Każde ugrupowanie polityczne – zarówno partie jak i organizacje społeczne, które angażują się w działalność polityczną – mają swój program. Także stowarzyszenie „Sosnowiczanie” założone przeze mnie kilka miesięcy temu wraz z grupą lokalnych społeczników w pierwszej kolejności skupiło się na tworzeniu propozycji działań, które naszym zdaniem należy podjąć w Sosnowcu. Zostały one przedstawione na naszej stronie internetowej www.sosnowiczanie.pl, z prośbą o zgłaszanie uwag i nowych pomysłów. Wydawało mi się, że każdy kto chce funkcjonować nawet w lokalnej polityce, taki program musi posiadać. Okazało się, że bardzo się myliłem.

   Kilka dni temu odbyła się konwencja wyborcza Platformy Obywatelskiej, Nowoczesnej i grupy radnych, którzy wkrótce po wyborach samorządowych w 2014 roku postanowili stanąć po „właściwej” stronie – czyli przy nowej władzy. Co prawda data tegorocznych wyborów nie została jeszcze ogłoszona i prowadzenie kampanii wyborczej zdaniem Państwowej Komisji Wyborczej jest niezgodne z obowiązującymi przepisami, ale nasze partie polityczne takimi „szczegółami” się nie przejmują. Na tejże konwencji, Arkadiusz Chęciński występujący jednocześnie jako przewodniczący sosnowieckiej PO i lider stowarzyszenia, które sam założył (i które jako Prezydent Miasta na prawach powiatu sam nadzoruje), zapowiedział, że programu nie ma i mieć nie będzie. To zadziwiające stwierdzenie, po głębszej analizie, jest jednak całkowicie zrozumiałe.

   Już na grudniowej sesji, w trakcie której uchwalany był budżet miasta okazało się, że w wieloletniej prognozie finansowej po roku 2018 nie ma przewidzianych żadnych nowych inwestycji. Kilka pozycji, które tam się znalazły, to dokończenie rozpoczętych już przedsięwzięć, co zresztą Prezydent Chęciński potwierdził w swoim wyborczym wystąpieniu. Dlaczego nie ma tam żadnych nowych propozycji? Odpowiedź jest prosta. Wszystkie ważniejsze inwestycje w naszym mieście realizowane są dzięki środkom zewnętrznym, które szerokim strumieniem płyną do Sosnowca z Urzędu Marszałkowskiego. Jednocześnie w przypadku środków przyznawanych przez ministerstwo i wojewodę panuje posucha (jedynie budowa skrzyżowania przy Makro ma być współfinansowana ze środków dzielonych w ministerialnym konkursie). Dlaczego tak się dzieje? W ministerstwach i Urzędzie Wojewódzkim rządzi PiS. W Urzędzie Marszałkowskim PO. Za rok odbędą się wybory parlamentarne, ale na razie niewiele wskazuje, że może zmienić się w Polsce układ trzymający władzę. Tymczasem wybory samorządowe będą miały miejsce już za kilka miesięcy i ich wynik w naszym województwie pozostaje wielką niewiadomą. Źródełko może wyschnąć.

   Można oczywiście finansować inwestycje wykorzystując środki własne. Dzięki bardzo dobrej koniunkturze w polskiej gospodarce, co bezpośrednio przekłada się na stan finansów samorządów terytorialnych, tzw. nadwyżka operacyjna w budżecie miasta w ostatnich trzech latach oscyluje na poziomie 65-70 mln zł. To trochę więcej niż w latach poprzednich, ale i tak z trudnością starcza na pokrycie wkładu własnego koniecznego do wykorzystania środków unijnych. Pozostają oczywiście kredyty. Ale tu przeszkodą są ustawowe ograniczenia, które uniemożliwiają zadłużanie się bez ograniczeń. W ostatnich latach dług naszego budżetu malał. Ale 120-milinowy kredyt (a w zasadzie linia kredytowa), który od ubiegłego roku jest stopniowo wykorzystywany, zgodnie z zapisami tegorocznego budżetu i wieloletniej prognozy finansowej powiększy nasze zadłużenie do ponad 210 mln zł. Do tego dochodzi ponad 40 mln zł. kredytu, który został zaciągnięty na budowę bloku operacyjnego (corocznie przez dziesięć lat przekazywać będziemy szpitalowi 4,5 mln zł., z których to środków wypłacane będzie wynagrodzenie dla realizatora tej inwestycji). To sprytny sposób ukrycia rzeczywistego zadłużenia miasta, który najprawdopodobniej zostanie wykorzystany przy budowie Zagłębiowskiego Parku Sportowego. Tyle, że ta inwestycja będzie nas kosztowało znacznie, znacznie więcej – około 300 mln zł.

