About

Posts by :

Z Krakowa na tarczy, ale czy zasłużenie?

Sosnowiec/ Sport

Z Krakowa na tarczy, ale czy zasłużenie?

Na wyjazdach Zagłębiu nie idzie od początku rozgrywek, czego dowodem jest brak wygranej do tej pory na boisku przeciwnika. Trudno było o lepszy moment na przełamanie jak właśnie teraz, gdy widmo spadku z Ekstraklasy zagląda głęboko w oczy. Jednak i tym razem sztuka ta się nie udała, co  czyni sytuację drużyny jeszcze bardziej dramatyczną.

Do ok. 20 minuty mieliśmy do czynienia z otwartą, dość szybką i wyrównaną grą. Później z każdą minutą wzmagała się przewaga Cracovii. Zagłębie starało się rewanżować przeprowadzając sporadyczne kontry. W 39 minucie obrońcy Zagłębia pozostawili przed polem karnym zbyt wiele miejsca Airamowi Cabrerze, który przymierzył silnie i dokładnie z ok 25 metrów i piłka wylądowała w siatce. Tuż przed przerwą z dystansu huknął Szymon Pawłowski, ale piłka wylądowała na poprzeczce bramki Peskowica.

10 minut po rozpoczęciu drugiej połowy  bardzo kontrowersyjna decyzja sędziego  i podyktowanie rzutu karnego (po weryfikacji VAR) dodatkowo utrudniło zadanie drużynie z Sosnowca. Pomimo utraty drugiej bramki Zagłebie nie złożyło broni i ambitnie starało się o zmianę rezultatu. Cracovia spuściła z tonu koncentrując się bardziej na obronie, ale i tak nie ustrzegła się błędu. W 73 minucie Zarko Udovicić dośrodkował  w pole karne, gdzie Tomasz Nawotka odpowiednio dołożył nogę po krótkim słupku i było już tylko 2:1. Ostatni kwadrans to desperackie ataki Zagłębia i opóźnianie  i zwalnianie gry przez Cracovię. Jednak do wyrównania zabrakło dokładności i trochę szczęścia.

Zagłębie mecz przegrało, ale naszym zdaniem wynik tego meczu został wypaczony przez niesłuszne podyktowanie rzutu karnego zamienionego na bramkę przez Airama Cabrerę. Piłka nożna to dość szybka gra i rzeczą ludzką jest pomylić się w ocenie sytuacji. Jednak mając do dyspozycji zbliżenia, powtórki w zwolnionym tempie, takie sytuacje jak dzisiejsza nie powinny mieć miejsca.

Skrót meczu można obejrzeć tutaj

Cracovia Kraków – Zagłębie Sosnowiec    2 : 1 (1 : 0)

1:0 Airam Cabrera 39′
2:0 Airam Cabrera 55′ (k)
2:1 Tomasz Nawotka 73
Widzów 9413

Skład Zagłębia:

31 Lukas Hrosso, 11. Giorgos Mygas, 25. Piotr Polczak, 5. Martin Tóth, 2. Patrik Mraz, 7. Tomasz Nawotka, 31. Lukas Gressak, 10. Mateusz Możdżeń, 8. Szymon Pawłowski, 22. Żarko Udovicic, 88. Olaf Nowak

Rezerwowi: 1. Dawid Kudła, 9. Giorgi Gabedawa, 14. Dawid Ryndak, 16. Mateusz Cichocki, 17. Michael Heinloth, 21. Sebastian Milewski, 99. Giorgi Iwaniszwili

Trener: Robertas Poskus

Skład Cracovii:

40 Michal Peskovic, 2. Cornel Rapa, 34. Ołeksij Dytjatjew, 39. Michał Helik, 87. Diego Ferraresso, 11. Mateusz Wdowiak, 5. Janusz Gol, 14. Damian Dąbrowski, 19. Javi Hernandez, 4. Sergiu Hanca, 24. Airam Cabrera

Rezerwowi: 13. Krystian Stępniowski, 8. Milan Dimun, 20. Niko Datković, 23. Adrian Danek, 26. Filip Piszczek, 29. Bojan Cecarić, 97. Daniel Pik

Trener: Michał Probierz

Bezpłatne kursy samoobrony dla mieszkanek Sosnowca

Informacje/ Sosnowiec

Bezpłatne kursy samoobrony dla mieszkanek Sosnowca

Sojusz Lewicy Demokratycznej oraz Federacja Młodych Socjaldemokratów od wielu lat organizują na sosnowieckich osiedlach spotkania z okazji Międzynarodowego Dnia Kobiet. Każdego roku – oprócz tradycyjnego wręczania kwiatów – poruszamy ważny problem związany z tematyką równouprawnienia bądź praw kobiet. W przeszłości były to akcje informacyjne dotyczące antykoncepcji, profilaktyki raka szyjki macicy czy nierówności płacowych.

W tym roku pragniemy podnieść kwestię bezpieczeństwa. Z danych prezentowanych przez polską Policję oraz organizacje walczące o prawa kobiet wynika jednoznacznie, iż kobiety są narażone na liczne akty przemocy, zarówno w rodzinie jak i w przestrzeni publicznej. W związku z tym chcemy podnieść świadomość kobiet dotyczącą przysługujących im praw oraz ochrony przez organy państwowe, a jednocześnie zwiększyć pewność siebie i umiejętności radzenia sobie w sytuacji zagrożenia.

Zapraszamy zatem wszystkie mieszkanki Sosnowca do odbycia kursu samoobrony, który przygotowujemy we współpracy z profesjonalnymi trenerami i psychologami. Wydarzenie to będzie miało charakter jednorazowego spotkania, podzielonego na część teoretyczną oraz praktyczną (ćwiczenia).

