razem szczęście dopisze.

Karol Winiarski

Jeszcze jedno takie zwycięstwo i jesteśmy zgubieni” – tak grecki filozof Plutarch z Cheronei skomentował wygraną armii Pyrrusa nad Rzymianami w bitwie pod Ausculum w 279 r. p.n.e. Mamy teraz 2021 r. n.e., ale ten cytat z Plutarcha brzmi świeżo, jakby powstał przed chwilą. I świetnie pasuje do opisania tego, co się dzieje w Sosnowcu.

Parafrazując piosenkę „Sen o Warszawie”, można przedstawić „sen o Sosnowcu”, pół żartem i pół serio na podstawie sennika w odniesieniu do wydarzeń, które odbiły się echem w 2020 r. Wychodzi, niestety i straszno i śmieszno. To kumulacja ignorancji.

1. Kolejka wąskotorowa w Sosnowcu została zlikwidowana, a dziś jest wyprzedawana, jako złom, bo obietnica i dane słowo nie mają swojej wartości. Skłamałem i co mi zrobicie? Dobrze, że chociaż SRK wrzuciła nam za darmo działki wraz z budynkami po kopalni Kazimierz-Juliusz.

Sennik- Gdy wsiadasz do pociągu we śnie, masz skłonności do marnowania pieniędzy.

2. Panattoni na Katarzynie, jako rewitalizacja po sosnowiecku, czyli blaszany biznes w centrum miasta z rozjechanymi drogami i tirami w tle. Kolejne Centrum Logistyczne, kolejny raz bez logiki i bez jakiejkolwiek wizji. Sąd sądem, a i tak będzie po naszemu.

Sennik – Jeśli śnią ci się Stare budynki to znak, że nie znasz jeszcze dobrze sam siebie.

3. Szlakiem Biedronki, Stonki, Mrówki, Kleszcza itd. w Sosnowcu, czyli blaszaków ciąg dalszy. A może parę cytatów z przeszłości na ten temat.

Sen o sklepie może zapowiadać straty lub duże i niezapowiedziane wydatki, na które warto się przygotować. Jeżeli we śnie widzimy sklep, to warto zastanowić się nad swoimi potrzebami w sferze duchowej, kulturalnej czy intelektualnej.

4. Buspas na miarę naszych marzeń, czyli możliwość poruszania się buspasem tylko z paszportem w ramach programu „Strefa Schengen” w kierunku „ronda” na Wawelu.

Sen o drogowskazie zapowiada, iż znajdujesz się na fałszywym trakcie. Sen o drodze może też nawiązywać do chęci twojej ucieczki przed rzeczywistością. Sen o drogach równoległych symbolizuje spotkanie na które liczysz, a które nie dojdzie do skutku.

5. Bulwar Czarnej Przemszy, czyli jak zmienić dobry pomysł na dziadostwo i jeszcze mówi, że to pomysł autora. To typowy przykład jak zniechęcać społeczników do działania. Bo i po co? Władza wie lepiej.

Czarna woda – jest symbolem negatywnych emocji, które nie pozwalają nam zobaczyć dna spraw, które w naszym życiu obciążają naszą świadomość i podświadomość. Widzieć stan wody – odzwierciedla stan twojej jaźni. Pić – zatrułeś się swoimi codziennymi kłamstwami. Brodzić w … – taplać się w kłamstwach i oszczerstwach, które nie mają końca.

6. Sosnowieckie mosty pozostają w fatalnym stanie o czym wiadomo od dawna, od wielu lat. Stanowią zagrożenie życia i zdrowia dla mieszkańców. I co? I nic!!! Te historyczne, można przecież rozebrać na złom.

Kiedy śnisz o walącym się moście, przeoczysz okazję, która Ci się nadarzy. Przez to możesz nie osiągnąć celu, o którym od dawna myślisz i marzysz o jego realizacji. Według sennika walący się most, oznacza niewykorzystaną sytuację. Dziurawy most oznacza, że na Twojej drodze pojawi się sporo przeciwności. Kilka mostów oznacza Twoje niezdecydowanie i obawy. Most nad wodą oznacza zmiany emocjonalne.

7. Spółdzielnia „Zagłębie”, czyli stołki dla matek, żon, kochanek, dzieci i przyjaciół w spółkach i radach nadzorczych, jako targowisko próżności i prymitywności. „Nepotyzm +” i tak mam was w d…, czyli mówię jedno, a robię swoje. Buta, arogancja, pogarda oraz przekonanie o własnej nieomylności i wszechmocy. Dla kasy wszystko.

Sennik:

sen może oznaczać:

• że obawiasz się o coś co robisz nieustannie, prawdopodobnie całe Twoje życie obraca się wokół tego,

• jakaś obsesja, strach przed utratą czegoś lub konieczność zmiany

• utrata kariery – nagłe zmiany w życiu, chaos lub utrata stabilności

• ktoś bliski robi karierę – dzięki znajomościom zyskasz możliwość ciekawego zatrudnienia

• ktoś obcy robi karierę – padniesz ofiarą niedźwiedziej przysługi.

8. Wycinka drzew gdzie popadnie, w tym tego szczególnego drzewa na którym powieszono Stanisława Makarskiego, a za którego wycięcie, ukrzyżowano Bogu ducha winną pracownicę Urzędu.

Sennik: drzewo ścięte. Zazwyczaj sennik interpretuje je jako symbol utraconych nadziei, braku perspektyw i porzucenia swoich marzeń. Drzewo złamane, symbol kłopotów, trudności i złego stanu emocjonalnego. Osiągniecie celu, nie będzie proste. Drzewo wyrwane z korzeniami, oznacza niepewność i brak stabilności życiowej. Jeśli przyśni ci się ścięte drzewo, to oznacza, że twój plan nie ma szans na realizację. Jeśli przyśni ci się ścinanie drzewa, to oznacza, że szkodzisz sobie nadmierną pewnością siebie.

9. Zagłębiowski Park Sportowy. Tu już nie tylko chodzi o celowość poszczególnych obiektów i lokalizację tych inwestycji. Chodzi o finanse miasta. Chodzi o brak dotacji z ministerstwa sportu do tych obiektów. Przyznać jednak należy, że to sprawni manipulatorzy podejmujący populistyczne działania. Generalnie polskie prawo nazywa to jednak niegospodarnością.

Brak pieniędzy – sen odnosi się do uszczuplenia naszych zasobów lub zmniejszenia posiadanych środków, jako jednego z wielu symbolicznych przykładów, które przedstawiają wyraźne pogorszenie naszej sytuacji finansowej. Przedstawia uszczuplenie sił do walki z przeciwnościami losu. Istota snu dotyczy odczuwalnego zużycia siły do prowadzenia walki o zaspokojenie swoich osobistych potrzeb egzystencjonalnych na drodze do osiągnięcie celu…..

10. Pijar sosnowiecki, czyli kosztowna i prymitywna propaganda na koszt mieszkańców. Propaganda toporna, nachalna, bezczelna, rozhisteryzowana i zakłamana, jako dowód ciasnoty umysłowej, wypierania i lenistwa intelektualnego. J. Kurski ze swoim „głupi lud to kupi” byłby dumny.

