About

Posts by :

Śląska metropolia dopracowuje projekt Programu działań strategicznych do 2022 r.

Redaktor Naczelny 0 Comment poniedziałek, 25 czerwca 2018

Górnośląsko-Zagłębiowska Metropolia (GZM) dopracowuje projekt „Programu działań strategicznych”. Dokument ten ma być podstawą działań Metropolii w kontekście nowej perspektywy UE i w czasie wypracowywania długoterminowej strategii na lata 2021-28 (35).

Prace nad „Programem” rozpoczęła w kwietniu br. seria spotkań z gminami, uczelniami, biznesem, młodzieżą, seniorami oraz organizacjami pozarządowymi. Celem spotkań był nabór projektów, które mogłyby zostać wpisane do tego dokumentu – zarówno jako metropolitalne bądź gminne, realizowane przy pomocy Metropolii.

Na maj i czerwiec zaplanowano ocenę ekspercką, przy wsparciu działającej od marca br. Rady Społeczno-Gospodarczej GZM.

Jak poinformowała koordynująca prace nad „Programem” członek zarządu GZM Danuta Kamińska, w toku prac nad dokumentem właśnie spłynęły oceny ekspertów do powstałego już projektu, który teraz będzie poprawiany bądź uzupełniany o wnioski płynące z tych ocen.

„To oceny ekspertów z zakresu ładu przestrzennego, komunikacji, rozwoju społeczno-gospodarczego, strategii. Dosłownie na dniach chcę przedstawić uzupełniony już projekt zarządowi GZM, aby podjąć dalsze działania” – powiedziała Kamińska.

Według wcześniejszych zapowiedzi po etapie uzgodnienia projektu dokumentu przez zarząd, ogłoszone mają zostać jego szerokie konsultacje. Przyjęcie „Programu”, określającego czteroletnią perspektywę działań GZM, zaplanowano w trzecim kwartale br.

„Program” jest jednym z kilku dokumentów strategicznych, nad którymi pracuje obecnie GZM. Jeszcze przed formalnym utworzeniem Metropolii samorządy regionu zamówiły dla niej studium transportowe, które w całości ma być ukończone w 2019 r. (jego część związana z tzw. modelem ruchu, czyli przemieszczaniem się pasażerów w obrębie i okolicach GZM, ma być gotowa we wrześniu br.).

W kwietniu br. zarząd GZM poinformował o rozpoczęciu prac nad „Programem działań strategicznych”. Podczas majowej sesji zgromadzenia GZM przedstawiciele gmin członkowskich zdecydowali też o przystąpieniu do opracowywania strategii na lata 2021-28 (35) oraz ramowego studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego.

Przewodniczący zarządu Metropolii Kazimierz Karolczak sygnalizował wówczas dyskusję z Ministerstwem Rozwoju na ten temat. „Ministerstwo Rozwoju chciałoby się zaangażować, by stworzyć jak najlepszą strategię dla rozwoju związku metropolitalnego” – mówił w maju Karolczak.

Źródło: PAP
Fot: pixabay.com

Głosy polityków

Karol Winiarski, czyli mój obraz prezydenta

Redaktor Naczelny 0 Comment sobota, 23 czerwca 2018

Jeśli chcesz poznać prawdziwy charakter człowieka daj mu władzę – powiedział A. Lincoln. W końcu października tego roku, czyli już niedługo odbędą się wybory samorządowe, pójdziemy do urn wyborczych i będziemy wybierać władze naszego miasta. Prezydenta miasta. Postawmy sobie pytanie jaki powinien być prezydent naszego miasta? Na to pytanie postaram się odpowiedzieć przedstawiając najważniejsze cechy jakie powinien posiadać kandydat na prezydenta miasta, jaki on ma być i jak wypełniać swoje obowiązki.