   Dyskusja na temat zadłużenia miasta była jednym z wątków dyskusji nad absolutorium dla Prezydenta Miasta w trakcie czwartkowej sesji. Podana przeze mnie kwota 210 mln zł. została uznana przez Arkadiusza Chęcińskiego za kłamstwo. Biorąc pod uwagę, że znajduje się ona w budżecie i wieloletniej prognozie finansowej, a więc dokumentach uchwalonych przez Radę Miasta, a zaproponowanych wcześniej przez Prezydenta Miasta, zabrzmiało to dość zaskakująco. Prezydent tłumaczył to przewidywanym niepełnym wykorzystaniem linii kredytowej w stosunku do założeń, co miało miejsce już w roku 2017. To prawda, choć wynikało to po prostu z wielomiesięcznych opóźnień w zakończeniu wielu realizowanych projektów. Nie przeszkodziło to również Panu Prezydentowi zaliczyć do swoich sukcesów pełnej wartości planowanych na ten rok zadań, chociaż już wiadomo, że podobnie jak w roku ubiegłym nie wszystkie zostaną ukończone w terminie.

   Równie kuriozalnie zabrzmiały jego oskarżenia o kłamstwo skierowane pod moim adresem w trakcie dyskusji o sytuacji demograficznej Sosnowca. Powołałem się w niej na dane z Wydziału Spraw Obywatelskich przekazane radnym w materiałach na posiedzenia dwóch majowych komisji. Wynika z nich, że tylko w ciągu dwóch ostatnich lat liczba mieszkańców Sosnowca zmniejszyła się o 8144 osoby. Szczególnie drastyczny spadek w roku 2017 nastąpił jeżeli chodzi dzieci do 1 roku życia zameldowane na pobyt stały. O ile jeszcze w roku 2016 takich maluchów było w naszym mieście 1491, to rok później ich liczba zmalała do 1118 czyli o 25%. Dane z Głównego Urzędu Statystycznego, chociaż też niekorzystne, nie są aż tak katastrofalne, o czym zresztą mówiłem w swoim wystąpieniu. Prezydent Chęciński całkowicie jednak zignorował dane pochodzące z urzędu, którym kieruje i nawet nie próbował wyjaśnić tej zadziwiającej różnicy w danych. Czyżby GUS dysponował bardziej wiarygodnymi danymi niż podwładni Arkadiusza Chęcińskiego?

   Najciekawiej zabrzmiały jednak przeprosiny Pana Prezydenta. Oskarżając opozycję o szkalowanie Sosnowca, przeprosił za swój udział w kampanii Jarosława Pięty sprzed ośmiu lat, która wskazując na mankamenty funkcjonowania miasta pokazywała jak bardzo sytuacja w Sosnowcu odbiega od oczekiwań jego mieszkańców. Arkadiusz Chęciński był wówczas szefem sztabu i jednym z najzagorzalszych krytyków Kazimierza Górskiego. Nie przeszkodziło mu to kilka miesięcy później zawiązać z nim koalicję i zostać jego pierwszym zastępcą. Kilka lat później wytykając mu błędy i zaniedbania (nie wspominając oczywiście o kilkuletniej koalicji i związanej z tym współodpowiedzialności), pokonał go w wyborach prezydenckich. Teraz Arkadiusz Chęciński zarzeka się, że nigdy już nie będzie brał udziału w kampanii, która będzie przedstawiała negatywny obraz Sosnowca i Polski. Pan Prezydent chyba zapomniał, że jest prominentnym politykiem Platformy Obywatelskiej, która nie ustaje w krytykowaniu obecnej władzy, a przez wielu oskarżana jest o donoszenie na własny kraj. Co w takim razie Arkadiusz Chęciński robi w partii, której zachowanie jest tak fundamentalnie sprzeczne z jego przekonaniami? Czyżby osobiste korzyści polityczne były jednak dla niego ważniejsze? A może wkrótce będziemy świadkami politycznego coming out`u i kolejnych „szczerych” przeprosin naszego Prezydenta. Przecież jak zapewniał na sesji on „nigdy nie kłamie”

Karol Winiarski

PS

W ostatnią niedzielę Arkadiusz Chęciński jako Prezydent Miasta uroczyście żegnał odchodzącego na emeryturę proboszcza jednej z sosnowieckich parafii. To swoisty przykład praktycznej realizacji głoszonej przez PO i Nowoczesną zasady rozdziału Kościoła od Państwa.