Jan Kurowiak opublikował „Sny rodzą rzeczywistość”… Grafika Austroseraphicum Coelum – Jako próba kreowania nowej rzeczywistości za pomocą propagandy dynastycznej Habsburgów -„ ABSTRAKT”. Pisze on, że Grafika powinna kreować nową rzeczywistość, tworzyć pozory. Podstawowym wrażeniem, jakie odnosi widz po obejrzeniu grafiki, jest zachwyt nad potęgą habsburską, która współdziała z potęgą Matki Boskiej. Przesłanie grafiki brzmi: Habsburgowie są w stanie odeprzeć wrogów przy pomocy opatrzności boskiej. Zasadniczym celem jest przekonać widza, że tak się wydarzy, zbudować w jego głowie obraz nowej rzeczywistości. Lecz Habsburgowie w tamtych czasach byli tylko cieniem dawnej potęgi. Tym bardziej należało utrzymywać przekonanie, że imperium, niezachwianie trwa nadal. Forma dzieła pozwalała je eksportować w dowolne miejsce świata, odnosić do różnych kontekstów, dzięki czemu Habsburgowie mogli propagować swoją siłę dosłownie wszędzie. Spisywała się zatem znakomicie zarówno jako pojedyncze dzieło propagandowe, jak i elementy szerszej kampanii.

Czy ktoś jeszcze coś? Zapraszam. Wyliczajcie. Aż strach się bać.

Wybory prezydenckie mamy za sobą, ale – parafrazując Plutarcha – jeszcze jedno takie zwycięstwo, a w Sosnowcu nie pozostanie kamień na kamieniu. Za to sosnowiecka władza wznosi się na wyżyny demagogii i populizmu. A to niestety problem nas wszystkich.

To, co ich łączy to interesy, stanowiska, nepotyzm i kolesiostwo. A idei, która by ich spajała i łączyła, nie było i nie ma. Hipokryzja do granic bezczelności. Zobaczcie kochani do czego doprowadza się nasze miasto. Czujecie się dumnymi sosnowiczanami? Witamy w Wąchocku, a może Pcimiu.

Dlaczego ta władza jest teflonowa. Bo jest chroniona murem komunikacyjnym. Informacyjna autokracja opiera się na wytwarzaniu nieprzenikalnej bariery komunikacyjnej i wypchnięciu krytyków władzy poza nią. Niewiele się przez ten mur przebija, a jeśli już to w zniekształconej formie.

Za Bareją „Łubudubu,….Jeszcze inni, niektórzy wtykają mu szpilki, to nie ludzie to wilki”

Wyrażenie „kto nie jest z nami, jest przeciwko nam” po łacinie brzmi znacznie bardziej imponująco – Qui non est nobiscum, Adversus nos est …

W Sosnowcu ma dodatkową treść „ kto jest przeciwko nam, to go nie ma”.

Jarosław Pięta

Ekran telewizora śnieżył z lekka. Ostatnie takty czołówki „Dziennika Telewizyjnego” tym razem nie mogły ukoić uszu Towarzysza Rudzielca, gdyż obowiązki wzywały.

— Z polityką jest jak z robieniem kiełbasy… — dumał pod mociumdziejskim wąsem Najpierwszy Kibic nad słowami von Bismarcka, ubolewając przy tym, że w czołówce nie usłyszy już ani Szpilmana, ani Kilara. — Każdy ją lubi, ale nie należy być świadkiem jej robienia.

Bardziej jednak trapiła obecnie Towarzysza nie tyle co mętna natura uprawianego rzemiosła, co późna pora. Z trudem łapał szlafmycę targany lawiną ziewania, gdy jednocześnie przeklinał na blokujący się kinkiet, będący w istocie zakamuflowaną wajchą odsłaniającą zupełnie zaklęte rewiry pewnej willi na Złodziejowie. — Świat pamięta jednego, co to на вертолёте umykał w cieniu Transylwanii, a ostatnio inny – również niedogolony, ale za to watażka cięższego kalibru – nad Mińskiem zaopatrzony był w profesjonalną pukawkę. Zatem miej się na baczności! Klątwa zarostu dosięga skuteczniej niż Regionalna Izba Obrachunkowa! — skrzywił się, jednak zupełnie niepotrzebnie, gdyż aperitif już podano, a ten miał wstępnie udobruchać oczekiwanego Gościa.

Rychło przybycie potwierdziło dyskretne pukanie, gdy wtem ozwały się stłumione konspiracyjnie głosy:

— Serwus Jasiek!

— Janusz! Mordeczko niemyta!

Na nieskazitelnie równym blacie mahoniowego stolika połyskiwały kunsztownie zdobione kamienie, w których to pedantycznie żłobionych otworach skrywana była przyszłość. Tak oto ścieżka w domino zaprowadzić miała do samego MPWiK-u…

Jakub Tomasz Hołaj-Krzak

Warszawa, 23 III 2021

Od kilku lat Sosnowcem rządzi koalicja Platformy Obywatelskiej i Stowarzyszenia Wspólnie dla Sosnowca. Słowo rządzi to zresztą za dużo powiedziane. Powiedzmy, że zapewnia większość Prezydentowi Arkadiuszowi Chęcińskiemu w Radzie Miasta, co konieczne jest do niezakłóconego realizowania jego pomysłów – zwłaszcza tych najważniejszych czyli piłkarskich. Realnego wpływu na politykę Miasta radni, także wspierający Prezydenta, nie mają. I nigdy zresztą nie mieli. Nie tylko zresztą w Sosnowcu. Nasza rodzima koalicja ma jednak cechę szczególną i niepowtarzalną. Obie koalicyjne struktury łączy osoba szefa – Arkadiusz Chęciński kieruje zarówno sosnowiecką Platformą jak i stowarzyszeniem, nad którym zresztą jako Prezydent Miasta sprawuje formalny nadzór. Kontrolowanie samego siebie to szczyt marzeń każdego Prezydenta. Jak widać w Sosnowcu marzenia się spełniają.

Samorządowa scena polityczna naszego miasta zawsze była silnie związana z funkcjonującym w Polsce systemem partyjnym. W wyborach do Rady Miasta co najmniej 3/4 głosów padało na komitety partyjne, chociaż nie wszyscy kandydaci startujący z ich list byli formalnie członkami partii. Zawsze można było więc oczekiwać, że każda nowa krajowa inicjatywa polityczna znajdzie swoje odzwierciedlenie również w Sosnowcu. Nie inaczej jest i tym razem. Zwłaszcza, że coraz bardziej zniechęceni do istniejących od lat ugrupowań opozycyjnych wyborcy, nadspodziewanie pozytywnie przyjęli wejście na scenę polityczną Szymona Hołowni i jego Polski 2050.

Jak zwykle w przypadku pojawienia się nowego politycznego tworu kierowanego przez charyzmatycznego lidera, początkowo angażują się w jego działalność osoby nowe, do tej pory niezaangażowane w działalność polityczną. Gdy inicjatywa zaczyna pozytywnie rokować, przyłączają się do niej polityczni wyjadacze. Z czasem ich doświadczenie i rozpoznawalność bierze górę, a ideowo zaangażowani działacze są coraz bardziej marginalizowani. Ten scenariusz właśnie przerabiamy w naszym regionie.

Konflikt w Stowarzyszeniu Polska 2050 w Zagłębiu odbił się szerokim echem w całej Polsce. Jak zwykle medialnie wykorzystał to Arkadiusz Chęciński przygarniając pod swój partyjny dach sosnowieckie sieroty po Hołowni. Jednocześnie jednak szybko rosnące w sondażach ugrupowanie zostało wsparte przez trzech sosnowieckich muszkieterów – Pawła Wojtusiaka, Kamila Wnuka i Łukasz Krawca – do tej pory prawdziwe filary Wspólnie dla Sosnowca (kolejno Wiceprzewodniczący, przewodniczący Komisji Rewizyjnej i Skarbnik).