To żaden wstyd przyznać się, że nie zna się odpowiedzi na wszystkie pytania. To żadna ujma pokazać, że popełnia się błędy. Głupotą jest udawać, że wie się wszystko. Bo jak się wie wszystko, to przecież wiemy wszyscy, że nie wie się nic. A tego nie jestem w stanie zaakceptować i myślę z pełnym przekonaniem, że nie tylko ja, ale również i wielu z Państwa.

Poprzez moje liczne doświadczenia życiowe, które nabywa się z wiekiem, ale również z wykształceniem wyćwiczyłem się w rozpoznawaniu licznych karierowiczów i krzykaczy. Krzykacz-karierowicz nie ma argumentów i tylko koncentruje się na deprecjonowaniu przeciwnika. Używa do tego mniej lub bardziej zakamuflowanego kłamstwa, insynuacji, pomówienia i tym podobnych argumentów. Szermuje populistycznymi hasłami i zachowaniami. Szowinizmem i ksenofobią. A puste przechwałki okrasza pogardą dla innych. Człowiek, który chce być prezydentem musi przedstawić realny program. Kłamstwem i populizmem można niekiedy zajść daleko, ale nie można niestety wrócić, a ludzie zawsze są zaskoczeni, kiedy zaczynasz postępować z nimi tak, jak oni z tobą.

Według mnie ten kto ma odwagę mówić to, co myśli zasługuje na zaufanie. Być może czasem wyrazi się niezręcznie lub niegrzecznie, ale nigdy nie będzie oszukiwał. I do tego pokora, wiarygodność i bezinteresowność. Mądry nie potrafi i nie potrzebuje traktować ludzi źle i chamsko, by czuć się ważnym. Ważnym jest, by pokazać jakim się jest naprawdę człowiekiem.

Dzisiaj i zawsze, prezydent powinien być osobą posiadającą odpowiednie kompetencje, doświadczenie i wykształcenie. Powinien posiadać umiejętność kreatywnego korzystania ze zdobytej wiedzy i stosowania jej podczas podejmowania decyzji. Mieć zasady i być odpowiedzialnym. Mieć swoje poglądy i swoje zdanie. Musi to być człowiek stanowczy, umiejący mądrze reprezentować interesy miasta, jednocześnie otwarty i bezstronny, z umiejętnością dialogu. Niezbędna jest przy tym umiejętność prowadzenia negocjacji, co wymaga dyplomacji oraz wysokiej kultury osobistej. Być rzetelnym, uczciwym i prawdziwym gospodarzem, tzn. powinien mieć wiedzę na temat problemów własnego miasta oraz możliwość ich rozwiązywania. Być sprawnie zarządzającym managerem. Powinien być człowiekiem mającym dystans do siebie, posiadać umiejętność słuchania i czerpania z rad fachowców. Powinien zdawać sobie sprawę z wagi swoich słów i poczynań. Bardzo ważnym elementem jest również tzw. dress code (określenie z angielskiego, które pojawiło się w Polsce na początku lat 90), czyli zbiór zasad, zestaw reguł i wskazówek dotyczących odpowiedniego zachowania, jak również dopasowania ubioru do okazji. Ma podkreślać profesjonalizm przynależny wykonywaniu zawodu, czy też zajmowanemu stanowisku. Traktować urząd jak służbę, a nie jak interes życia.

Taką osobą w moim odczuciu jest właśnie Karol Winiarski z którym znam się prawie 30 lat. Z którym współtworzyłem ramy nie tylko sosnowieckiej polityki. K.Winiarski jest osobą wykształconą, doświadczoną i odpowiedzialną. Jest osobą z wizją, może i upartą, ale z zasadami. Osobą o czystych rękach, nieprzekupną i niesprzedajną. To najlepszy, najbardziej merytoryczny radny nie tylko tej kadencji.

