LIST NIEWYSŁANY

W bezdenne głębie twoich oczu

Płyną potoki mojej ciszy

Z milczącym hukiem wodospadów

I tylko serce głos ten słyszy.

Mroczność twych włosów, niby wieczór

Z wiosennej pory przesilenia

Pełen spełnionych snów, spokojnych

Aż do jasnego przebudzenia.

Twój lekki uśmiech, blask jutrzenki

Widnokrąg budzi mój od nowa.

Codziennej drogi dopełnienie

Tak, jak płynące proste słowa.

Napływa podmuch nieznanego.

Cóż, że zbyt długie rozdzielenie.

Zawsze jest pamięć tego czasu

Co się zagłębia w me istnienie

Marek Sapiński