Rywalizacja między Platformą Obywatelską, a Polską 2050 od kilku tygodni absorbuje uwagę obserwatorów polskiej polityki. Być może jest to początek pierwszej od dwudziestu lat zasadniczej przebudowy sceny partyjnej w naszym kraju. Platforma Obywatelska, zażarcie walcząca o utrzymanie pozycji lidera opozycji (pokonanie Zjednoczonej Prawicy nie jest bynajmniej jej zasadniczym celem), znalazła się w śmiertelnym zagrożeniu. Jeżeli wyborcy opozycji uwierzą, że to nie ona, a Szymon Hołownia może wysłać Jarosława Kaczyńskiego na polityczną emeryturę (wielu zresztą widziałoby go również na państwowym wikcie w ramach programu Cela+), to dla Platformy będzie to oznaczało początek końca. Najpierw odejdą wyborcy, potem członkowie (przynajmniej ci nieliczni, którzy nie zasiadają na ciepłych i dobrze płatnych posadkach w urzędach i spółkach komunalnych), a po przegranych wyborach samorządowych, partia po prostu zniknie. PO to partia władzy. Nie ma władzy, nie ma i partii.

Czyżby więc nasi sosnowieccy muszkieterzy wyczuwając wiatr historii, postanowili rozpocząć marsz po władzę? Czy pod koniec 2023 roku Paweł Wojtusiak będzie składał przysięgę prezydencką? Czy czas Arkadiusza Chęcińskiego zbliża się do końca? Nic bardziej mylnego. Jak nie można czemuś zapobiec, to trzeba się do tego przyłączyć i stanąć na czele. Ponieważ osobiście nasz Wielki Budowniczy nie może jeszcze opuścić matki-partii (tym bardziej, że wkrótce może stanąć na czele jej wojewódzkich struktur), musiał to zadanie powierzyć najwierniejszym z wiernych (a raczej jednym z nielicznych, którzy mogliby temu zadaniu intelektualnie i organizacyjnie podołać). Tym samym jesteśmy świadkami historycznego wydarzenia – zawiązania po raz pierwszy koalicji samorządowej przez dwa najważniejsze ugrupowania opozycji. Po to, żeby przynajmniej w Sosnowcu, wszystko pozostało po staremu. Czasami wiele trzeba zmienić, żeby nic się zmieniło.

Można oczywiście czuć niesmak wobec takich politycznych gierek, ale to nie wina muszkieterów, ani nawet Arkadiusza Chęcińskiego. Taka jest po prostu polityka. A jest, ponieważ pozwalają na to wyborcy, którzy akceptują takie zagrania. Próba gry zgodnie z bardziej szlachetnymi zasadami kończy się najczęściej porażką wyborczą i polityczną marginalizacją. A przecież zdobycie i utrzymanie władzy to zasadniczy cel każdego polityka.

W tej całej politycznej układance Arkadiusza Chęcińskiego jest jednak jeden słaby punkt. Ludzkie ambicje. Paweł Wojtusiak i Kamil Wnuk bardzo wiele zawdzięczali, zarówno w życiu politycznym jak i zawodowym, Maciejowi Adamcowi. A jednak nie przeszkadzało im to porzucić dotychczasowego protektora nazajutrz po jego wyborczej katastrofie. Ich nowym politycznym opiekunem i dobroczyńcą został Arkadiusz Chęciński – dotychczasowy polityczny przeciwnik. Czy jednak pozostaną mu wierni, gdy jego gwiazda zacznie gasnąć? Czy zawahają się, gdy pojawi się szansa na zagranie o pełną pulę – gabinet na pierwszym piętrze gmachu przy Alei Zwycięstwa 20? Czy Arkadiusz Chęciński będzie zmuszony wykrzyknąć „I Ty Pawle przeciwko mnie?”. W polityce przecież nie ma przyjaciół. Są tylko towarzysze podróży.

Karol Winiarski

Niedawna awantura sprowokowana w toku obrad Rady Miejskiej przez Panią Radną Welon skłaniać winna do przemyśleń. Kwestię tę niedawno podjął Jarosław Pięta, aczkolwiek – pomimo napisania niezwykle dopracowanego tekstu – nie wyczerpał złóż polemiki.

Poza wszelką dyskusją pozostaje to, iż wybryk Pani Radnej związanej z Prawem i Sprawiedliwością po raz kolejny przesuwa nad skraj bezdennej przepaści granicę dyskusji w Mieście. Człowiekowi cywilizowanemu nie trzeba powtarzać, że to w różnorodności tkwi istota naszego piękna, a różnice światopoglądowe Świat czynią ciekawszym. Człowieczeństwo tym także okazujemy, gdy na równi odnosimy się czy to do proszącego o kromkę chleba przed Dworcem Centralnym, czy też do trzeciego z kolei dokooptowanego w danym tygodniu do Zagłębia Sosnowiec – w identycznym stopniu zasługują na szacunek, nie tylko dlatego, że przez Naturę obdarzeni są litrowymi żołądkami, a wyłącznie Los sprawił, że portfele odmiennie mają wypełnione. Każdy z nas ma prawo do szczęścia. Piewcom nienawiści nie dajmy za wszelką cenę prawa tego sobie odebrać. Pod żadnym pozorem, w jakiejkolwiek sytuacji.

Reakcja Pani Przewodniczącej Szoty, wystawionej – zdaniem emocjonalnie i intelektualnie równych Pani Radnej Welon – na pośmiewisko, była jedyną racjonalną. Chociaż to przykre, że w XXI wieku urokami średniowiecza delektować możemy się nie tylko w trakcie wycieczek lub lektury, najwyraźniej nadal trzeba upominać się o prawo do swobody sumienia i postępowania. Nic więc dziwnego, że Pani Przewodnicząca argumentowała sprzeciw wobec prymitywnych uwag Pani Radnej właśnie niezbywalnością szacunku. W tym miejscu warto zatrzymać się.

Po raz pierwszy przed niemal dekadą miałem możność osobiście zetknąć się z Panią Szotą, niedługo po przeprowadzce ze Środuli na Pogoń. Usiłowałem skonsultować z Panią Radną kilka problematycznych kwestii, w tym stan infrastruktury na obszarze Pogoni-Rudnej IV, jak też zagadnienia powiązane z bezpieczeństwem. Ku memu zaskoczeniu Pani Radna odwołała spotkanie na kilkanaście godzin przed jego rozpoczęciem. Nie byłoby w tym nic zdrożnego, gdyby nie fakt, że… nigdy już nie była uprzejma zaproponować nowego terminu.

Darując Państwu rozwodzenie się nad detalami, nierzadko natury technicznej lub organizacyjnej, warto w tym miejscu zaznaczyć, iż wystosowywane niedługo po tym fakcie pisma do Pani Radnej nie doczekały się – z pominięciem chlubnego wyjątku – odpowiedzi. Chociaż ów rodzynek więcej miał wspólnego z pokrętną demagogią niż próbą merytorycznego wypracowania stanowiska, to w świetle „aktywności” Pani Radnej na niwie interakcji społecznych tym bardziej pozostaje on godny odnotowania.