Zgłoszenia chętnych przyjmujemy telefonicznie poprzez sosnowieckie biuro Sojuszu Lewicy Demokratycznej (tel. 797 604 318) w dniach 11-14 marca 2019 w godzinach 11.00-17.00.
Po zamknięciu zapisów przedstawimy podział na grupy zajęciowe oraz wyznaczymy dokładne daty szkoleń. Kurs jest bezpłatny i będzie się odbywał w jednej z sal treningowych w obrębie centrum Sosnowca.

Organizatorzy – radni Rady Miejskiej w Sosnowcu: Michał Wcisło (tel. 514 467 041), Wojciech Nitwinko (tel. 530 464 127)

Państwa wielonarodowe a getta

Głosy polityków

Państwa wielonarodowe a getta

Czy w systemie demokratycznym państwa wielonarodowe stanowią wzór sprawnego państwa, czy  może takim  wzorem są państwa jednonarodowe?

Nie zawsze, ale obecnie jestem pewny, że jednonarodowe państwo polskie, jest dużą wartością ,którą trzeba chronić i bronić. Obecny rząd polski, co prawda broni nas przed imigrantami z Syrii i Afryki, ale tylnymi drzwiami wpuszcza do kraju całe rzesze innych imigrantów i to nie tylko z Ukrainy, ale również z  krajów islamskich (Turkmenia, Pakistan, Bangladesz, Czeczenia), pod pretekstem braku rąk do pracy. To w  przyszłości może skutkować żądaniem autonomii  przez Ukraińców, a  następnie  żądaniami terytorialnymi. Może to  również skutkować  zamachami  islamistów. Zmiana polityki międzynarodowej zapoczątkowana zgodą  większości państw europejskich na podział Jugosławii a później uznaniem niepodległości Kosowa – które było kolebką Serbii, przez większość państw europejskich w tym Polskę oraz USA może doprowadzić do  rozpadu wielu państw. Wszystkie działania secesjonistyczne są destrukcyjne i sprzeczne z prawem międzynarodowym. USA angażując się militarnie w wojnę domową w Jugosławii miało, jak zawsze w tym swój interes tj. utworzenie w południowo-wschodniej Europie silnego przyczółka strategicznego w postaci największej w Europie bazy wojskowej w Kosowie,  jak również włączenia do NATO  islamistycznej Albanii – co stało się faktem.

Fakt ten skrzętnie wykorzystał  Władimir  Putin, który analogicznie, jak zrobiono to w Kosowie „podpowiedział” mieszkańcom Ukraińskiej Autonomicznej Republiki Krymu, aby przeprowadzili referendum niepodległościowe. Między  bajki należy włożyć informacje  europejskich  i amerykańskich  mass mediów głównego nurtu, które tworzą wirtualną rzeczywistość, że wybory te zostały sfałszowane przez Rosjan, bo przecież  80% mieszkańców Krymu to Rosjanie, a biorąc pod uwagę olbrzymią frekwencję w wyborach to sfałszowanie było niemożliwe. To, że Hiszpania i Rumunia nie uznała Kosowa  jest rzeczą oczywistą , ponieważ nie mogły wbrew własnych interesom i prawu międzynarodowemu popierać coś co może rozsadzić ich własne państwo.

A jaki Hiszpanie mają obecnie problem, to kto obserwuje międzynarodową scenę polityczną to widzi, że jeśli Hiszpanie pozwolą walczącym Katalończykom na wolność, to zaraz odezwą się inne narody mające swój język, swoje tradycje, swoją kulturę, a zamieszkałe w Królestwie Hiszpanii tj. Baskowie, Galicjanie, Walencjanie, Aragończycy, Asturianie i inne mniejszości narodowe. Hiszpania ma  47 mln. ludności   a tzw. mniejszości narodowe stanowią ponad 50%  ludności państwa hiszpańskiego. Biorąc pod uwagę ww. przykłady i trend w świecie  na samostanowienie narodów, nie możemy dopuścić do tego, aby nasze państwo stało się znowu wielonarodowe. Struktura ludności państwa polskiego w okresie międzywojennym (przy porównywalnej liczbie ogółu ludności wtedy i teraz) –  pod względem narodowościowym przedstawiała się następująco:

Polacy-68 %, Ukraińcy-14%, Żydzi-10%, Białorusini-5%, Niemcy-2%, Litwini 0,5%, Inni-0,5%. Państwo polskie  w obliczu tragedii tj. okupacji niemieckiej zostało zdradzone przez  obywateli polskich innych narodowości, ponieważ pragnęli oni utworzyć swoje własne państwo jednonarodowe lub co najmniej szeroką autonomię korzystając z  nadarzającej się okazji. A poczynania ich były następujące:

  • oddziały Banderowców   często przy pomocy miejscowej ukraińskiej ludności, mordowały Polaków w wioskach od niemowlęcia do starca w bestialski sposób popełniając ludobójstwo.
  • policja litewska po utworzeniu przez hitlerowskie Niemcy Autonomicznej Republiki Litewskiej dokonywały  mordów na Polakach i Żydach (min. Ponary, Nowa Wilejka, Troki),
  •  część Białorusinów w ramach  lokalnych samorządów utworzonych przez Niemców  pomagało im w represjach dokonywanych na Polakach. Jeśli chodzi o Żydów  to historia ich życia i śmierci na ziemiach          polskich w czasie okupacji niemieckiej jest bardzo mało znana i często zakłamywana. (O tym okresie w naszych dziejach bardzo interesująco – opierając się na dokumentach żydowskich – pisze  w książce ”Polacy i Żydzi : problemy z historią” – dr historii pani Ewa Kurek).