Na pewno – jestem o tym przekonany – nie będzie narażał się na śmieszność dysponując tak ogromną wiedzą i doświadczeniem. Skończył przecież Wydział Prawa na Uniwersytecie Śląskim w Katowicach. Nie pojedzie na osiołku, żyrafie, słoniu, wielbłądzie, czy też koniu, tylko dla czystego populizmu. Ponieważ ma zasady. Nie będzie bez żadnego celu słał listów do prezydentów, premierów czy też ministrów. Ponieważ jest doświadczonym samorządowcem. Nie będzie w zakresie finansów miasta składał pomysłów bez pokrycia i pogłębionej analizy finansowej skutków podjętych działań. Ponieważ doskonale zna się na finansach miasta. Nie będzie tak otwarty, aby z jednej strony być za żołnierzami wyklętymi, a z drugiej strony bronić E. Gierka. Jest w końcu absolwentem historii po Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. Wie za to, co to jest przyjaźń i lojalność. Nie posługuje się kłamstwem, oszustwem czy zdradą i to nie tylko w polityce.

Dziś w polityce stosowany jest przez wielu pewien „nowoczesny uniwersalizm” docierania do wyborców w sposób nie do zaakceptowania przez ludzi z mojego pokolenia. Ludzi odważnych wtedy, gdy to słowo miało swoją wartość, wychowanych na wzorcach i autorytetach z różnych stron sceny politycznej, gospodarczej, etycznej czy naukowej z którymi miałem możliwość nie tylko się znać, ale i spotykać. Dziś u wielu dominuje odwaga prezentowania postaw i wiedzy, pomimo braku szerokiej wiedzy oraz odwoływania się do ludzi i postaw innych, niż jego własny świat. Dlatego w życiu ważne jest, aby mieć zasady i się nimi kierować. Warto trzymać się wartości i mieć autorytety. Zawsze bowiem będą ludzie, którzy dążą po trupach do celu. Zawsze będą tacy, którzy potrafią „ustawić” się w życiu. Będą też tacy, którzy myślą tylko i wyłącznie o sobie. Być może ktoś nas oszuka, skrzywdzi, zdradzi. Tylko czy warto brać przykład z takich ludzi?

Prawda jest taka, że nikt nas nie oszuka, jeśli sobie na to nie pozwolimy. Nie trzeba ślepo podążać za tłumem, żeby wyznaczyć granicę tolerancji. Warto zostać sobą i trzymać się swoich wartości. Nawet jeśli przez to trudniej będzie coś osiągnąć w życiu, warto pomyśleć o tym, jaką satysfakcję odczujemy, kiedy faktycznie coś nam się uda. Nikt z nas nie może zmienić świata, ale możemy zadbać o to kim jesteśmy. Ja głęboko wierzę w to, że dobro zawsze do nas wraca. Dlatego żyjmy tak, aby po naszej śmierci nawet grabarz po nas płakał.

Na przyjęciu pewien człowiek w milczeniu siedział w kącie. Był największym uczonym naszych czasów. Jego wynalazki znała cała ludzkość. – Na środku sali ktoś się wydzierał, opowiadał dowcipy, błyszczał. – Wszyscy otoczyli go kołem. – Kto to? – pytano – To jakiś artysta – mówiono. – A jak się nazywa?- Nie wiem, ale musi być wielki, skoro tak głośno się zachowuje.

PRAWDZIWA WIELKOŚĆ JEST SKROMNA.

Tę opowieść zaserwował kiedyś znakomity satyryk, poseł Tadeusz Ross, którego przy okazji gorąco pozdrawiam . Trudno się z nią nie zgodzić.

Jarosław Pięta

Sosnowiec

EKSTRA K(L)ASA

Redaktor Naczelny 0 Comment piątek, 22 czerwca 2018

Sukces cieszy. A jeśli jest sukces to przydałby się i nagroda. Jako wyraz uznania. Niektórzy nawet twierdzą radykalnie, że nagrody się po prostu należą. Ale choć ten temat stał się ostatnio nadto polityczny, nie można z tego powodu zmieniać jednej z fundamentalnych zasad życia społecznego. Wspiera je autorytet katechizmu (w wymiarze eschatologicznym jesteśmy wszak odgórnie wynagradzani za dobro, a karani za zło) i odwieczna tradycja nagród książkowych na zakończenie roku szkolnego.