Pragnę przybliżyć Mieszkańcom Sosnowca, którzy nie mieli do tej pory sposobności poznać topografii Rudnej IV, iż działki przeznaczone pod budownictwo wielorodzinne przy ulicach Generała Józefa Hallera, Staropogońskiej oraz Małobądzkiej odseparowane są od alei Zagłębia Dąbrowskiego ekranami dźwiękochłonnymi. Wzdłuż niż wytyczona jest alejka o długości ponad kilometra, w znacznym fragmencie przebiegająca w obniżeniu terenu. To właśnie ona koncentruje życie towarzyskie lokalnej młodzieży, także tej nieco starszej; nie muszę chyba zaznaczać, że szczególnie z końcem tygodnia wschodzące Słońce oświetla… porozrzucane w roztargnieniu nie tylko ceramiczne dzbanki znane z domów zdrojowych, ale też pozbawione obwolut egzemplarze „Giaura”, a nawet „Makbeta”. Niedaleko wcale pęd do kultury wysokiej również nie wydaje się być ostudzony, co w głównej mierze udziela się Mieszkańcom domów przy ulicy Generała Józefa Hallera 26, 28, 58 oraz 60 (A-G). Nie tylko przez przeciągające się do późnych godzin deklamowanie na głos klasyków, ale nadto wypisywaniem na murach co bardziej zniewalających wyimków…

Niestety, ale na podobne aberracje Pani Radna pozostawała obojętna. Zastanawia przy tym to najbardziej, iż Pani Radna mieszka w bardzo bliskiej odległości od tych miejsc. Najwyraźniej jednak podejmowaniem decyzji niepopularnych, a już tym bardziej na rzecz Mieszkańców dalszych domów, Pani Radna nie będzie ryzykowała przechylaniem szali popularności w złą stronę. Miast tego bowiem wystarczy zorganizować kilkanaście miejsc parkingowych dosłownie pod własnymi oknami (Pani Radna, jak wynika z prowadzonych na urzędowych stronach internetowych zapisków hagiograficznych, równolegle była zaangażowana w tak wymagające przedsięwzięcia, jak na przykład… doprowadzenie do porządku przycisku przywołującego windę w jednym z domów przy ulicy Czeladzkiej). Wszak może się okazać, iż zabezpieczenie dodatkowych patroli Policji lub nawet, o zgrozo, instalacja monitoringu na wyniku wyborczym odbije się cokolwiek negatywnie. Cena to, proszę Szanownych Mieszkańców, zdecydowanie zbyt wysoka w porównaniu do – dajmy na to – kosztów powtórnej renowacji fasady (o drobnicy w postaci zdewastowanych ławek nie ma się co rozwodzić)!

Tytułem dygresji wtrącę, że zgłaszane kwestie nie skupiły uwagi także Pana Radnego Nitwinki, co nie mogło wywołać oczekiwanych odruchów wstydu przed kompulsywnym fotografowaniem się w scenerii na wpół zdezelowanych ławek oraz trawników upstrzonych pustymi butelczynami. Zarówno cel, jak też intencje nie pozostawiają złudzeń…

Pod znakiem bierności czas spokojnie upływał. Wszelkie prośby Pani Radna lekceważyła. Oczywiście postawiłaby się ma Szanowna „Korespondentka” w negatywnym świetle, gdyby zerwała z arogancką pozą konsekwencji przy okazji skonstatowania, iż radnych gmin, powiatów i województw nie tylko do odpowiedzi na listy (szerzej: kontaktu z mieszkańcami) obliguje kanon zachowań, ale przede wszystkim klarownie sformułowane ustawy, to jest – odpowiednio – artykuł 23 ustęp 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 roku o samorządzie gminnym, artykuł 21 ustęp 1 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 roku o samorządzie powiatowym, jak też artykuł 23 ustęp 1 ustawy o samorządzie województwa, również datowanej na ten dzień.

Nie zapominajmy jednak, zachłyśnięci budującą lekturą, że ustawy podlegają interpretacji. Z wystosowanej przez ówczesnego Rzecznika Praw Obywatelskich odpowiedzi na prośbę przedstawienia takowej – w interesującym mnie aspekcie – wprost należało wywnioskować, iż jedynym narzędziem egzekwowania zapisów ustawy jest… karta wyborcza.

Oczywiście milczenie Pani Radnej nie oznaczało wcale bierności. Wręcz przeciwnie! Manifestacyjne lekceważenie listów w pewnym momencie okazało się być, obok odrzucania połączeń telefonicznych, niewystarczającym środkiem zniechęcającym. „Osaczona” Pani Radna, w obliczu powtarzających się co miesiąc „paszkwili”, zmuszona była zwrócić się o pomoc do Pana Przewodniczącego Zycha. Zmarły niedawno Pan Zych nie mógł, co jasne, pozostać obojętny na moje uporczywe „utyskiwania” odnośnie do instalacji oświetlenia ulicznego. Nierzadko, czego ukrywanie zupełnie nie leży w moim interesie, okraszonych adekwatnymi w takiej sytuacji uwagami, dotyczącymi wystawiania sobie przez Panią Radną stosownego świadectwa prymitywnym zachowaniem, w następstwie czego sięgnąć musiał Pan Przewodniczący po rozwiązanie jedynie słuszne. Jakie? Ano zasugerować był uprzejmy… spotkanie przed obliczem Temidy.

Jakie było stanowisko Pana Prezydenta Chęcińskiego?! „Pragmatyczne”, jak zwykł nazywać każdy cwaniacki wybieg mój Szanowny Rówieśnik-Ozdrowieniec z ulicy Bohaterów Getta. Otóż Radni, proszę zważyć, nie są przez Pana Prezydenta zatrudniani, toteż wpływu Pan Prezydent na Radnych wywrzeć nie może. Ten przekładaniec bezczelności i hipokryzji zaserwowano mi na audiencji bez mrugnięcia okiem, przy P.T. Świadkach (Urzędnikach). Jeszcze po latach wspomnienie wystudiowanej miny numer jedenaście wzbudza we mnie nieskrywany podziw.

Ten kuriozalny zbieg wypadków, nawet w obliczu tragedii Państwa Zychów, warto zestawić w kontekście niedawnego oburzenia Pani Przewodniczącej. Oburzenia, co podkreślam, uzasadnionego. Gdzie jednak przyzwoitość Pani Przewodniczącej? Wszakże Radny Sosnowca indagowany na okoliczność organizacji oświetlenia nie musi posiłkować się argumentem… napaści na funkcjonariusza publicznego.

Nie zmienia to w żadnym stopniu tego, iż z całego serca życzę Pani Przewodniczącej nie tylko rewizji systemu wartości, ale też wytrwałości w walce z wszelkimi przejawami homofobii. Wierzę głęboko, w czym z pewnością nie pozostaję osamotniony, iż wyciągnięcie konsekwencji wobec Pani Radnej Welon nie tylko napiętnuje filistersko-kołtuńskie zapędy „prawdziwych Polaków”, a przede wszystkim udowodni, że Sosnowiec jest Miastem normalnym – Miastem Mieszkańców otwartych, tolerancyjnych. Po prostu dobrych Ludzi…

Jakub Tomasz Hołaj-Krzak
Warszawa, 15 II 2021

W związku z ostatnimi wydarzeniami jakie miały miejsce w naszym mieście kilka osób zwróciło się do mnie z zapytaniem dotyczącym możliwości jakie przysługują radnym w zakresie kontroli podmiotów miejskich. Podobno, aby sensownie udzielić odpowiedzi należy zacząć od początku. A asumpt do tych pytań stanowiły:

1. Wypowiedzi radnej G. Welon z PiS dotyczące życia intymnego przewodniczącej Rady Miasta E. Szoty z PO i złożony w tym zakresie przez nią pozew sądowy,

