Wyjątkowo we wtorek (5.07) w restauracji Stacja Sosnowiec (ul. Teatralna 9) odbędzie się kolejne Spotkanie Sympatyków Sosnowca. Tym razem rozmawiać będziemy o muzyce poważnej, a gośćmi będą Arienne Dorothea Agnoletto i Michał Góral.

Arienne Dorothea Agnoletto to światowej sławy kompozytorka, dyrygentka, pianistka, skrzypaczka, a przy tym jednocześnie dyplomowany prawnik Dzieląca swoje życie pomiędzy Sosnowcem i Wiedniem, pomimo licznych podróży nie zapomniała o regionie z którego się wywodzi. Stara się aktywnie uczestniczyć w życiu kulturalnym Sosnowca i Będzina w którym się urodziła. Michał Góral to dyrektor klubu im. Jana Kiepury, jest absolwentem Akademii Muzycznej im. Karola Szymanowskiego. W Sosnowcu od lat kojarzony jest w środowisku muzycznym jako dyrektor artystyczny festiwalu – Sosnowieckie Dni Muzyki Znanej i Nieznanej. Jak to zwykle bywa w tle rozmów będziemy mogli podziwiać ciekawe zdjęcia. Będzie okazja zadawać pytania i zrobić sobie wspólne zdjęcia z gośćmi.

Przypomnijmy, że Stacja Sosnowiec to lokal gastronomiczny, w którym cyklicznie odbywają się Spotkania Sympatyków Sosnowca. Gośćmi poprzednich spotkań byli m.in. Rafał Bryła, Zbigniew Białas, Zbigniew Leraczyk, Janusz Osiński, Czesław Gałka, Artur Ptasiński, Mieczysław Klein, Dariusz Nawrot, Anna Urgacz-Szczęsna, Tomasz Kostro, Franciszek Wszołek, Dariusz Jurek, Janina Kapuścik-Witek, Mikołaj Dziewiatowski, Cezary Podraza, Marian Jasiński, Martyna Bierońska, Paweł Duda, Józef Gałeczka, Leszek Baczyński, Grzegorz Onyszko, Tomasz Służałek, Dariusz Szczubiał, Marian Kardas, Zbigniew Zarzycki, Jarosław Szopa, Wojciech Jaroszewski, Krzysztof Kasprzyk i Witold Wieczorek. Rozmawiano o czasach gdy powstawało Zagłębie Sosnowiec oraz o jego żywych legendach, o historii browarów sosnowieckich, poznaliśmy losy Basi i Izabeli na tle sosnowieckich realiów, o sukcesach sosnowieckiej koszykówki, o latach międzywojennych w Sosnowcu, o Powstaniu Styczniowym w Sosnowcu, o Zamku Sieleckim, o wielkich ludziach kultury i sportu rodem z miasta Kiepury, o Maczkach w latach międzywojennych, o Teatrze Zagłębia i o powieściach „Korzeniec”, „Puder i pył” i „TAL”, a także o cerkwiach sosnowieckich, największych sukcesach Płomienia Milowice i sportach walki.
Zapraszamy serdecznie. Początek o godzinie 18. Wstęp wolny.

[PP]

Źródło: 41-200.pl

W dniu 08 lipca 2016 roku w Sosnowcu w Wyższej Szkole Humanitas (ul. Kilińskiego 43) o godzinie 17:00 odbędzie się spotkanie posłów Kukiz’15 z sympatykami Ruchu. Organizatorem spotkania jest Pani Poseł Barbara Chrobak, natomiast wśród zaproszonych gości, którzy potwierdzili swój udział są Posłowie: Paweł Kukiz, Piotr Liroy-Marzec, Andrzej Kobylarz, Maciej Masłowski, Grzegorz Długi, Jarosław Porwich, Tomasz Jaskóła, Marek Jakubiak.