Żydzi, którzy od dawna żyli w olbrzymiej większości w  swoich dzielnicach zwanych gettami, nie chcieli się asymilować ponieważ pragnęli zachować i kultywować zbiorową pamięć historyczną oraz płynące z niej poczucie odrębności narodowej i narodowej dumy mieli własną religię, język, pismo, tradycję i kulturę i własne szkoły. Większość Żydów do polskich publicznych szkół nie chodziło. Dla Żydów nie było istotne, kto rządzi w Polsce i czy to jest jeszcze Polska , czy inne państwo – dla nich istotna była ich autonomia w tym  możliwość kultywowania swoich tradycji oraz prowadzenia interesów. Tak też zachowywali się gdy na Polskę napadły Niemcy i od samego początku zaczęli kolaborować z Niemcami. Poza tym Niemców zawsze uważali za wartościowy naród, a z ich  języka zapożyczyli większość słów do swego Jidysz. (Mało kto wie, że w armii hitlerowskiej służyło 150 tysięcy Żydów niemieckich). Tak więc współpracowali z Niemcami z ochotą. Budowali dodatkowe mury w gettach, aby jeszcze bardziej odizolować się od chrześcijan. W latach 1939-1942 żydowskie getta często rozszerzane i powiększane tak jak np. Getto Warszawskie do pół miliona osób, były wynikiem realizacji nie tylko planów niemieckich represji wobec ludności żydowskiej, jak się powszechnie sądzi, ale przede wszystkim skutkiem wcielonej w życie przez polskich Żydów pod niemiecką kuratelą żydowskiej idei zaprezentowanej Polakom w Sejmie Ustawodawczym w roku 1920 tj. żydowskich autonomicznych prowincji w formie żydowskiej państwowości. Zresztą idea Judeo Polonii obecnie jest nadal bardzo żywa wśród Żydów.

Żydowska administracja gett – czyli judenraty wypełniały rozporządzenia Niemców z niezwykłą sumiennością w czym pomagała im żydowska policja. Obok warszawskiego getta Żydzi wybudowali bocznicę kolejową do transportu towarów i materiałów do i z getta, której później Niemcy wywozili ich do komór gazowych Treblinki.

Żydzi w ww. okresie mieli poczucie pełnej autonomii. W  Łódzkim getcie, judenrat  miał własną gazetę, jak również przeprowadził emisję własnych pieniędzy potocznie nazwanymi  Chaimkami, od imienia jego przewodniczącego Chaima Rumkowskiego. W gettach było wiele lokali rozrywkowych, gdzie bawiono się w karnawale i nie tylko. Od samego początku okupacji judenraty nie chciały współpracować z polskim państwem podziemnym. A wszystko skończyło się w lipcu 1942 roku, gdy zaczęły się pierwsze transporty do obozów  koncentracyjnych . Wtedy też zarządcy żydowscy zaczęli współpracować ze strukturami polskiego państwa podziemnego. Złudzenia żydowskiej inteligencji o swojej autonomii prysły i wtedy  mimo tego, nie informując innych Żydów z pełną świadomością wysyłali ich na śmierć w zorganizowanych przez siebie transportach. Jedynym wyjątkiem był prezes judenratu getta warszawskiego Adam Czerniakow, który gdy się dowiedział, gdzie jadą transporty Żydów popełnił samobójstwo. Inteligencja żydowska to byli Żydzi najczęściej wykształceni w Polsce zasymilowani, znający dobrze język polski i to oni kolaborowali w większości z Niemcami i komunistami rosyjskimi. Oczywiście  było wielu Żydów całkowicie zasymilowanych tj. uważających Polskę za swoją ojczyznę, a siebie w pierwszej kolejności za Polaków np. Hemar, Szpilman, Tuwim  i wielu innych). Kolaboracja  Żydów komunistów z reżimem sowieckim, łącznie z ich zbrodniami na Polakach tak w czasie okupacji jak i później, jest znacznie bardziej znana, niż zbrodnie żydowskie dokonane na własnym narodzie, w związku z tym nie będę poruszał dalej tego tematu. Niemniej muszę na zakończenie  z całą siłą podkreślić, że bądźmy zadowoleni z państwa jednonarodowego, pilnujmy go, aby dalej było jednonarodowe. Porzućmy swary i podziały, gdyż stracimy nie tylko niepodległość, która w obecnym czasie jest iluzoryczna, ale również stracimy państwo, które jest wartością samą w sobie i które powinno być opoką, na której można zbudować kraj naszych oczekiwań.

Włodzimierz Wieczorek
Sosnowiec 7 marca 2019 roku

Adam Gierek: Parlament Europejski po nowych wyborach stanie się bardziej spolaryzowany

Region

Adam Gierek: Parlament Europejski po nowych wyborach stanie się bardziej spolaryzowany

Parlament Europejski po nowych wyborach stanie się bardziej spolaryzowany, dzieląc się z jednej strony na euroentuzjastów, którzy pozostaną w większości, taką mam nadzieję, oraz eurorealistów – uważa europoseł Adam Gierkek (S&D/UP).

Zdaniem eurodeputowanego antywęglowa i antyemisyjna polityka klimatyczna oraz regulacje o znaczeniu ekologicznym to osiągnięcia mijającej kadencji Parlamentu Europejskiego. Nie udało się natomiast doprowadzić do powstania wspólnej polityki przemysłowej UE.

Za osobisty sukces europoseł uważa opracowanie projektu dyrektywy w sprawie efektywności energetycznej. Według Gierka, priorytetem na nową kadencję PE pozostanie zsynchronizowane dążenie do większej spójności tego, co dzieje się na wspólnym unijnym rynku. Gierek po 15 latach zasiadania w PE ze względu na „wiek i zmęczenie” nie będzie po raz kolejny ubiegał się o mandat europosła.  Jak jednak zapowiada, będzie śledził interesujące go unijne polityki.

– PAP: Co w Pana ocenie udało się osiągnąć Parlamentowi Europejskiemu, a czego nie udało się osiągnąć, w kadencji 2014-2019?