2. Złożonego zapytania, czy G. Welon z PiS mieszka w Sosnowcu i w związku z tym może wykonywać mandat radnego,

3. Analizy przeprowadzonej przez radnych PiS w zakresie miejsca zamieszkiwania radnych PO i w związku z tym możliwości wykonywania przez nich mandatu,

4. Kontroli MZBM przez radnych PiS jako podmiotu, który zatrudnia przewodniczącą RM z PO w zakresie jej czasu pracy i wynagrodzenia,

5. Pytania G. Welon z PiS do Prezydenta A. Chęcińskiego z PO o politykę prorodzinną, czytaj rodzina na swoim.

Ustawa z 11 stycznia 2018 r. o zmianie niektórych ustaw w celu zwiększenia udziału obywateli w procesie wybierania, funkcjonowania i kontrolowania niektórych organów publicznych wprowadziła szereg istotnych zmian do wszystkich trzech ustrojowych ustaw samorządowych. Zmiany te dotyczą uprawnień kontrolnych poszczególnych radnych. Zgodnie z nowo dodanym art. 24 ust. 2 ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn. Dz. U. z 2020 r. poz. 713) w wykonywaniu mandatu radnego, radny ma prawo, jeżeli nie narusza to dóbr osobistych innych osób, do uzyskiwania informacji i materiałów, wstępu do pomieszczeń, w których znajdują się te informacje i materiały, oraz wglądu w działalność urzędu gminy, a także spółek z udziałem gminy, spółek handlowych z udziałem gminnych osób prawnych, gminnych osób prawnych oraz zakładów, przedsiębiorstw i innych gminnych jednostek organizacyjnych, z zachowaniem przepisów o tajemnicy prawnie chronionej.

W konsekwencji nowelizacji ustrojowych ustaw samorządowych, radni mogą korzystać równolegle z dwóch różnych trybów dostępu do informacji:

1. trybu ogólnego regulowanego przede wszystkim przepisami ustawy o dostępie do informacji publicznej,

2. trybu szczególnego regulowanego przepisami ustrojowych ustaw samorządowych.

Wybór jednego z tych trybów należy do radnego.

Podmiotem uprawnionym do uzyskania informacji na podstawie ustrojowych ustaw samorządowych jest każdy z radnych. Uprawnienia te mają charakter indywidualny i są niezależne od decyzji jakiegokolwiek organu danej jednostki samorządu terytorialnego.

Oczywiście indywidualne uprawnienia kontrolne związane są z wykonywaniem mandatu radnego. Dotyczą one zatem działalności jednostki samorządu terytorialnego, w której radny sprawuje swój mandat oraz jej szeroko rozumianych jednostek organizacyjnych.

Ustrojowe ustawy samorządowe nie przewidują możliwości obciążenia radnego jakimikolwiek kosztami związanymi z przygotowaniem żądanych informacji, nawet wówczas, gdy wiązałoby się to z dodatkowymi kosztami po stronie podmiotu zobowiązanego.

Radny korzystając ze swoich uprawnień, wnioskując o dostęp do określonych informacji może to uczynić poprzez złożenie ustnego bądź pisemnego wniosku. Jednym z uprawnień radnego jest możliwość wglądu w działalność danego podmiotu. Wskazany przywilej daje mu możliwość poznania całokształtu działań podejmowanych przez kontrolowany podmiot.

Przepisy ustrojowych ustaw samorządowych – w przeciwieństwie do ustawy o dostępie do informacji publicznej – nie przewidują żadnych przepisów proceduralnych związanych z udostępnianiem informacji radnym. Należy w związku z tym przyjąć, iż powinno to nastąpić bez zbędnej zwłoki.

Spółka, urząd lub inny podmiot wydając zgodę na wstęp do własnej siedziby bądź wgląd w jej działalność, powinny pamiętać, że radny może otrzymać tylko takie informacje o jakich udostępnienie wnosił oraz te, które były przedmiotem wcześniejszej analizy pod kątem możliwości ich udostępnienia.

Udostępniając informacje bądź inne materiały danego podmiotu należy mieć na względzie przepisy o tajemnicy prawnie chronionej w ramach których mieści się szereg informacji wyłączonych z udostępnienia. Wśród nich można wskazać między innymi tajemnicę przedsiębiorstwa lub zawodową. Ustawy samorządowe – podobnie jak ustawa o dostępie do informacji publicznej – przewidują wyraźne ograniczenia związane z nowymi uprawnieniami radnych.

Po pierwsze, prawo radnego do uzyskania informacji nie może naruszać dóbr osobistych innych osób. Zgodnie z kodeksem cywilnym dobra osobiste człowieka, w szczególności zdrowie, wolność, cześć, swoboda sumienia, nazwisko lub pseudonim, wizerunek, tajemnica korespondencji, nietykalność mieszkania, twórczość naukowa, artystyczna, wynalazcza i racjonalizatorska, pozostają pod ochroną prawa cywilnego niezależnie od ochrony przewidzianej w innych przepisach.

Drugie ograniczenie wynika z przepisów dotyczących tajemnic prawnie chronionych. Radni nie uzyskali w tym zakresie uprzywilejowanego dostępu do tego typu informacji. W konsekwencji przykładowo ochrona danych osobowych, tajemnica skarbowa czy inne tajemnice prawnie chronione będą uzasadniały odmowę udostępnienia radnym wnioskowanych informacji.

Z perspektywy urzędów, spółek i innych podmiotów objętych zakresem opisywanych regulacji w ramach czynności podejmowanych w odpowiedzi na wnioski i zapytania o dostęp do dokumentacji oraz posiadanych informacji, należy dokonać szczegółowej analizy i oceny tego, czy biorąc pod uwagę ustawowe ograniczenia, wnioskowane informacje lub materiały mogą zostać udostępnione. Ponadto każdorazowo należy oceni, czy przedmiotowe dane należy opublikować w całości, czy w części.

W związku ze specyfiką postępowań dotyczących udostępniania informacji publicznej, podczas rozpatrywania wniosków należy podchodzić z ostrożnością, żeby nie narazić się na zarzuty z zakresu prawa karnego, prawa pracy bądź ustawy o przeciwdziałaniu nieuczciwej konkurencji.

Ustawy samorządowe nie przewidują także trybu odwoławczego na wypadek odmowy udostępnienia radnemu wnioskowanej informacji. W takiej sytuacji radny może zawsze skorzystać z postępowania skargowego regulowanego przepisami KPA. Skomplikowana wydaje się natomiast odpowiedź na pytanie, czy w takiej sytuacji radnemu przysługuje możliwość wniesienia skargi do sądu. Ewentualna odmowa udostępnienia informacji nie przybiera formy decyzji administracyjnej lub postanowienia. Należy jednakże pamiętać, że sądy administracyjne właściwe są także w sprawach skarg na inne rozstrzygnięcia niż decyzje lub postanowienia. To z kolei oznaczałoby, że sądy administracyjne są także właściwe w sprawach dotyczących bezczynności w zakresie udostępnienia radnym informacji. Można również zawiadomić inne organy kontroli Państwa.

Ta prywatna wojna Pań może zakłócić wzorcową współpracę PO, PiS i SLD w Sosnowcu i okolicy. Może ukazać bulwersujące fakty dotyczące zatrudnienia ludzi związanych z PiS w Sosnowcu. Dla jednych to kolaboracja, a dla innych kohabitacja. Jak zwał, tak zwał. To buta i cynizm rządzących w Sosnowcu w najgorszym wydaniu.

