Demontaż państwa polskiego pomiędzy rokiem 1652 (liberum veto), a trzecim rozbiorem trwał ponad półtora wieku. Dokonał tego sojusz idiotów, obsesyjnych tradycjonalistów, obcych agentów i zwykłych złodziei. Ich mentalni prawnukowie robią to współcześnie – napisał jeden z byłych dyplomatów.

Brak stabilnych rządów prawa, kiepska demografia, energochłonna gospodarka, zbyt zależna od węgla, niska innowacyjność, obciążone finanse publiczne, dyskryminacja kobiet na rynku pracy, służba zdrowia w zapaści……Jaki kraj ma takie problemy? POLSKA, po 7 latach rządów w opinii samego rządu, co wynika z uzasadnienia do Krajowego Planu Odbudowy.

Jest, a jednak go nie ma. Warunkiem uzyskania środków z KPO w zakresie tylko praworządności jest likwidacja Izby Dyscyplinarnej SN, powrót do orzekania sędziów usuniętych przez ID oraz reforma systemu dyscyplinowania sędziów, tak aby zapewnić niezależność oceny sędziów.

Gdy tymczasem według TVP wszystkie kraje na świecie nam zazdroszczą praworządności, bogactwa i mądrości. Kolejne sukcesy, gdzie nie spojrzysz, wysokie zarobki Polaków, najtaniej w Europie i do tego inni chcą u nas pożyczać gotówkę. Ktoś oszalał, kłamie, traktuje obywateli jak idiotów?

Nie ma żadnych korzyści ze zmian w sądach, jest za to blokada miliardów z KPO i miliard do zapłacenia za niewykonane wyroki. Naszą patriotyczną odpowiedzią na ten kryzys jest sędzia M. Nawacki w neo KRS i kolejne miliardy, aby to wszystko propagandą zakłamać. Jesteśmy zakładnikami szaleństwa – napisał prof. M. Matczak. A ja twierdzę, że łatwiej jest oszukać ludzi niż przekona, że zostali oszukani. Bo trzeba być twardym, a nie miętkim – miękiszonem.

TSUE i ETPCz uznały izbę dyscyplinarną SN za ”niesąd” którego działalność powinna zostać natychmiast przerwana. Uznały również, że osoby powołane za pośrednictwem nowej politycznie ukształtowanej KRS nie spełniają wymogów stawianych niezależnym sędziom, dlatego ich wyroki mogą zostać uznane za niebyłe. Potwierdził to również Sąd Najwyższy w swoich orzeczeniach:

-SN wyrok z 05.12.2019 r. III PO 7/18

-Uchwała trzech izb SN z 23.01.2020 r. BSA I 4110-1/2020

Artykuł 10 Konstytucji RP stanowi, że „ustrój Rzeczypospolitej Polskiej opiera się na podziale i równowadze władzy ustawodawczej, władzy wykonawczej i władzy sądowniczej. Władzę ustawodawczą sprawują Sejm i Senat, władzę wykonawczą Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej i Rada Ministrów, a władzę sądowniczą sądy i trybunały”.

W stosunku do władzy sądowniczej gwarancją realizacji monteskiuszowskiego trójpodziału władzy jest przede wszystkim zasada niezawisłości sądownictwa, na którą składa się niezależność sądów, określona w artykule 173 Konstytucji, który stwierdza, że „sądy i Trybunały są władzą odrębną i niezależną od innych władz” i niezawisłość sędziów, o czym świadczy artykuł 178 ust. 1, stanowiąc, iż „sędziowie w sprawowaniu swojego urzędu są niezawiśli i podlegają tylko Konstytucji oraz ustawom”.

Artykuł 179 w zw. z art. 144 ust. 3 pkt 17 Konstytucji określa sposób powoływania sędziów na czas nieoznaczony.

I tak, zgodnie z art. 61 § 1 Prawa o ustroju sądów powszechnych, na stanowisko sędziego sądu rejonowego może być powołany ten, kto:

„1) posiada obywatelstwo polskie i korzysta z pełni praw cywilnych i obywatelskich,

2) jest nieskazitelnego charakteru,

3) ukończył wyższe studia prawnicze w Polsce i uzyskał tytuł magistra lub zagraniczne uznane w Polsce,.

4) jest zdolny, ze względu na stan zdrowia, do pełnienia obowiązków sędziego,

5) ukończył 29 lat,

6) złożył egzamin sędziowski lub prokuratorski,

7) pracował w charakterze asesora sądowego lub prokuratorskiego co najmniej trzy lata lub referendarza sądowego przez okres pięciu lat”.