– AG: Anty-węglowa i anty-emisyjna (chodzi o emisje CO2) polityka klimatyczna, a także regulacje o dużym znaczeniu ekologicznym uzyskały niewątpliwie priorytet i zdominowały inne polityki, a w tym transportową, przemysłową oraz finansową. Nie udało się niestety doprowadzić, mimo zapowiedzi, do wspólnej polityki przemysłowej, a w tym, co szczególnie mnie interesowało, do zadowalającej wszystkie państwa członkowskie wspólnej polityki energetycznej. Zapowiadana więc tzw. unia energetyczna nadal w dużym stopniu zostaje tylko zwykłym hasłem.

–  Co postrzega Pan jako osobisty sukces? Co udało się Panu zrobić dla Polski, dla swojego regionu?

– Jako osobisty sukces traktuję opracowanie i przygotowanie projektu dyrektywy w sprawie efektywności energetycznej (EED),którą oparłem nie, jak to narzucała w swym wniosku do zmiany dyrektywy Komisja Europejska wyłącznie na ograniczeniach zużycia energii na rynku konsumenta, lecz na technicznej efektywności energetycznej (zgodnie z przyjętą wcześniej, poprawną definicją) w całym łańcuchu przepływu energii, tj. od energii pierwotnej nieodnawialnej począwszy, jej następną konwersję i przesył w formie energii końcowej, po użytkowanie na rynku konsumenta. Te początkowe ogniwa w/w łańcucha zawierają bowiem najwyższy potencjał efektywnościowy.

Niestety, Parlament Europejski pod naciskiem Komisji Europejskiej oraz lobbystów przyjął nieco tylko zmodyfikowane, lecz błędne propozycje KE. Jestem przekonany, że temat ten powróci do PE w kolejnej kadencji, gdyż ograniczanie konsumpcji energii nie jest miernikiem efektywnego jej użytkowania. Jest to merytoryczny błąd Komisji Europejskiej.

Za sukces uważam także przyjęcie przez PE strategii UE w zakresie ogrzewania i chłodzenia. Za jej przyjęciem (sprawozdanie z inicjatywy własnej PE) głosowało 550 posłów, przeciw było 66, a 87 wstrzymało się od głosu.

Ponadto, w dużym stopniu, jako sprawozdawca opinii komisji ITRE, przyczyniłem się do przyjęcia dyrektywy PE i Rady w sprawie redukcji krajowych emisji niektórych rodzajów zanieczyszczenia atmosferycznego oraz zmiany dyrektywy z 2003 roku oraz jako kontr-sprawozdawca opinii tejże komisji, do przyjęcia dyrektyw w sprawie pojazdów wycofanych z eksploatacji, w sprawie baterii i akumulatorów oraz zużytych baterii i akumulatorów i w sprawie zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego w ramach dyrektywy dot. gospodarki o obiegu zamkniętym.

– Jakie są według Pana priorytety dla PE na kolejną kadencję?

– Myślę, że podstawowe priorytety na nową kadencję to nadal zsynchronizowane dążenie do większej spójności tego, co zachodzi na wspólnym rynku unijnym. Będzie to niewątpliwie dotyczyło, po pierwsze: pewnej poprawy w przemyśle tego, do czego mogły doprowadzić pospiesznie wprowadzane regulacje klimatyczne, poprzez np. ETS (Europejski System Handlu Emisjami), a także wspomnianej już wyżej efektywności energetycznej. Unię Europejską czeka nowa rewolucja przemysłowa oparta na nowoczesnych technikach informatycznych.

Po drugie zaś: Parlament Europejski czeka na realizację zapowiedzianych przez Jeana-Clauda Junckera reform w obszarze finansów, a zwłaszcza dotyczących sprawiedliwego sposobu (kierunku) odprowadzania podatków w myśl zasady, zgodnie z którą podatek jest tam płacony, gdzie wypracowywany jest zysk. Jeszcze inną nierozwiązaną kwestią jest ucieczka z podatkami do tzw. rajów podatkowych, znajdujących się m.in. także na obszarze UE.

Niewątpliwie do priorytetów będą należały nie tylko wewnętrzne problemy UE, a w tym dostosowywanie prawa do jednolitego rynku, ale i kwestie wynikające z wyzwań globalnych.

–  W jaki sposób politycznie zmieni się Parlament Europejski – i czy w ogóle się zmieni – w kolejnej kadencji?

– Parlament Europejski po nowych wyborach stanie się bardziej spolaryzowany, dzieląc się z jednej strony na euroentuzjastów, którzy pozostaną w większości (taką mam nadzieję) oraz eurorealistów (tak siebie sami nazywają), którzy dążą do głębokich reform sprowadzających UE jedynie do wspólnego rynku przy większej roli państw członkowskich w zarządzaniu Unią. Mimo, że do tej grupy nie należę, to ją rozumiem, gdyż polityka socjalna pozostała w gestii państw członkowskich. Należy ponadto wymienić niewielką, krzykliwą grupę totalnych eurosceptyków, którzy doprowadzili do Brexitu i nadal będą dążyć do zniszczenia Unii. I oby oni mieli jak najmniej do powiedzenia.

– Czy będzie się Pan ubiegał o reelekcję? Jeśli się nie – jakie są Pańskie dalsze plany?

– Nie. Po 15 latach pracy w PE nie będę ubiegał się o reelekcję ze względu na wiek i zmęczenie. Myślę, że w tak ważnej Komisji Przemysłu, Badań Naukowych i Energii, w której pracuję, winni działać młodzi, dynamiczni specjaliści zajmujący się gospodarką. Będę oczywiście śledził interesujące mnie polityki unijne oraz je analizował. W planach na przyszłość mam publicystykę popularno-naukową.

– Kto był Pana zdaniem najbardziej pracowitym polskim europosłem kadencji 2014-2019?