Nagrody mogą zaistnieć w rozmaitych formach. Oczywiście, odkąd Fenicjanie wynaleźli pieniądze, to właśnie one są najbardziej pożądaną formą gratyfikacji. Są jednak i inne beneficja – medal, puchar, dyplom i uścisk dłoni. Zresztą i pieniądze nie muszą być wypłacane wprost na rękę. W ramach nagrody można dofinansować działalność, zakupić sprzęt albo zapłacić rachunki. Najważniejsze, by wysiłek prócz honoru i satysfakcji osobistej przyniósł uznanie innych, przekładające się na wymierną korzyść.

W ostatnim czasie nam nie zabrakło nam powodów do radości i fetowania miejskich sukcesów. Warto przywołać te najbardziej spektakularne – sportowe. Wicemistrzem świata został judoka Bartłomiej Zawadzki, rewelacyjnie grały nasze „Czarne” futbolistki. Hokeiści trochę zawiedli, ale nie tracą animuszu. Nie sposób też zapomnieć o osiągnięciach indywidualnych pana Prezydenta w pływaniu, hippice i boksie. Bez wątpienia jednak najcenniejszy był powrót Zagłębia Sosnowiec do ekstraklasy piłkarskiej. Dla miasta splendor, a dla kilku tysięcy najzagorzalszych kibiców nagroda za zwycięstwo „wiary, która przetrwała”. Słowem – udany sezon. Bohaterowie powinni zostać godnie docenieni. I mamy gwarancje, że przynajmniej niektórzy będą. To dla nich na Górce Środulskiej powstanie wkrótce nowy stadion, a z nim Zagłębiowski Park Sportowy. A nagrodą dla pana Prezydenta będzie spełnione marzenie i pozostawiony po sobie pomnik chwały. Żelbetowy, trwalszy niż ze spiżu. Za Ekstrakasę! Około 300 milionów uwzględniając zagospodarowanie terenu. Bo kto bogatemu zabroni? Na przykład zaciągnąć kredyt? Tak będzie w niedalekiej przyszłości. Jednak kto szybko daje, dwa razy daje. Zanim buldożery przygotują arenę pod jutrzejsze zwycięstwa, już dziś nasz beniaminek futbolowy zostanie wzmocniony dodatkową kwotą 1,7 miliona z miejskiego (naszego) budżetu. Może prozaicznie, ale za to wymiernie. Wprawdzie nie był to wydatek planowany, ale jesteśmy w Ekstraklasie, zatem noblesse oblige. Przy racjonalnym gospodarowaniu pieniędzmi będzie można wzmocnić drużynę kolejnymi zawodnikami kupionymi na giełdach całego świata. Ostatecznie czasy archaicznej koncepcji opierania składu na wychowankach klubowych pochodzących z zagłębiowskich miast przeminęły bezpowrotnie razem z BATem (Baczyński – Adamczyk – Tochel). Dzisiejsi juniorzy mogą tylko patrzeć i uczyć się, jak należy budować potęgę sportową! I niech będą dumni z Sosnowca! Że go stać. Głównie na zakupy.