W stosunku do sędziego sądu okręgowego wymogi te obostrzono o posiadanie co najmniej czteroletniego okresu pracy na stanowisku sędziego sądu rejonowego lub sędziego wojskowego sądu garnizonowego, lub na stanowisku prokuratora, o czym mówi art. 63 § 1 przytoczonej powyżej ustawy.

Z kolei na stanowisko sędziego sądu apelacyjnego może być powołany sędzia sądu powszechnego i sądu wojskowego, który posiada co najmniej sześcioletni okres pracy na stanowisku sędziego lub prokuratora, w tym co najmniej trzyletni na stanowisku sędziego sądu okręgowego, sędziego wojskowego sądu okręgowe- go lub prokuratora prokuratury okręgowej.

Jeszcze wyższe wymogi stawiane są kandydatom na sędziów Sądu Najwyższego. Art. 22 § 1 ustawy o Sądzie Najwyższym dodatkowo w tym zakresie wskazuje na obowiązek wyróżniania się wysokim poziomem wiedzy prawniczej i posiadaniem co najmniej dziesięcioletniego stażu pracy na stanowisku sędziego lub prokuratora albo wykonywania w Polsce zawodu adwokata, radcy prawnego lub notariusza.

Art. 180 Konstytucji nadmienia, że złożenie sędziego z urzędu, zawieszenie w urzędowaniu, przeniesienie do innej siedziby lub na inne stanowisko wbrew jego woli może nastąpić jedynie na mocy orzeczenia sądu i tylko w przypadkach określonych w ustawie. Poza tym opróżnienie stanowiska sędziego może odbyć się także w wyniku przeniesienia w stan spoczynku na skutek uniemożliwiającej mu sprawowanie urzędu choroby lub utraty sił, przez osiągnięcie granicy wieku, kiedy sędziowie przechodzą w stan spoczynku — wieku emerytalnego.

Przy określeniu wieku emerytalnego dla sędziego należy ponownie odwołać się do ustawy Prawo o ustroju sądów powszechnych, w której art. 69 mówi o tym, że sędzia przechodzi w stan spoczynku z dniem ukończenia 65. roku życia. Jednakże ma on prawo do dalszego zajmowania stanowiska, jeżeli nie później niż sześć miesięcy przed ukończeniem 65. roku życia oświadczy ministrowi sprawiedliwości wolę dalszego zajmowania stanowiska i przedstawi zaświadczenie stwierdzające, że jest zdolny, ze względu na stan zdrowia, do pełnienia obowiązków sędziego, wydane na zasadach określonych dla kandydata na stanowisko sędziowskie, wtedy może zajmować stanowisko nie dłużej niż do ukończenia 70. roku życia.

Kolejną gwarancją jest niedopuszczalność przeniesienia sędziego. Gwarancja ta wyraża generalny zakaz przenoszenia sędziów, a jednocześnie enumeratywnie wylicza sytuacje, w których jest ono dopuszczalne. Mówi o tym art. 180 ust. 2, „przeniesienie do innej siedziby lub na inne stanowisko wbrew jego woli może nastąpić jedynie na mocy orzeczenia sądu i tylko w przypadkach określonych w ustawie”, a także art. 180 ust. 5 Konstytucji, w którym czytamy: „w razie zmiany ustroju sądów lub zmiany granic okręgów sądowych wolno sędziego przenosić do innego sądu lub w stan spoczynku z pozostawieniem mu pełnego uposażenia”.

Zasada ta jest skonkretyzowana np. w art. 75-78a Prawa o ustroju sądów powszechnych.

Gwarancję niezawisłości sędziego stanowi immunitet sędziowski.

Wedle art. 181 Konstytucji sędzia nie może być, pociągnięty do odpowiedzialności karnej ani pozbawiony wolności. Nie może być też zatrzymany lub aresztowany, z wyjątkiem ujęcia go na gorącym uczynku przestępstwa, kiedy jego zatrzymanie jest niezbędne do zapewnienia prawidłowego toku postępowania.

Współcześnie istotna staje się także kolejna z gwarancji niezawisłości, a mianowicie zapewnienie sędziom warunków pracy i wynagrodzenia odpowiadającego godności urzędu i zakresowi ich obowiązków, na co wskazuje art. 178 ust. 2 Konstytucji. Gwarancja taka z jednej strony jest znacznym wykroczeniem poza ramy praw podstawowych przyznanych ogółowi obywateli wynikających z art. 65 ust. 4 i art. 66 ust. 1 Konstytucji; może być nawet postrzegana jako swoisty przywilej nadany osobie pełniącej funkcję sędziego.