Jeśli chcesz poznać prawdziwy charakter człowieka daj mu władzę – powiedział A. Lincoln. W końcu października tego roku, czyli już niedługo odbędą się wybory samorządowe, pójdziemy do urn wyborczych i będziemy wybierać władze naszego miasta. Prezydenta miasta. Postawmy sobie pytanie jaki powinien być prezydent naszego miasta? Na to pytanie postaram się odpowiedzieć przedstawiając najważniejsze cechy jakie powinien posiadać kandydat na prezydenta miasta, jaki on ma być i jak wypełniać swoje obowiązki.

To żaden wstyd przyznać się, że nie zna się odpowiedzi na wszystkie pytania. To żadna ujma pokazać, że popełnia się błędy. Głupotą jest udawać, że wie się wszystko. Bo jak się wie wszystko, to przecież wiemy wszyscy, że nie wie się nic. A tego nie jestem w stanie zaakceptować i myślę z pełnym przekonaniem, że nie tylko ja, ale również i wielu z Państwa.

Poprzez moje liczne doświadczenia życiowe, które nabywa się z wiekiem, ale również z wykształceniem wyćwiczyłem się w rozpoznawaniu licznych karierowiczów i krzykaczy. Krzykacz-karierowicz nie ma argumentów i tylko koncentruje się na deprecjonowaniu przeciwnika. Używa do tego mniej lub bardziej zakamuflowanego kłamstwa, insynuacji, pomówienia i tym podobnych argumentów. Szermuje populistycznymi hasłami i zachowaniami. Szowinizmem i ksenofobią. A puste przechwałki okrasza pogardą dla innych. Człowiek, który chce być prezydentem musi przedstawić realny program. Kłamstwem i populizmem można niekiedy zajść daleko, ale nie można niestety wrócić, a ludzie zawsze są zaskoczeni, kiedy zaczynasz postępować z nimi tak, jak oni z tobą.

Według mnie ten kto ma odwagę mówić to, co myśli zasługuje na zaufanie. Być może czasem wyrazi się niezręcznie lub niegrzecznie, ale nigdy nie będzie oszukiwał. I do tego pokora, wiarygodność i bezinteresowność. Mądry nie potrafi i nie potrzebuje traktować ludzi źle i chamsko, by czuć się ważnym. Ważnym jest, by pokazać jakim się jest  naprawdę człowiekiem.

Dzisiaj i zawsze, prezydent powinien być osobą posiadającą odpowiednie kompetencje, doświadczenie i wykształcenie. Powinien posiadać umiejętność kreatywnego korzystania ze zdobytej wiedzy i stosowania jej podczas podejmowania decyzji. Mieć zasady i być odpowiedzialnym. Mieć swoje poglądy i swoje zdanie. Musi to być człowiek stanowczy, umiejący mądrze reprezentować interesy miasta, jednocześnie otwarty i bezstronny, z umiejętnością dialogu. Niezbędna jest przy tym umiejętność prowadzenia negocjacji, co wymaga dyplomacji oraz wysokiej kultury osobistej. Być rzetelnym, uczciwym i prawdziwym gospodarzem, tzn. powinien mieć wiedzę na temat problemów własnego miasta oraz możliwość ich rozwiązywania. Być sprawnie zarządzającym managerem.  Powinien być człowiekiem mającym dystans do siebie, posiadać umiejętność słuchania i czerpania z rad fachowców. Powinien zdawać sobie sprawę z wagi swoich słów i poczynań. Bardzo ważnym elementem jest również tzw. dress code (określenie z angielskiego, które pojawiło się w Polsce na początku lat 90), czyli zbiór zasad, zestaw reguł i wskazówek dotyczących odpowiedniego zachowania,  jak również dopasowania ubioru do okazji. Ma podkreślać profesjonalizm przynależny wykonywaniu zawodu, czy też zajmowanemu stanowisku. Traktować urząd jak służbę, a nie jak interes życia.