Dalej może doprowadzić do ujawnienia miejsc pracy członków PO, SLD i ich rodzin w Sosnowcu i zaprzyjaźnionych miastach. Udziału Prezydenta, radnych i ich żon, kochanek, synów i córek, synowych i zięciów, rodzin dalszych i bliższych w radach nadzorczych, czyli programie „rodzina na swoim”.

PiS atakuje PO, PO atakuje PiS. SLD raz ma koalicję z PiS-em, a innym razem z PO. Parafrazując W. Bartoszewskiego w Sosnowcu mówi się – Nie warto być uczciwym. Warto być nieuczciwym. Bo to się opłaca. Bo jakże aktualne pozostaje hasło „Sosnowiec łączy”. Jak powiedział Kubuś Puchatek – Krzysiu, to jest puchezja.

A przecież to tylko wierzchołek góry lodowej. Warto zapytać również gdzie są ci niezależni dziennikarze z obu stron. Suwerenni, obiektywni i niezależni. Mamy przecież tak wielu miejscowych Rachoniów. Przecież czuć fetor. Wali okrutnie, czy nikt tego nie czuje i nie widzi? Ale to dobry znak. Bo kiedy śmierdzi w całym domu i brodzi się w łajnie, to wiadomo, że trzeba te rury udrożni. Kwestią czasu jest kiedy cały ten ściek zejdzie i zniknie. Nich cuchnie, chlapie i kipi, później będzie spokój i znowu będzie czysto. Jeszcze trochę i nie będzie śladu.

Prawdę przekazał w odniesieniu do tej sytuacji Aldouch Huxley -Nigdy tak wielu nie było manipulowanych przez tak nielicznych .

Jarosław Pięta
Radca Prawny

Nieraz mnie irytowało, jak na zadane konkretne pytanie osoba pytana, nie odpowiadała wprost, tylko wygłaszała przydługi wstęp i dopiero przystępowała do odpowiedzi. To było dawno, teraz rozumiem, że aby odpowiedzieć rzetelnie na pytanie trzeba najpierw nakreślić tło i ukazać przyczyny problemu – co niniejszym czynię.

Komentatorzy polityczni mówią o wielkiej klęsce Donalda Trumpa. Natomiast ja twierdzę, że Trump przegrał bitwę, ale jeszcze nie przegrał wojny z lewicującym establishmentem USA. Większość tych opinii opiera się na powierzchownej znajomości Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej tj. związku 50 państw o powierzchni ponad dwa razy większej od Unii Europejskiej. USA jest republiką znacznie różniącą się systemem prawnym i mentalnością mieszkańców od republik i demokracji europejskich.

Stany Zjednoczone odniosły sukces tj. bogactwo i dobrobyt nie tylko dzięki wojnom światowym lecz przede wszystkim dzięki wartościom duchowym Amerykanów tj. ich mentalności. Doświadczenia wojen światowych dały Amerykanom poczucie mocy oraz wiarę we własne wartości. USA jawiły się przybyszom z Europy jako państwo sukcesu- kraina wolności, gdzie każdy mógł być kowalem swojego losu – swojego sukcesu. Dużo wolności sprawia, że każdy mógł liczyć tylko na siebie. USA jako państwo istniało dla jednostki wyłącznie w sensie politycznym. Pod względem gospodarczym jednostka polegała na samej sobie. Obecnie jednak nastąpiła zmiana, co powoduje podział społeczeństwa amerykańskiego. Wygrywanie i przegrywanie to ogólnoamerykańska gra. Rzesze imigrantów przybywających do Ameryki, to byli ludzie z inicjatywą i głodni sukcesu w który niezachwianie wierzyli. Wiara ta była siłą napędową gospodarki amerykańskiej.

Wolny kraj im to umożliwiał, stąd więc American Dream i uwielbienie tych którym się powiodło i którzy wznieśli się wyżej od nich. Zachowanie to jest sprzeczne z mentalnością Europejczyków. Amerykanin rozgranicza bogactwo od dobrobytu. Dla niego miarą dobrobytu nie jest to co posiada, ale to co spożywa. Pozytywny obraz Stanów Zjednoczonych jednak się zmienił. Od kiedy zaczęły się zmiany w tym pozytywnym obrazie Ameryki?

Trudno stwierdzić. Może to się zaczęło od rewolucji komputerowo-internetowej, a może wcześniej. Niemniej najbardziej widoczne zmiany nastąpiły w czasie kryzysu finansowego w 2008 roku który objął swoim zasięgiem prawie cały świat. Zmieniły się struktury produkcyjne ,informacyjne i edukacyjne. Zmieniły się sposoby i środki działania waszyngtońskich ugrupowań politycznych i nowojorskich banków.

Przede wszystkim zmieniły się maniery i zasady moralne we wszystkich sferach.  Kiedy normy moralne dzięki którym instytucje mogły służyć społeczeństwu zaczęły się chwiać, skończyły się dawne Stany Zjednoczone. Jej miejsce zajęła samozwańcza siła – zorganizowany rynek kapitałowy planujący i wdrażający nowy system światowy. System zarządzania finansami, zasobami gospodarczymi i masami ludzkimi. Ten system stworzyli banksterzy skupieni na Wall Street i sprzymierzeni z nimi miliarderzy z Big Techu.

Z USA wycofywano sukcesywnie większość produkcji przemysłowej do Chin, chcąc osiągnąć większe zyski, dzięki taniej sile roboczej i tym samym nastąpiła dezindustrializacja i wzrost bezrobocia. Będąc w 2007 roku w USA nie mogłem w wielu sklepach kupić żadnego towaru wyprodukowanego w Stanach. Na półkach leżały towary chińskie i koreańskie. Po ulicach jeździły samochody osobowe, japońskie, niemieckie i koreańskie.

Potem w 2008 roku pojawił się kryzys finansowy o ogromnej skali, który nie tylko pogłębił te zmiany, ale spowodował dodruk dolarów dla banków zagrożonych bankructwem. Od tego fatalnego roku amerykański bank centralny (FED) dodrukowuje miliardy dolarów przekraczający wartość wolumenu towarów znajdujących się na rynku wewnętrznym. Z uwagi na to, że kryzys rozszerzył się na światowe rynki finansowe, to najpierw Bank Japonii, a później inne banki zaczęły dodrukować pieniądze bez pokrycia towarowego, co trwa nieprzerwanie do dziś. (Polska od niedawna przyłączyła się do tego procederu). Należy przypomnieć, że banki najczęściej pożyczają pieniądze, których nie mają- czyli tworzą je z zwykłego zaksięgowania na rachunku bankowym (tzw. pieniądz tworzony z powietrza). Ta świadomość i to, że taka sytuacja nie może trwać długo i musi zakończyć się katastrofą finansowo-gospodarczą spowodowała, że globaliści wymyślili remedium.

Tym remedium na uzdrowienie sytuacji ma być Wielki Reset, czyli wyeliminowanie gotówki i wprowadzenie powszechnego obrotu bezgotówkowego z jednoczesną zmianą pieniądza. Powszechny obrót bezgotówkowy daje bankom możliwość manipulowania w każdym momencie ilością pieniądza oraz jego wartością, a zwykłemu człowiekowi odbiera jego oszczędności. Przede wszystkim jednak powoduje uzależnienie ludzi od banków i rządu. W konsekwencji prowadzi do ograniczenia wolności.