Arte Creatura Teatr Muzyczny oraz Miejski Dom Kultury „Kazimierz” zapraszają na operetkę pt. „Piraci z Penzance” Gillberta & Sullivana 10 lipca 2016 r. o godz. 17:30 do Amfiteatru w Parku im. J. Kuronia w Kazimierzu Górniczym

Piraci z Penzance to przezabawny spektakl z pogranicza musicalu i operetki, który skierowany jest do widzów wszystkich pokoleń. Barwne kostiumy, bajkowa sceneria, iście hollywodzka muzyka i angielski humor składają się na sukces spektaklu. Porywa on pełną przygód fabułą opisującą losy Fryderyka wychowanego przez piratów. Młodzieniec osiągnąwszy pełnoletność, postanawia zerwać z przestępczym półświatkiem i chce dołączyć do grona porządnych ludzi. Piraci odmawiają mu jednak prawa do pełnoletności, skoro pechowiec urodził się 29 lutego w roku przestępnym i faktycznie obchodził urodziny zaledwie 5 razy. Równocześnie na drodze Fryderyka, który do tej pory za wzór kobiecości uważał jedyną znaną sobie kobietę – starą opiekunkę, stają piękne panny – córki Generała i sam sprytny i nowoczesny Generał. Jak potoczą się losy Fryderyka? Czy dane mu będzie zakosztować życia normalnego obywatela?

W spektaklu wystąpią: Piotr Rybak jako Major Generał, Michał Sobiech / Witold Wrona jako Król Piratów, Jarosław Wewióra jako Frederic, Tomasz Furman jako Samuel, Jakub Bergel jako James, Adam Żaak / Ireneusz Miczka jako Sierżant, Zbigniew Mikolasz i Łukasz Guzy / Michał Kowalski jako Policjanci, Beata Witkowska-Glik / Ewelina Sobczyk jako Mabel, Ewelina Sobczyk / Anna Jaskółka-Haśnik jako Edith, Edyta Nowicka / Paulina Magaj jako Kate, Magdalena Czarnecka jako Isabel, Marta Gabryelczak-Paprocka / Jadwiga Postrożna jako Ruth.
Śpiewakom towarzyszy Orkiestra Teatru Muzycznego Arte Creatura pod dyr. Jana Bembna.
Reżyseria i choreografia: Dariusz Taraszkiewicz
Produkcja: Jarosław Wewióra, Beata Witkowska-Glik
Kostiumy: Dorota Wewióra Scenografia: Jarosław Wewióra

Wstęp wolny.

Wyniki brytyjskiego referendum z nie do końca zrozumiałych powodów stanowią szok dla całej Europy. Narastająca od kilku lat w całej zachodniej Europie, a zwłaszcza w Wielkiej Brytanii, fala eurosceptycyzmu była przecież sprawą powszechnie znaną. Chociaż ostatnie sondaże wskazywały na minimalną przewagę przeciwników opuszczenia unii, to jednak wynik pozostawał sprawą otwartą. Na dodatek już ubiegłoroczne wybory parlamentarne pokazały, że pracowniom sondażowym coraz trudniej dobrać wiarygodną próbę badanych respondentów, a wielkość możliwego błędu statystycznego ciągle rośnie.