Zgodnie z art. 86 § 1 i 2 Prawa o ustroju sądów powszechnych (w związku z art. 29 Prawa o ustroju sądów administracyjnych i art. 70 § 1 Prawa o ustroju sądów wojskowych oraz art. 44 § 1 ustawy o Sądzie Najwyższym (w związku z art. 49 Prawa o ustroju sądów administracyjnych), sędzia nie może podejmować dodatkowego zatrudnienia, ani innego zajęcia (również nieodpłatnego) bądź sposobu zarobkowania, które przeszkadzałoby w pełnieniu obowiązków sędziego, mogło osłabiać zaufanie do jego bezstronności lub przynieść ujmę godności urzędu sędziego.

Kolejna z gwarancji — niepołączalność, oznacza zakaz łączenia stanowiska sędziego z mandatem posła lub senatora. Jej celem jest separacja władzy wykonawczej od sądowniczej.

Podobnie jest z ustanowioną apolitycznością sędziów. W artykule 178 ust. 3 Konstytucji czytamy: „sędzia nie może należeć do partii politycznej, związku zawodowego ani prowadzić działalności publicznej niedającej się pogodzić z zasadami niezależności sądów i niezawisłości sędziów”. Zakaz ten bezpośrednio zapewnia bezstronność i sprawiedliwość wydanego orzeczenia. Przede wszystkim poprzez wyeliminowanie możliwości wpływów grup politycznych na sędziego — członka partii. Wpływa również na społeczne postrzeganie statusu sędziego — sprawiedliwego, kierującego się literą prawa. Z przepisu tego jasno wynika zakaz prowadzenia przez sędziów działalności politycznej.

Natomiast największą bolączką niezależności sądów jest kryzys finansowy, z jakim obecnie boryka się wymiar sprawiedliwości. Od sędziów wymaga się nie tylko doświadczenia życiowego i wiedzy prawniczej, lecz także nieskazitelnego charakteru i wysokiej kultury.

Źródło kryzysu tkwi przede wszystkim w wyborze Krajowej Rady Sądownictwa.

Zgodnie z Art. 187. 1. Konstytucji Krajowa Rada Sądownictwa składa się z:

1. Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego, Ministra Sprawiedliwości, Prezesa Naczelnego Sądu Administracyjnego i osoby powołanej przez Prezydenta Rzeczypospolitej,

2. piętnastu członków wybranych spośród sędziów Sądu Najwyższego, sądów powszechnych, sądów administracyjnych i sądów wojskowych,

3. czterech członków wybranych przez Sejm spośród posłów oraz dwóch członków wybranych przez Senat spośród senatorów. A jak została wybrana? Wystarczy umieć czytać ze zrozumieniem i być uczciwym.

Tak na marginesie dyskusji o przywilejach kasty celebryckiej, mijają kolejne tygodnie od opublikowania informacji o STK Krystynie Pawłowicz , która wadliwie wypełniła oświadczenie majątkowe. Ani służby TK ani sama Pawłowicz nie mówią o tym słowem.

Wadliwe wypełnienie oświadczenie majątkowe stało się racją stanu czy też o niewygodnym temacie lepiej milczeć. Istnieją kłamstewka naiwne, a obok nich kłamstwa będące również przestępstwem.

Duma człowieka rozpiera ilu to w Polsce nie mających wykształcenia prawniczego, czy też chociażby prawniczego doświadczenia wyróżnia się wiedzą prawniczą. Dotychczas wszyscy znali się wyłącznie na medycynie i sporcie. Ale jeszcze gorsi są ci z wykształceniem prawniczym, którzy…Dotyczy to również ekonomii.

Stan wymiaru sprawiedliwości po 7 latach pisowskich „reform” jest identyczny jak stan psychiczny sędzi K. Pawłowicz, stan intelektualny sędziego Piotrowicza i stan moralny sędziego Piebiaka.

Dlatego też Z. Ziobro dąży do spłaszczenia struktur sądów. Ma on na celu spłaszczenie walcem prawdziwych sędziów. A także odnowę moralną. W jego efekcie w sądach będą zasiadać ludzie tak kulturalni jak Pawłowicz, tak elokwentni jak Nawacki, tak nieskazitelni jak Piotrowicz i tak nieskazitelnego charakteru jak Piebiak.

Kto nie zna prawdy, jest tylko głupcem. Ale kto ją zna i nazywa ją kłamstwem, ten jest zbrodniarzem – Brecht

Jarosław Pięta