– Praca posła do Parlamentu Europejskiego (praca polityka) to nie jest praca na jakiejś linii produkcyjnej, gdzie liczą się wskaźniki ilościowe, do niedawna jeszcze brane pod uwagę w PE. I tak ktoś, kto często zabierał głos nawet w mało istotnych kwestiach, uchodził wtedy za „pracusia”. Nie o taką statystykę zapewne tu chodzi. Można liczyć (to już lepiej) ilość przygotowanych sprawozdań, opinii, poprawek, pytań priorytetowych do KE, a także wystąpień czy oddanych do protokołu oświadczeń na piśmie, które traktuje się jako głos w debacie. Ale i to nie będzie miarą pracowitości eurodeputowanego.

mok/kic/
Fot: © European Union 2017- Source: EP/Geert Vanden Wijngaert

Źródło: https://kurier.pap.pl/

Co dalej z Bulwarem Czarnej Przemszy?

Informacje/ Sosnowiec

Co dalej z Bulwarem Czarnej Przemszy?

Jeszcze raz serdecznie dziękujemy Pani Kamili za obywatelską postawę i upublicznienie informacji o tym co obecnie się dzieje na brzegu rzeki w okolicach ulicy Rybnej. Do Jej informacji dodajemy pakiet zdjęć wykonanych w dniu dzisiejszym.

Przypomnijmy jeszcze raz; teren o którym mowa czyli brzeg rzeki na odcinku od ulicy Rybnej do torów kolejowych linii Warszawa-Katowice w ubiegłym roku zgłoszony był do kolejnej edycji sosnowieckiego Budżetu Obywatelskiego. Po wnikliwej, urzędniczej ocenie, także prawnej czyli sprawdzeniu praw własności działek itd., itp. projekt kolejnego odcinka Bulwaru Czarnej Przemszy został przyjęty do puli projektów jako w pełni możliwy do realizacji na opisywanym terenie. Jedyny warunek który pozostał do wypełnienia przed realizacją to było uzyskanie zgody zarządcy rzeki, czyli Wód Polskich (dawnej RZGW) . Uzyskanie tego warunku, w świetle obecnie obowiązującej ustawy byłoby tylko formalnością.

To nie jest jednak przedmiotem tego rozważania gdyż projekt ten nie uzyskał wystarczającego poparcia w głosowaniu mieszkańców, najwyraźniej zniechęconych skandalicznym sposobem realizacji wcześniejszych, zwycięskich odcinków Bulwarów Czarnej Przemszy Nie udało się w 2018 roku, trudno… Zgodnie jednak z głosami i wolą mieszkańców, które do nas docierały ten projekt miał być ponownie zgłoszony, w tym czyli 2019 roku do kolejnej edycji sosnowieckiego Budżetu Obywatelskiego.

Wszystko jednak wskazuje na to że działania podjęte obecnie na brzegu w tym miejscu nie tylko uniemożliwią ponowne złożenie tego projektu ale że także pogrzebią raz na zawsze ideę budowy nadrzecznego bulwaru na całym sosnowieckim odcinku Czarnej Przemszy. Tym samym, sosnowiczanie pożegnajcie się z wizją że kiedyś moglibyście z Sosnowca pojechać brzegiem rzeki do Będzina czy do Parku Zielona w Dąbrowie Górniczej i dalej, nad Pogorię.

To koniec marzeń o tym żeby w Sosnowcu (który tak bardzo chce być dumny) brzeg rzeki na całej długości przywrócić mieszkańcom, zamienić nadrzeczne wysypiska śmieci w obszar atrakcyjny i przyjazny. Projekt, o którym mowa miał to uczynić na tym fragmencie, miał obok swojej funkcji rekreacyjnej i alternatywnego transportu przyczynić się do początków rewitalizacji Środulki, tej części Środuli w której czas zatrzymał się w XIX wieku.

Podsumowując; nie wiemy kto, dlaczego, kiedy i po co podjął decyzję budowy tego muru. Wiemy natomiast jedno. Jeszcze rok temu decyzją Urzędu Miasta Sosnowiec teren ten pod względem prawnym został uznany za odpowiedni do inwestycji w postaci bulwaru, czego dowodem było przyjęcie projektu do sosnowieckiego Budżetu Obywatelskiego, zgodnie z obowiązującymi procedurami (prześwietlony-sprawdzony-dopuszczony). Co zatem zmieniło się po roku?

My tego nie wiemy i to pytanie zadajemy publicznie m. innymi sosnowieckim urzędnikom i sosnowieckim radnym, ze szczególnym uwzględnienie radnych z dzielnicy Środula, do której ten teren przynależy.

Źródło: https://www.facebook.com/Bulwar-Czarnej-Przemszy-146637349018590/
Zdjęcia: FB Bulwar Czarnej Przemszy

Zagłębie walczy

Sosnowiec/ Sport

Zagłębie walczy

Po trochę pechowej porażce w Zabrzu trudno już mówić o tym, że taki czy inny mecz jest najważniejszy. Dla tych którzy jeszcze wierzą, teraz każda wygrana jest na wagę złota.

Pierwsza połowa była dość wyrównana z dużą asekuracją i wzajemnym respektem z obu stron. Bardziej zdecydowanie pierwsze zaatakowało Zagłębie i zostało to nagrodzone w 19 minucie, kiedy to Zarko Udovicic przejął piłkę w okolicy połowy boiska i zagrał na wolne pole do Olafa Nowaka, który okazał się szybszy od wybiegającego z bramki Ivana Marqueza i było 1:0. (zdjęcie tytułowe) Wyrównanie nastąpiło w 35 minucie. Wato Arweladze zdaniem sędziego był faulowany (bez weryfikacji VAR) w polu karnym przez Lukasa Gressaka i kara mogła być tylko jedna. Jedenastkę dość pewnie zamienił na bramkę Elia Soriano. W sumie dość przeciętne widowisko w pierwszej odsłonie z wyrównaną grą.