   Przyczyn Brexitu jest z pewnością sporo. Z jednej strony to nieustająca nostalgia za imperialną potęgą, jaką do końca II wojny światowej była Wielka Brytania. Kanał La Manche – czy też Angielski jak chcą Anglicy – od wieków budował niechęć wyspiarzy do kontynentalnej części Europy. Lewostronny ruch, specyficzny system prawny oparty o prawo precedensowe czy inny system miar i wag to chyba najbardziej znane odrębności tego kraju. Brytyjczycy weszli do Wspólnot Europejskich (UE formalnie powstała 1 listopada 1993 roku) dopiero w 1973 roku, a już dwa lata później odbyło się pierwsze referendum dotyczące opuszczenia tej instytucji – 67,2% było wówczas przeciw. W latach 80-tych Margaret Thatcher wywalczyła tzw. rabat, czyli zmniejszenie składki jaką Wielka Brytania wpłaca do wspólnej kasy. Dekadę później Wyspiarze zagwarantowali sobie (wraz z Danią) utrzymanie na stałe własnej waluty – pozostałe kraje, w tym Polska, zobowiązały się w traktatach akcesyjnych przystąpić do strefy euro, chociaż nie określono w nich dokładnej daty, kiedy ma to nastąpić. Brytyjczycy (wraz z Irlandczykami) nie przystąpili do strefy Schengen i nie podpisali (tym razem wraz z Polską) Karty Praw Podstawowych. Powszechne i w dużym stopniu zasadne były narzekania na rozrost unijnej biurokracji oraz już znacznie mniej słuszne, zwłaszcza w ustach obywateli Zjednoczonego Królestwa, zarzuty co do braku demokratycznej legitymizacji unijnych instytucji – Elżbiety II i członków Izby Lordów w ogóle nikt nie wybierał. Doszły do tego narastające obawy przed kolejnymi pomysłami Komisji Europejskiej, która zwłaszcza pod przewodnictwem jej nowego szefa Jean-Claude Junckera chciałaby wydumanymi przepisami zrobić wszystkim dobrze (nie pytając się oczywiście czy tego sobie życzą), napływ emigrantów z nowych krajów unijnych (głównie z Polski) czy też ciągnący się od lat kryzys gospodarczy. Mimo, że akurat Brytyjczycy radzili sobie z nim całkiem dobrze, to jednak narastające rozwarstwienie społeczne pogłębia frustracje, zwłaszcza mieszkańców małych miast i miasteczek – od wielu lat beneficjentem wzrostu gospodarczego jest głównie Londyn i niektóre większe miasta. Ale w rzeczywistości, to co stało się w 24 czerwca jest przejawem o wiele poważniejszego zjawiska, które dotyczy nie tylko Wielkiej Brytanii, a nawet Europy. Dotyczy całego świata.

   Strach. Strach przed przyszłością jest wszechogarniający. Powszechny optymizm, który zapanował po rozpadzie bloku państw komunistycznych i ZSRR na przełomie lat 80-tych i 90-tych poprzedniego wieku, już dawno należy do przeszłości. Poważni ekonomiści przewidują, ze poziom życia kolejnych pokoleń będzie niższy niż obecnych ze względu na narastający kryzys demograficzny i pogłębiającą się stagnację ekonomiczną. Receptą mógłby być napływ emigrantów, ale to budzi obawę przed utratą tożsamości narodowej, kulturowej, a nawet religijnej. Stabilność miejsc pracy w wyniku postępującej globalizacji, ale także rewolucji informatycznej, też staje się pieśnią przeszłości. Codziennością za to staje się terroryzm, który w przeciwieństwie do lat 70-tych pochodzi najczęściej spoza Europy (chociaż wielu zamachowców urodziło się już na naszym kontynencie). Globalne ocieplenie może i nie budzi jeszcze przerażenia, ale nasilające się anomalie pogodowe już tak. Do tego dochodzą konflikty, które wybuchają jeszcze poza naszym kontynentem, ale masy migrantów dobijających się bram Europy są już jak najbardziej realnym problemem. Świat zmienia się w tempie dotąd niespotykanym, a ludzie którzy w większości mają dość konserwatywne przyzwyczajenia, są coraz bardziej przerażeni. Zmiana stała się normą, a nie anomalią.

   Strach rodzi prostą reakcję. Zamknięcie się, chęć powrotu do przeszłości jawiącej się jako raj utracony (także ze względu na wspomnienia młodości, która przecież już nie wróci), szukanie winnych, a także łatwych i sprawdzonych w przeszłości rozwiązań. Tyle, że to co kiedyś działało, nie musi dobrze działać obecnie. Jak słusznie twierdził Heraklit – Panta rhei (wszystko płynie), wszystko się zmienia, ludzie, otoczenie, gospodarka. W Polsce taki sposób myślenia oznacza powrót do czasów PRL-u, najczęściej do lat 70-tych, kiedy „Polska rosła w siłę, a ludziom żyło się dostatnie” – jak się później okazało na kredyt, który nie byliśmy w stanie spłacić. Czym bowiem innym są reformy obecnego rządu oznaczające w praktyce powrót do rozwiązań z czasów gierkowskich (najnowsze plany zmian w systemie oświaty – 8-letnia podstawówka, 4-letnie liceum, 5-letnie technikum – są tego najlepszym przykładem). Powszechne są też nawoływania do naprawy systemu polegającej na likwidacji instytucji odpowiadającej za źle działającą sferę naszego życia. Szwankuje służba zdrowia? Zlikwidujmy Narodowy Fundusz Zdrowia. System emerytalny jest w zapaści? Zlikwidujmy Zakład Ubezpieczeń Społecznych? Młodzież coraz głupsza? Zlikwidujmy gimnazja. Źle działa państwo? Zlikwidujmy … . No właśnie co? Państwo?