W sytuacji gdy skrajna lewica po opanowaniu amerykańskich uniwersytetów rozpoczęła zwycięski marsz antykultury, nie tylko przez instytucje, ale również przez wiodące organizacje polityczne i finansowe. Partia demokratyczna została zinfiltrowana przez lewicę, co umożliwiło jej wykorzystanie haseł lewicy do wygrania wyborów, nie tylko prezydenckich, ale i również do Kongresu w 2008 i w 2012. Obiecywała nie radzącym sobie w życiu Amerykanom opiekę rządową w postaci zasiłków socjalnych oraz objęciem ich powszechnym ubezpieczeniem zdrowotnym (Medical Care).

W USA 15% ludzi żyje poniżej progu ubóstwa tj. około. 47 mln osób. Ludzie ci objęci są federalnym socjalnym programem Great Society. Obecnie 2/3 wydatków rządu federalnego to są wydatki socjalne, w tym na kartki żywnościowe. Partia demokratyczna zwiększa ilość programów socjalnych uzależniając ludzi od rządu i od partii. Do tego dochodzą imigranci, którym można po jakimś czasie przyznać prawa wyborcze No i mają ogromną rzesze swoich wyborców, ocenianą na połowę liczby mieszkańców USA. Globaliści poprzez swoje społeczne fundację przekupili wojujących antyglobalistów tj. zielonych, neomarksistów i inne lewicowe grupy.

Celem przekupstwa było wytyczenie im nowych kierunków działań tj. wprowadzenie zrównoważonego rozwoju, zielonej energii oraz obronę uciśnionych tj. homoseksualistów, lesbijek, transwestytów, kolorowych i innych. Nastąpił sojusz banksterów ze skrajna lewicą, globalistów z antyglobalistami. Niesamowity paradoks. Taki sojusz jest na razie korzystny dla nich, bo każda ze stron może realizować swoje cele.

Cel globalistów jest sprzeczny nie tylko z celami i zadaniami państwa amerykańskiego, ale również – a może przede wszystkim – z podstawowymi prawami człowiek, a w tym przede wszystkim z jego prawem do wolności. Jest to śmiertelne zagrożenie dla Ameryki i dla porządnych uczciwie pracujących Amerykanów. Dostrzegli to Amerykanie, dostrzegł to również Donald Trump i postanowił walczyć z globalizmem i globalistami. Człowiek, który żył w luksusie i żył z amoralnego systemu finansowego (niepłacenie podatków, szantaże finansowe itp.)

Dlaczego więc takie podjął ryzyko? Jako zawodowy ryzykant finansowy, ciągle kalkulował, czy ryzyko się opłaci. Biorąc pod uwagę swoją popularność, swoje zdolności aktorskie, sprawdzone w wielu imprezach telewizyjnych, gdzie umiał manipulować widzami. Przede wszystkim miał duże pieniądze na kampanię wyborczą. Z jego kalkulacji wynikało, że ma niepowtarzalną szansę wygrać wyścig do prezydentury. Miał jednak świadomość na co się porywa. Świadczy o tym jego przemówienie wyborcze z listopada 2016 roku. Występując w roli orędownika narodu mówił z emfazą, że establishment amerykański, czując egzystencjonalne zagrożenie od swego narodu i nie cofnie się, przed żadnym kłamstwem i żadną podłością. Jako biznesmen człowiek sukcesu posiadał prestiż. Grając na emocjach tysięcy zgromadzonych wyborców-sympatyków, robił show. Jego niezbyt górnego lotu żarty trafiały do prostych uczciwych Amerykanów i tworzyły atmosferę rodzinną. Mówiono o nim swój chłop. Przy uwodzeniu wyborców najważniejsze jest schlebianie ich próżności oraz obiecywanie spełnienie ich pragnień- co też często robił. Powtarzając na wiecach First Ameryka i że odbudujemy własną produkcję przemysłową, zablokujemy masową imigrację m.in. przez budowę muru na granicy z Meksykiem. Mówiąc Amerykanom, że są wyjątkowi dzięki zachowanym przez nich wartościom, swej mentalności oraz swej uczciwej pracy. Uwodziciel chcąc uwieść piękną kobietę, ciągle jej powtarza, że ją kocha. Często się zdarza, że mocno wchodząc w swoją rolę w końcu naprawdę się zakochuje. I tak stało się z Trumpem, zakochał się w Ameryce, w Amerykanach, a najbardziej zakochał się w swojej misji. Amerykanie, którzy tłumnie przybywali na jego wiece, wiele razy słyszeli, że są wyjątkowi, pracowici i dzięki nim Ameryka jest bogata, mocna i wielka – co jest obiektywną prawdą. Hasło „Make America Great Again” i inne hasła stale powtarzane dla tłumnie gromadzonych wyborców – zgodnie z psychologią tłumu – musiały odnieść zamierzony skutek. Wzbudziły niepohamowane emocje i entuzjazm oraz uwielbienie Donalda Trumpa.

Tłum często entuzjastycznie wielkim chórem krzyczał „kochamy cię”. Taka euforia spowodowała u niego zbytnią pewność siebie. Tym bardziej, że Antifa i Black Lives Matter przestał nękać jego wyborców. Ta cisza spowodowała, że popełnił błąd wzywając swoich sympatyków do marszu na Kapitol. Sam wszedł na przygotowane pole minowe z przygotowanymi zawodowymi prowokatorami i to na terenie podległym tylko i wyłącznie władzom Kongresu. Ten błąd był kosztowny, ponieważ Izba Reprezentantów Kongresu dzięki temu przegłosowała impeachment, a nagonkę na niego rozpoczęły media i Big Tech. Jednak impeachmentu moim zdaniem nie będzie, ponieważ musi się jeszcze odbyć głosowanie w drugiej izbie Kongresu tj. w stuosobowym Senacie, gdzie senatorów demokratycznych jest 52, republikańskich 48.

Do przegłosowania tej procedury potrzebnych jest minimum 67 senatorów tj. 2/3 całej izby senackiej. Atmosfera wśród senatorów republikańskich nie jest najlepsza, jednak zwierają swoje szyki i nawet senatorzy odszczepieńcy chcą bronić Donalda Trumpa, gdyż boją się swego elektoratu. Przecież wybory do Senatu są w 2022 roku (wybory co dwa lata).

Wierzę w przemianę Donalda Trumpa i jego misję – mimo moich wcześniejszych krytycznych uwag na temat jego działalności sprzed czasów prezydentury. On nie ma wyboru, musi walczyć, bo inaczej go zniszczą. Najlepszą obroną jest atak i on wie o tym doskonale. Przegrał dużą bitwę, ale nie przegrał wojny. Świat obecnie stanął na rozstaju dróg cywilizacji. Tylko Stany Zjednoczone jako mocarstwo może uratować siebie i świat od Nowego Porządku. Uratować od totalitaryzmu i zapewnić ludziom pełną wolność i tym samym realizację ich marzeń i pragnień. Prawdziwi Amerykanie, którzy wrośli w ziemię amerykańską i czują się za nią odpowiedzialni, są pewni, że tylko z Donaldem Trumpem mogą uratować Amerykę. Czerpią z tego swoją wiarę. A ta wiara uratuje Amerykę. Ci ludzie szczerze kochają Amerykę i Donalda Trumpa. On przywrócił im pewność siebie, utwierdził ich, że są dużo warci. Pokazał, że dzięki nim Ameryka jest wielka, silna i bogata. Jeśli establischment spowoduje jego bankructwo, to sympatycy i wielbiciele zbiorą pieniądze dla niego na kontynuowanie walki. Czy Ameryka kocha Donalda Trumpa ?

Kocha go Ameryka ludzi wolnych rzetelnie pracujących i wierzących w sprawdzone wartości, na przekór ludziom pasożytujących na państwie i na ich pracy. Kochają go Amerykanie tworzący bogactwo i wielkość Ameryki, gdyż daje on im nadzieję na lepsze jutro.