Dużo więcej działo się po przerwie i to głównie za sprawą Zagłębia, które zdawało się być bardziej zdeterminowane. Najpierw w 53 minucie Szymon Pawłowski zagrał na czystą pozycję do Żarko Udovicicia, który bez problemów pokonał Michała Miśkiewicza. Następnie w cztery minuty później znowu Żarko Udovicić dośrodkował w pole karne do Giórgosa Mygasa, który z około 6 metrów nie dał szans bramkarzowi gości. Od 60 minuty wzmógł się napór Korony i kilkakrotnie było gorąco pod naszą bramką, choć Zagłębie nie było dłużne i groźnie kontratakowało. Wynik meczu na 4:1 ustalił w doliczonym czasie gry Patrick Mraz.

Spoza boiskowych wydarzeń odnotować warto uhonorowanie Józefa Gałeczki z okazji jego 80-ych urodzin oraz biało-czerwoną kartoniadę w wykonaniu kibiców przyjezdnych dla uczczenia dnia Żołnierzy Wyklętych.

Zagłębie Sosnowiec – Korona Kielce    4 : 1      (1 : 1)

1:0 Olaf Nowak 19′
1:1 Elia Soriano 35′ (karny)
2:1 Żarko Udovicić 53′
3:1 Giorgos Mygas 56′
4:1 Patrik Mraz 90′

Skład Zagłębia:

31. Lukas Hrosso 11. Giórgos Mygas, 25. Piotr Polczak, 5. Martin Tóth, 2. Patrik Mraz, 7. Tomasz Nawotka, 31. Lukás Gressak, 21. Sebastian Milewski, 8. Szymon Pawłowski, 22. Żarko Udovicić, 88. Olaf Nowak

Rezerwowi:

1 Dawid Kudła, 14. Dawid Ryndak, , 17. Michael Heinloth,

Skład Korony:

1 Michał Miśkiewicz, 26. Bartosz Rymaniak, 33. Ivan Marquez, 8. Aleksandar Bjelica, 27. Matej Pucko, 13. Oliver Petrak, 6. Ognjen Gnjatić, 10. Ivan Jukić, 24. Wato Arweladze, 89. Elia Soriano

Rezerwowi:

97 Jakub Osobińskim, 3. Joonas Tamm7. Marcin Cebula. Michael Gardawski, 21. Łukasz Kosakiewicz, 14. Jakub Żubrowski, 91. Felicio Brown Forbes

Trener: Gino Lettieri

Skrót meczu można obejrzeć tutaj

 

 

Czy będziemy mieszkać w Województwie Śląsko-Małopolskim?

Region

Czy będziemy mieszkać w Województwie Śląsko-Małopolskim?

26 lutego 2019 r. w Klubie Niezależnych Stowarzyszeń Twórczych „Marchołt” w Katowicach odbyła się dyskusja nt. zmiany nazwy województwa śląskiego na śląsko-małopolskie.
W dyskusji wzięli udział przedstawiciele małopolskich i śląskich środowisk:
dr Jerzy Gorzelik (Ruch Autonomii Śląska),
dr Janusz Okrzesik (Niezależni BB),
Piotr Spyra (Koalicja Polski Śląsk),
dr Grzegorz Wnętrzak (Stowarzyszenie Beskidzki Dom).

Dyskusję poprowadził red. Marek Trojan (Kresy.pl), a w imieniu organizatorów przywitał Aleksander Fiszer.

Źródło: FdZD

Region

MEN apeluje do samorządowców o wypłatę nauczycielskich podwyżek

O jak najszybszą wypłatę podwyższonych wynagrodzeń nauczycieli zaapelowało Ministerstwo Edukacji Narodowej do samorządowców. JST otrzymały już dwie raty subwencji i mogą wypłacić podwyżki z wyrównaniem od stycznia – głosi list MEN, skierowany do wójtów, burmistrzów, prezydentów miast, starostów powiatów i marszałków województw.

W liście podpisanym przez wiceministra edukacji Macieja Kopcia, MEN przypomina, że tegoroczna subwencja oświatowa wynosi ponad 45 mld zł i jest o 6,6 proc. wyższa w stosunku do poprzedniego roku (kwotowo o ponad 2,8 mld złotych).

W podziale na poszczególne szczeble samorządu jest to: ponad 29 mld zł dla gmin; blisko 16 mld zł dla powiatów oraz niespełna 600 mln zł dla samorządów wojewódzkich.

„W kwocie subwencji oświatowej na 2019 r. zostały uwzględnione nowe zadania oświatowe oraz zmiany zakresu obecnych zadań. Jednym z nich jest podwyższenie wynagrodzeń dla nauczycieli o 5 proc. od 1 stycznia 2019 roku z uwzględnieniem skutków przechodzących na rok 2019 podwyżek wynagrodzeń dla nauczycieli wdrożonych od 1 kwietnia 2018 r. Środki na podwyżki wynagrodzeń nauczycieli zostały zagwarantowane w dochodach jednostek samorządu terytorialnego, w tym w subwencji oświatowej” – podkreśla MEN.

Resort wskazuje w liście, że samorządy w 2019 r. mają już przekazane dwie raty subwencji oświatowej (do 25 lutego otrzymają trzecią ratę na marzec w podwójnej wysokości) i mogą niezwłocznie wypłacić nauczycielom podwyżki wynagrodzeń z wyrównaniem od 1 stycznia.

W liście do samorządów podkreślono też konieczność ponownego sprawdzenia poprawności danych statystycznych, które zostały przyjęte do wyliczeń części oświatowej subwencji ogólnej na rok 2019. Od 1 marca 2019 r. nie będzie bowiem funkcjonował dotychczasowy tzw. stary System Informacji Oświatowej.