   W krajach Europy zachodniej odpowiedź na narastające problemy życia codziennego jest równie prosta. Zlikwidujmy Unię Europejską. A przynajmniej wróćmy do czasów, gdy nie uległa ona poszerzeniu o nowych członków z Europy środkowej i południowo-wschodniej. A ponieważ nie są w stanie tego zrobić, to nie pozostaje im nic innego jak dążyć do opuszczenia znienawidzonej instytucji. W Polsce nawet znani ze swojego eurosceptycyzmu czy wręcz niechęci do UE politycy, o wyjściu z UE nie mówią. Dlaczego? Ponieważ bez ogromnych transferów finansowych trudno sobie wyobrazić większość publicznych inwestycji. Ale gdy pieniądze się skończą, a inne korzyści wynikające z naszego członkostwa spowszednieją, euroentuzjaści znikną jak pierwszy śnieg. Pojęcie solidarności i związana z nim konieczność ponoszenia również ciężarów w rozwiązywaniu wspólnych problemów, jest całkowicie obca większości naszego społeczeństwa. To inni mają być solidarni z nami, gdy jesteśmy w potrzebie. My z innymi? To niedopuszczalne żądania godzące w naszą suwerenność.

   Skąd taka skłonność do szukania prostych rozwiązań? Z powszechnego i narastającego braku umiejętności logicznego i analitycznego myślenia. Bez wątpienia to efekt przemian cywilizacyjnych i pojawienia się nowoczesnych technologii informatycznych. Z jednej strony stwarzają one nowe możliwości, ale z drugiej przyczyniają się do dobrowolnego „ogłupiania się” i to nie tylko młodych ludzi. Ale winę ponoszą również kolejni „reformatorzy” systemu oświatowego. Dążenie do maksymalizacji ilości obywateli posiadających średnie i wyższe wykształcenie, a także paranoidalne wręcz szukanie winnych niepowodzeń edukacyjnych we wszystkich, tylko nie w uczniach i ich rodzicach, siłą rzeczy musiało doprowadzić do radykalnego obniżenia wymagań na każdym etapie edukacji. Obsesyjne stawianie na tzw. umiejętności kosztem rzetelnej wiedzy, być może ułatwia radzenie sobie w codziennym bytowaniu, ale ma katastrofalne konsekwencje dla jakości życia publicznego. Ktoś, kto nie ma podstawowej wiedzy o współczesnym świecie, nie jest w stanie krytycznie przeanalizować medialnego czy propagandowego przekazu. Uwierzy we wszystko co usłyszy, przeczyta lub obejrzy. I nie zorientuje się, że ktoś właśnie „wciska mu kit”.

   Ludzka głupota to idealna pożywka dla wszelkiej maści populistów. Wiek XX nazywany był wiekiem ideologii, co doprowadziło do straszliwych wojen. Ale politykom walczącym o władzę przynajmniej o coś chodziło. Władza potrzebna była do realizacji konkretnego programu. Obecnie najczęściej chodzi o władzę dla samej władzy. Żeby ją zdobyć wszystkie chwyty są dozwolone. Najlepiej wyolbrzymić istniejące obawy wzniecając histeryczne obawy, przedstawić siebie jako zbawcę i liczyć, że ciemny lud to kupi. I kupuje coraz częściej.