Taką osobą w moim odczuciu jest właśnie Karol Winiarski z którym znam się prawie 30 lat. Z którym współtworzyłem ramy nie tylko sosnowieckiej polityki. K.Winiarski jest osobą wykształconą, doświadczoną i odpowiedzialną. Jest osobą z wizją, może i upartą, ale z zasadami. Osobą o czystych rękach, nieprzekupną i niesprzedajną. To najlepszy, najbardziej merytoryczny radny nie tylko tej kadencji.

Na pewno – jestem o tym przekonany – nie będzie narażał się na śmieszność dysponując tak ogromną wiedzą i doświadczeniem. Skończył przecież Wydział Prawa na Uniwersytecie Śląskim w Katowicach. Nie pojedzie na osiołku, żyrafie, słoniu, wielbłądzie, czy też koniu, tylko dla czystego populizmu. Ponieważ ma zasady. Nie będzie bez żadnego celu słał listów do prezydentów, premierów czy też ministrów. Ponieważ jest doświadczonym samorządowcem. Nie będzie w zakresie finansów miasta składał pomysłów bez pokrycia i pogłębionej analizy finansowej skutków podjętych działań. Ponieważ doskonale zna się na finansach miasta. Nie będzie tak otwarty, aby z jednej strony być za żołnierzami wyklętymi, a z drugiej strony bronić E. Gierka. Jest w końcu absolwentem historii po  Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. Wie za to, co to jest przyjaźń i lojalność. Nie posługuje się kłamstwem, oszustwem czy zdradą i to nie tylko w polityce.

Dziś w polityce stosowany jest przez wielu pewien „nowoczesny uniwersalizm” docierania do wyborców w sposób nie do zaakceptowania przez ludzi z mojego pokolenia. Ludzi odważnych wtedy, gdy to słowo miało swoją wartość, wychowanych na wzorcach i autorytetach z różnych stron sceny politycznej, gospodarczej, etycznej czy naukowej z którymi miałem możliwość nie tylko się znać, ale i spotykać. Dziś u wielu dominuje odwaga prezentowania postaw i wiedzy,  pomimo braku szerokiej wiedzy oraz odwoływania się do ludzi i postaw innych, niż jego własny świat. Dlatego w życiu ważne jest, aby mieć zasady i się nimi kierować. Warto trzymać się wartości i mieć autorytety. Zawsze bowiem będą ludzie, którzy dążą po trupach do celu. Zawsze będą tacy, którzy potrafią „ustawić” się w życiu. Będą też tacy, którzy myślą tylko i wyłącznie o sobie. Być może ktoś nas oszuka, skrzywdzi, zdradzi. Tylko czy warto brać przykład z takich ludzi?

Prawda jest taka, że nikt nas nie oszuka, jeśli sobie na to nie pozwolimy. Nie trzeba ślepo podążać za tłumem, żeby wyznaczyć granicę tolerancji. Warto zostać sobą i trzymać się swoich wartości. Nawet jeśli przez to trudniej będzie coś osiągnąć w życiu, warto pomyśleć o tym, jaką satysfakcję odczujemy, kiedy faktycznie coś nam się uda. Nikt z nas nie może zmienić świata, ale możemy zadbać o to kim jesteśmy. Ja głęboko wierzę w to, że dobro zawsze do nas wraca. Dlatego żyjmy tak, aby po naszej śmierci nawet grabarz po nas płakał.

Na przyjęciu pewien człowiek w milczeniu siedział w kącie. Był największym uczonym naszych czasów. Jego wynalazki znała cała ludzkość. – Na środku sali ktoś się wydzierał, opowiadał dowcipy, błyszczał. – Wszyscy otoczyli go kołem. – Kto to? – pytano – To jakiś artysta – mówiono. – A jak się nazywa?- Nie wiem, ale musi być wielki, skoro tak głośno się zachowuje.

PRAWDZIWA WIELKOŚĆ JEST SKROMNA.

Tę opowieść zaserwował kiedyś  znakomity satyryk, poseł Tadeusz Ross, którego przy okazji gorąco pozdrawiam . Trudno się z nią nie zgodzić.

Jarosław Pięta