„Od tego momentu jedynym źródłem danych o systemie oświaty, używanych także – począwszy od roku 2020 – na potrzeby podziału części oświatowej subwencji ogólnej, będzie zmodernizowane tzw. nowe SIO. Niezmiernie istotne jest więc, aby w nowym systemie informacji oświatowej znajdowały się kompletne i zgodne ze stanem faktycznym dane. Tylko rzetelnie przekazane za pośrednictwem nowego SIO informację zagwarantują prawidłowe ustalanie kwoty część oświatową subwencji ogólnej dla poszczególnych jednostek samorządu terytorialnego” – uczula MEN.

Resort podkreśla, że za sprawdzenia kompletności, poprawności i zgodności ze stanem faktycznym danych gromadzonych w bazach danych oświatowych odpowiadają wójt (burmistrz, prezydent miasta), starosta i marszałek województwa.

Zgodnie z rozporządzeniem ministra edukacji ws. wynagrodzeń nauczycieli, ich płace zasadnicze wzrastają od 1 stycznia 2019 r. Zależnie od stopnia awansu zawodowego jest to od 121 do 166 zł brutto. Najwyższe podwyżki otrzymają osoby z tytułem magistra i przygotowaniem pedagogicznym. Grupa ta stanowi prawie 96 proc. wszystkich nauczycieli.

Z opublikowanej tabeli minimalnych stawek określonych dla wszystkich czterech stopni awansu zawodowego nauczycieli wynika, że wynagrodzenie zasadnicze nauczyciela stażysty będzie wynosiło – 2538 zł brutto (wzrost o 121 zł brutto), nauczyciela kontraktowego – 2611 zł (wzrost o 124 zł), nauczyciela mianowanego – 2965 zł (wzrost o 141 zł) i nauczyciela dyplomowanego – 3483 zł (166 zł).

Samorządy mają obowiązek wypłacić podwyżkę nie później niż w trzy miesiące po ogłoszeniu ustawy budżetowej na dany rok z wyrównaniem od 1 stycznia. Budżet ukazał się w Dzienniku Ustaw 1 lutego.

We wrześniu planowana jest kolejna 5-procentowa podwyżka. Jak podkreśla MEN, w sumie w ciągu 17 miesięcy nauczycielskie pensje wzrosną od 371 zł do 508 zł. Przełoży się to na wyższe wynagrodzenie średnie od 444 zł do 818 zł.

Nauczyciele domagają się wyższych podwyżek. Do 4 marca mają podjąć decyzję o terminie strajku. Związkowcy mają jeden postulat – wzrost wynagrodzeń dla nauczycieli i pracowników niebędących nauczycielami o tysiąc złotych.

Związek Nauczycielstwa Polskiego chce zwiększenia o 1000 zł tzw. kwoty bazowej służącej do wyliczania średniego wynagrodzenia nauczycieli. Forum Związków Zawodowych żąda zwiększenia o 1000 zł wynagrodzenia zasadniczego nauczycieli na wszystkich stopniach awansu zawodowego. Sekcja Krajowa Oświaty i Wychowania NSZZ „Solidarność” domagała się wcześniej podwyżki o 15 proc. jeszcze w tym roku, a w ubiegłym tygodniu poinformowała, że żąda m.in. podniesienia płac w oświacie podobnie jak w resortach mundurowych, czyli nie mniej niż 650 zł od stycznia tego roku i kolejnych 15 proc. od stycznia 2020 r. do wynagrodzenia zasadniczego bez względu na stopień awansu zawodowego nauczyciela.

Źródło: kurier.pap.pl

Ochrona powietrza

Sosnowiec

Ochrona powietrza

Rzeczona kwestia w dyskursie społecznym, także w Sosnowcu, niestety skupia uwagę od kilku lat. Pomimo realizacji inwestycji, mających na celu skłonienie Mieszkańców Miasta do odstąpienia od nieekologicznych oraz nieekonomicznych źródeł ciepła, jak i pozwalających na oszczędniejsze gospodarowanie energią, problem jakości powietrza w Sosnowcu wydaje się daleki od rozwiązania. Spodziewanych rezultatów nie przyniosła reforma organizacji pracy Straży Miejskiej, nadto w stopniu umiarkowanym do poprawy sytuacji przyczyniła się współpraca z Głównym Instytutem Górnictwa.

Nic nie dzieje się bez przyczyny. Bez kłopotu można odnaleźć przyczynę niefrasobliwego psucia atmosfery. Jest to koszt ponoszony natychmiast, mierzony skalą osobistą. Dlaczego tak trudno uczynić myślowy krok naprzód, wyzbyć się pokusy chwilowej korzyści finansowej? W niemałym stopniu przeszkadza w tym coś, co pozostało z widma wysokiej oraz nieuchronnej kary za spalanie odpadów.

Myśląc o wątpliwej jakości powietrza ma się na myśli przede wszystkim Dzielnice Miasta o jednorodzinnym charakterze zabudowy. Doskonale ilustruje to przykład pogranicza Pogoni oraz Starego Sosnowca (rejon ulic Rudnej, Kaczej oraz Wiązowej). Obok gospodarstw domowych, wykorzystujących paliwo o złej jakości lub praktykujących proceder spalania odpadów, problematyczna wydaje się działalność kilku firm. Od lat nie spotyka się to z dezaprobatą. Podobnie niekorzystną jakość powietrza można stwierdzić w obrębie dawnej zabudowy Pogoni (obszar ograniczony ulicami Żytnią, Staropogońską, Przelotową, Ludwika Zamenhofa, Pustą i Władysława Reymonta, jak też ulicami Generała Stefana Grota-Roweckiego, Orlą oraz Zakątek).