   Kuriozum brytyjskiego referendum polega na tym, że decyzje, które są jego efektem będą miały globalne i wieloletnie konsekwencje. A przecież za rok, za miesiąc, a może nawet za tydzień wynik plebiscytu mógłby być zupełnie inny. Wielu głosujących podejmowało decyzje w ostatniej chwili, pod wpływem chwilowego impulsu albo z czystej frustracji nie mającej żadnego związku z członkostwem Wielkiej Brytanii w UE. Zresztą, za kilka lat, gdy podjęta w czwartek decyzja ulegnie materializowaniu w postaci wystąpienia Wielkiej Brytanii z europejskiej wspólnoty, przy życiu zostanie prawdopodobnie więcej tych, którzy głosowali przeciw Brexitowi, niż tych, którzy byli za. Biologia ma swoje prawa (co roku umiera prawie milion Brytyjczyków), a przecież największe poparcie dla opuszczenia unii było wśród najstarszych mieszkańców Zjednoczonego (jeszcze) Królestwa.

   Czy to znaczy, że referenda powinny być zakazane? Wszyscy, którzy tak twierdzą, w praktyce kwestionują demokrację. A przecież to władza ludu. Czy jest lepszy sposób jej wyrażania niż referendum? Idiotyzmem jest natomiast branie pod uwagę zwykłej większości głosów. Tak zasadnicze decyzje powinny być podejmowane, gdy za konkretnym rozwiązaniem opowie się 3/5 czy nawet 2/3 głosujących. Przy braku wymaganej większości referendum powinno być powtarzane po pewnym czasie. Jeśli i tym razem większość potwierdzi swoją poprzednią decyzję, można uznać, że to rzeczywista wola społeczeństwa, która nie ulegnie zmianie w najbliższym czasie.

   Greccy myśliciele byli twórcą pojęcia „ochlokracji”. Według nich była to zwyrodniała forma demokracji, w której władza jest sprawowana bez żadnych struktur i zasad prawnych, bezpośrednio przez niezorganizowany i ulegający zmiennym emocjom tłum kierowany przez demagogów. Ochlokracja zabija merytokrację czyli rządy ludzi kompetentnych. To zwykle nudziarze, nie wzbudzający pozytywnych emocji, a na dodatek często mówiący rzeczy niepopularne, których nikt nie chce słuchać. Lepiej przecież żyć złudzeniami, a gdy prawdy nie da się już dłużej ukrywać, zawsze można polityków, których jeszcze przed chwilą uwielbialiśmy i wybieraliśmy, nazwać złodziejami i oszustami. To niestety bardzo widoczny trend widoczny w wielu demokratycznych państwach na świecie.

   Jeszcze kilka, kilkanaście lat temu, populiści nie mieli większych szans. Zdobywali kilka, góra kilkanaście procent głosów i stanowili margines sceny politycznej. Większość wyborców, nawet jeżeli po cichu zgadzała się z wieloma ich poglądami, to jednak wiedziała, że na takich ludzi się nie głosuje. To już przeszłość. Obecnie jest wręcz odwrotnie. Wybieramy skandalistów i celebrytów. Ktoś, kto ma wiedzę i kompetencje jest odrzucany. Dlaczego mamy wybierać mądrzejszych od nas? Przecież powinni nas reprezentować ludzie tacy jak my. W praktyce durni, nieokrzesani i płytcy. Dlatego Donald Trump ma spore szanse w listopadowych wyborach. To przecież czysta emanacja amerykańskiego społeczeństwa. I nie tylko amerykańskiego.

P.S.

Jarosław Kaczyński znalazł już odpowiedzialnego za Brexit. Niespodzianki nie było. To oczywiście wina Tuska, który w trakcie toczonych w lutym br. negocjacji poszedł na zbyt małe ustępstwa wobec żądań Davida Camerona. Jest jednak pewien problem. Głównym tematem zawartego wówczas porozumienia były kwestie dotyczące praw socjalnych emigrantów z innych unijnych krajów. W tym przede wszystkich Polaków. Wcześniej brytyjski premier przyjechał do Polski i rozmawiał z samym prezesem i Beatą Szydło. Ta ostatnia uczestniczyła w szczycie Rady Europejskiej, która zatwierdziła z trudem wypracowany układ, aktywnie zresztą do końca negocjując z Cameronem. Po czym oświadczyła: „Udało nam się zrealizować nasze cele”. Polskie Radio donosiło: „W ocenie Joachima Brudzińskiego z Prawa i Sprawiedliwości udało się zabezpieczyć interesy Polaków mieszkających w Wielkiej Brytanii. Zaznaczył, że jest to wynik pracy pani premier. – Wszystkie cele, które rząd wyznaczył sobie przed wyjazdem, zostały zrealizowane – oznajmił.” Może więc prezes Kaczyński powinien najpierw wyciągnąć konsekwencje personalne wobec premiera – tyle, że obecnego, a nie byłego.