Włodzimierz Wieczorek
Sosnowiec, dnia 31 stycznia 2021 roku

„Miłość jest długo cierpliwa i dobrotliwa jest;
Miłość nie zajrzy, Miłość nie jest rozpustna;
Miłość nie nadyma się;
Miłość nie czyni nic nieprzystojnego, nie szuka swoich rzeczy;
Miłość nie jest porywcza do gniewu, nie myśli złego;
Miłość nie raduje się z niesprawiedliwości, ale raduje się z prawdy;
Miłość wszystko okrywa, wszystkiemu wierzy, wszystkiego się spodziewa,
wszystko cierpi”
(Pierwszy list św. Pawła do Koryntów- Rozdział XIII werset II 4-7)

W tak zwanym cywilizowanym świecie, w którym dominuje ustrój demokratyczny indywidualna miłość nie odgrywa żadnej roli, jedynie dużą rolę odgrywa ludzka przypadłość nazwana miłością własną. W sposób wyrazisty pokazali nam tą przypadłość polscy celebryci z okazji pierwszych pandemicznych szczepień.

Przeciwnie ,narastające upolitycznienie i podział społeczeństwa na zwycięzców i zwyciężonych, wywołują nienawiść w obozie przegranych. Poza tym w świecie zachodnim i w Polsce coraz większą rolę odgrywa relatywizm i tym samym zmiana pojęć, zmiana definicji zjawisk, zmiana znaczenia słów. Tak wiec miłością bardzo często nazywany jest seks a miłość pełna , często nie spełnia wymogów miłości prawdziwej. Z tego więc powodu niniejszy felieton zajmuje się przede wszystkim, miłością społeczeństw zachodnich oraz społeczeństwa polskiego do demokracji, która jest bardzo duża i porównywana do uwielbienia. Ta ślepa miłość większości społeczeństwa (oczywiście istnieją zatwardziali przeciwnicy demokracji, ale są oni w mniejszości) może doprowadzić do totalitaryzmu, który to totalitaryzm system demokratyczny ma w zarodku.

DEMOKRACJA – słowo niby jednoznaczne, a jakże odmiennie pojmowane i stosowane przez różne narody. Demokracja występuje w dwóch formach tj. bezpośredniej i pośredniej. Demokracja nie jest idealnym ustrojem społecznym, lecz zaledwie władza większości nad mniejszością. Demokracja ma za podstawę rządy większości i zasadę równości. Obecnie w krajach zachodnich dominuje model demokracji liberalnej. Demokracja ta, to synteza demokracji i liberalizmu, którego podstawą jest wolność.

Zasada wolności włączona do demokracji, spowodowała, że demokracja tak powszechnie jest akceptowana i kochana. A przecież w demokracji liberalnej występuje oczywista sprzeczność miedzy wolnością a równością, które wykluczają się wzajemnie, bowiem możemy być albo wolni albo równi. Liberalna demokracja jest eksperymentem, który niebawem może się skończyć wraz z końcem demokracji i wtedy trzeba ratować wolność.

Drastycznym przykładem rozbieżności pomiędzy wolnością, a równością są dzieje Wielkiej Rewolucji Francuskiej z 1789 roku kiedy to demokratyczny rząd głoszący hasła wolności równości i braterstwa, dokonał ludobójstwa na obywatelach departamentu Wandei, mordując w straszny sposób ponad 100 tysięcy ludzi w tym kobiety i dzieci.(Tam wtedy z skóry zabitych mężczyzn produkowano buty do konnej jazdy i oprawy książek – Reynald Secher „Ludobójstwo francusko-francuskie”). Tak więc musimy ratować wolność, albowiem równości nie jesteśmy w stanie uratować.

Jest to po prostu niemożliwe chociażby z samej istoty rzeczy. Gdy skończy się demokracja, a wszystko na to wskazuje, że trzeba dla wspólnego dobra zaprowadzić nowy porządek prowadzący do ustanowienia władzy minimum i to władzy o najwyższej jakości (nie należy mylić z nowym porządkiem planowanym przez globalistów w którym władzy jest maksimum). Demokracja jest ustrojem na piękną pogodę a my żyjemy w takim okresie od 1945 roku. Okres pięknej pogody się już kończy, a właściwie to już się skończył o czym świadczy sytuacja geopolityczna i jeśli będziemy siedzieć z założonymi rękami i czekać z bojaźliwym zaciekawieniem, co nam przyniesie przyszłość to najprawdopodobniej demokrację zastąpi dyktatura, a w najgorszym przypadku, co może nas spotkać to tyrania.

Tak więc najbardziej palącym problemem, obecnie jest ratowanie wolności, abyśmy nie doczekali chwili, gdy demokrację zastąpi totalna tyrania. W naszym współczesnym zdemokratyzowanym świecie, większość społeczeństwa, jeśli wynosi zaledwie 51 procent jest utożsamiana z całym narodem (Suwerenem).

Rządy większości są w pewnym sensie nie do ruszenia. Większość może nawet największą niesprawiedliwość nazwać dobrem. Do czego może doprowadzić czysta demokracja bez wolności to niech świadczy fakt ,że Syna Bożego demokratycznie skazano na śmierć. Ten wielki minus demokracji należy wykorzystać dla uratowania naszej wolności poprzez wykorzystanie mechanizmów demokracji tj. znowelizowanie ordynacji wyborczej oraz dokonanie właściwych wyborów. Demokracja w Polsce w okresie pandemii jest w odwrocie. To czy obraz śmiercionośnej pandemii jest prawdziwy, czy został wykreowany sztucznie przez światowe mass media, subsydiowane przez miliarderów – jest problem drugorzędnym.

Obecnie rządzącym jest bardzo na rękę, że pod pozorem walki z wirusem wprowadzają takie rozporządzenia, które znakomicie ułatwiają im zarządzanie państwem, ale jednocześnie coraz bardziej zawężają sferę osobistej wolności, co może przy następnych fazach pandemii i wzrostem obostrzeń spowodować całkowite zniewolenie jednostki i tym samym całego społeczeństwa.

Poprzez dokonywaną operację psychologiczną, polegającą na ciągłym bombardowaniu przez mass media liczbami zakażeń oraz zmanipulowaną liczbą zgonów, co przy bardzo utrudnionym dostępie do lekarza osób ciężko chorych na inne choroby – powoduje bardzo duży wzrost liczby zgonów Polaków z powodu innych chorób. A zgony te są podawane łącznie i tym samym potęgują strach przed zachorowaniem. Powoduje to u wielu ludzi stres, bezradność i rozpaczliwe poszukiwanie ochrony przed tym zagrożeniem.

W ten sposób ludzie bezwolnie poddają się nie tylko manipulacjom medialnym, ale przede wszystkim pozwalają odebrać sobie coraz więcej wolności w tym wolności gospodarczej, co powoduje jednocześnie drastyczne zubożenie społeczne i zanik klasy średniej, która jest podstawą niezależności.

Tak więc nie bądźmy bezwolni lecz aktywni, nie dajmy sobie odbierać kawałek po kawałku wolności, bo stracimy ją w końcu całą i staniemy się ludźmi całkowicie uzależnionymi finansowo od państwa z całkowitym brakiem wolności. Będziemy żyć w bezwzględnej tyranii lub w najlepszym razie w totalnym socjalizmie.

Włodzimierz Wieczorek
Sosnowiec, dnia 25 stycznia 2021r.