Ponieważ decydowanie się niemałej grupy Mieszkańców na psucie zdrowia sobie i innym nie jest wynikiem przypadku, tak można pokusić się o postawienie niekoniecznie śmiałej tezy, iż kunktatorskie egzekwowanie prawa lokalnego również ma swoje przyczyny. Nie można oczywiście odmówić racji wdrażaniu rozwiązań energooszczędnych. Wiadomym jest, że są to prace drogie, podejmowane przede wszystkim nie przez osoby indywidualne. Jak zatem niektórzy przedstawiciele tejże grupy mogą zareagować na zaostrzenie restrykcji za działania, które w ich mniemaniu są wyłącznie odpowiedzią na społeczną niesprawiedliwość i brak pieczy ze strony Władz Miasta? Otóż za niespełna pół dekady, przy wyborczej urnie.

Jakub Tomasz Hołaj-Krzak
Warszawa, 23 II 2019

Miliardy euro popłynęły do polskich gmin

Region

Miliardy euro popłynęły do polskich gmin

We wszystkich 2478 gminach w Polsce realizowane były w połowie ub.r. projekty unijne z polityki spójności. Ich łączna wartości to niemal 186,4 mld zł – wynika z danych Głównego Urzędu Statystycznego.

W perspektywie 2014-2020 Polska jest największym beneficjentem polityki spójności spośród państw członkowskich UE. Nowy wieloletni budżet (2021-2027), nad którym trwają obecnie prace, będzie wymagał zatwierdzenia przez Parlament Europejski. Od czasu przyjęcia rezolucji w tej sprawie w marcu ub.r. PE jest gotowy do negocjacji. Rozmowy mogą się rozpocząć, gdy tylko Rada UE (ministrowie państw UE) uzgodni wspólne stanowisko.

Dane GUS dotyczą wszystkich projektów realizowanych na terenie danej gminy czy miasta; nie należy ich utożsamiać wyłącznie z projektami realizowanymi przez samorząd. Wynika z nich, że w połowie 2018 roku wartość umów (lub decyzji) o dofinansowanie projektów realizowanych na terenie polskich gmin, w tym również miast na prawach powiatu, wyniosła 186 mld 393 mln zł. Łącznie zestawienie dotyczące perspektywy unijnej 2014-2020 obejmuje 2478 samorządów (od 1 stycznia jest ich 2477 w związku ze zniesieniem gminy Ostrowice).

Zestawienie otwierają: Warszawa (17 mld zł), Łódź (7,2 mld zł) i Kraków (5,1 mld zł). Tuż za nimi uplasowały się Poznań (4,3 mld zł), Lublin (4 mld zł), Gdańsk (3,3 mld) i Wrocław (3,3 mld zł).

W sumie w 21 miastach kwota realizowanych umów przekroczyła miliard złotych. Grupa ta obejmuje niemal wszystkie stolice województw, poza Gorzowem Wielkopolskim, który z kwotą podpisanych umów na poziomie 846,4 mln zł znalazł się kilka oczek poniżej czołówki.

Na końcu zestawienia GUS znalazły się trzy gminy wiejskie z woj. łódzkiego: Oporów, Dąbrowice i Ostrówek, gdzie wartość realizowanych projektów w połowie 2018 roku opiewała na mniej niż 25 tys. zł.

Pełne zestawienie wartości projektów unijnych dla każdej gminy – TUTAJ.

Chodzi o fundusze ze środków UE na lata 2014-2020 dostępne w ramach krajowych programów operacyjnych, takich jak PO Infrastruktura i Środowisko, a także programów regionalnych, po które mogą sięgać beneficjenci na obszarze danego województwa. Natomiast w zestawieniu nie wzięto pod uwagę Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich (PROW) i PO RYBY.

W aktualnej perspektywie finansowej (2014-2020) Polska zainwestuje w ramach środków z polityki spójności 82,5 mld euro. Obecnie trwają przymiarki do kolejnego budżetu unijnego. Wszystko wskazuje na to, że ze względu na rozbieżności w stanowiskach poszczególnych instytucji UE nie da się go uchwalić przez upływem obecnej kadencji Parlamentu Europejskiego.

Z przedstawionej przez Komisję Europejską propozycji dotyczącej przyszłego budżetu unijnego wynika, że przyszła perspektywa miałaby być mniej szczodra dla naszego kraju – Polska w ramach polityki spójności ma otrzymać 23 proc. środków mniej niż obecnie. Podobna skala cięć dotyczyć ma Węgier, Czech, Litwy, Estonii i Malty (po 24 proc.). Jeśli dalsze negocjacje nie przyniosą istotnych zmian, w sumie 14 krajów członkowskich otrzyma mniej środków.

Zmniejszeniu budżetu na inwestycje sprzeciwia się Parlament Europejski. Europosłowie uważają, że w latach 2021-2027 należy utrzymać finansowanie inwestycji na obecnym poziomie 378,1 mld euro w skali całej Unii. Przeciwny cięciom w takich obszarach jak polityka spójności i rozwój obszarów wiejskich jest skupiający unijne samorządy Europejski Komitet Regionów, który jest ciałem doradczym UE.

Państwa członkowskie są mocno podzielone w tej sprawie. W listopadzie ub.r. minister inwestycji i rozwoju Jerzy Kwieciński deklarował, że Polska wraz z 15 państwami UE są gotowe podnieść składkę członkowską do budżetu UE, by nie ograniczać w przyszłej perspektywie polityki spójności i Wspólnej Polityki Rolnej.

KE zaproponowała, aby składka członkowska wynosiła 1,114 proc. połączonego dochodu narodowego brutto. Polska, jak i zwolennicy polityki spójności w obecnym kształcie, chcą z kolei, aby wynosiła ona 1,2 proc. DNB. PE proponował, by składka wynosiła 1,3 proc., a państwa – płatnicy netto – 1 proc.

Mateusz Kicka (PAP)
kic/ woj/

Źródło: kurier.pap.pl
Fot. Wikimedia

«< 37 38 39 40 41 >»
Facebook