Karol Winiarski

Dla miłośników książek i filmów o Gwiezdnych Wojnach sosnowiecka Biblioteka przygotowała specjalną wakacyjną atrakcję rodem z literatury i kina science-fiction. W Laserowym Centrum Rozrywki Laserhouse Sosnowiec odbędzie się dwugodzinna impreza, podczas której uczestnicy będą mogli wykazać się znajomością gwiezdnej sagi i przedstawionych w niej postaci. Poza licznymi quizami, zagadkami i pojedynkami konkursowymi, a także sesją zdjęciową z bohaterami „Gwiezdnych Wojen”, dzieci zostaną zaproszone do gry w Laserowy Paintball, gdzie na naszych śmiałków czekać będzie pełna niebezpieczeństw przygoda oraz na wyprawę do Laserowego Labiryntu, w którym będą miały za zadanie sprytnie omijać wiązki laserów, co niewątpliwie przysporzy im silnego dreszczyku emocji. Już teraz zapowiada się świetna zabawa!
Uwaga – obowiązują zapisy! Liczba miejsc ograniczona!

Wszystkich zainteresowani udziałem w imprezie powinni  przeczytać poniższy regulamin.

Regulamin imprezy „Niech MOC będzie z Wami!”:

1. Impreza „Niech MOC będzie z Wami!” odbędzie się 8 lipca 2016 o godz. 12.00 w Laserowym Centrum Rozrywki Laserhouse w Sosnowcu.
2. Organizatorem imprezy jest Miejska Biblioteka Publiczna w Sosnowcu.
3. Impreza stanowi część projektu MBP „Tam i z powrotem, czyli literacki wehikuł przygód”, dofinansowanego ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w ramach Programu Operacyjnego „Promocja literatury i czytelnictwa”.
4. W imprezie mogą brać udział dzieci w wieku 7 – 15 lat.
5. Każdy uczestnik imprezy zobowiązany jest:

• Ubrać się w ciemny strój, chroniące przed słońcem nakrycie głowy, wygodne buty.
• Zabrać ze sobą zapas wody.

1. Udział w akcji jest dobrowolny i bezpłatny.
2. Zbiórka uczestników wycieczki będzie miała miejsce w Filii nr 6 – Niwka przy ul. Wojska Polskiego 6, 8 lipca 2016 o godz. 11.30. Powrót z imprezy odbędzie się ok. godz. 14.30 pod siedzibę Filii nr 6.
3. Liczba miejsc ograniczona.
4. Do udziału w imprezie nie można zgłaszać grup zorganizowanych powyżej 3 osób.
5. Jednocześnie rodzice/opiekunowie zapewniają dziecku bezpieczeństwo w drodze pomiędzy miejscem zbiórki i rozwiązaniem imprezy, a domem.
6. Warunkiem udziału w imprezie jest wcześniejsze wypełnienie karty zgłoszeniowej, a także zgody podpisanej przez rodzica/opiekuna oraz przesłanie ich na adres: promocja@biblioteka.sosnowiec.pl lub osobiste dostarczenie do Działu Instruktażu i Promocji MBP w Sosnowcu przy ul. Kościelnej 11, w godz. 7.00-15.00 (od poniedziałku do piątku). Formularze karty i zgody do pobrania na stronie www.biblioteka.sosnowiec.pl
7. Wszelkie pytania należy kierować do Organizatora akcji – Miejskiej Biblioteki Publicznej w Sosnowcu przy ul. Kościelnej 11, tel. 32 266 43 76 lub mailowo na adres: promocja@biblioteka.sosnowiec.pl