Nieco w cieniu osiągnięć sportowych, ale także w trosce o wychowanie młodego pokolenia władze miasta zorganizowały coroczną galę laureatów – blisko 240 uczniów szkół sosnowieckich. I tu nie obyło się bez nagród. Słusznie, bo to prawdziwa ekstraklasa. Olimpiady, turnieje, zawody i konkursy… Regionalne i ogólnopolskie. Sala Szkoły Muzycznej pękała w szwach. Co ciekawe, ta zdolna młodzież nie została nabyta w żadnej ze szkół Polski i świata. Rzec można – produkcja własna, produkt regionalny. Nasze dzieci kształcone przez naszych nauczycieli w naszych szkołach. Niestety, jak pokazuje doświadczenie, większość z nich po maturze zasili środowiska akademickie Krakowa, Warszawy czy Wrocławia. Znaczna część tam pozostanie, kupiona ofertą dobrej pracy i urokami życia w pięknym mieście. Może jednak zwycięży patriotyzm lokalny? Na pewno przyczyni się do tego pamięć o Gali Mistrzów. O owym szczęśliwym dniu, gdy w nagrodę za swój wysiłek (często nie mniejszy niż napisanie pracy licencjackiej) otrzymali z rąk samego Prezydenta grę planszową o recyklingu w Sosnowcu, miejskie wydawnictwo promocyjne, dyplomy i pamiątkowe medale, a ich opiekunowie cenne dyplomy honorowe. Może i niezbyt bogato, ale jakże symbolicznie.

To naprawdę piękne, że władze miasta potrafią godnie docenić sukcesy sosnowiczan – zarówno tych zakontraktowanych na sezon-dwa jak i miejscowych, tu urodzonych i wychowanych, zawodowych sportowców i uzdolnioną młodzież szkolną. Bo jak wiadomo na sukces składają się głównie wytrwała praca, talent i trochę szczęścia. Zaś by otrzymać prawdziwą nagrodę trzeba przede wszystkim mieć szczęście – trafić w upodobania i ambicje decydentów.

Janusz Szewczyk

Fot. Facebook

Sosnowiec/ Sport

Marta Puda z brązowym medalem Mistrzostw Europy

Redaktor Naczelny 0 Comment czwartek, 21 czerwca 2018

Kolejny sukces Marty Pudy. Szablistka TMS Zagłębie sięgnęła po brązowy medal Mistrzostw Europy, które odbyły się w Nowym Sadzie.

– Już w eliminacjach Marta zaprezentowała się bardzo dobrze. Wygrała pięć z sześciu pojedynków. Pokonała m.in. dwukrotną wicemistrzynię olimpijską i złotą medalistką mistrzostw świata Zofię Wieliką z Rosji – relacjonował Andrzej Bil, prezes sosnowieckiego klubu.

Fazę pucharową Marta rozpoczęła od 1/16 finału. – W pierwszym pojedynku pokonała Hiszpankę Laię Vilę 15:9, w kolejnej rundzie zwyciężyła Francuzkę Caroline Queroli 15:12, a w ćwierćfinale ubiegłoroczną wicemistrzynię świata Greczynkę Theodorę Gkountourę 15:12. W półfinale nie sprostała późniejszej triumfatorce Zofii Wielikiej z Rosji ulegając jej 6:15 – przekazał Krzysztof Wątor, klubowy szkoleniowiec naszej zawodniczki. Na 19 miejscu zmagania zakończyła Angelika Wątor, zawodniczka Zagłębiowskiego Klubu Szermierczego Sosnowiec.

– Serbski Nowy Sad jest szczęśliwym miastem dla Marty. Jedenaście lat temu podczas mistrzostw Europy kadetów zdobyła swój pierwsze medale w imprezach mistrzowskich. Wówczas w turnieju indywidualnym zdobyła również brąz, a w turnieju drużynowym złoty medal – dodał Wątor.

Źródło: Urząd Miejski
Fot: TMS Zagłębie

Informacje/ Sosnowiec

Edukacja po macoszemu

Redaktor Naczelny 0 Comment środa, 20 czerwca 2018

Od trzech lat władze oświatowe Sosnowca organizują pod koniec roku szkolnego Galę Mistrzów. To bardzo dobry sposób uhonorowania najlepszych uczniów sosnowieckich szkół – laureatów i finalistów olimpiad, konkursów przedmiotowych i zawodów sportowych. Podobnie było i w tym roku. Oprawę artystyczną (na wysokim poziomie) przygotowała Szkoła Podstawowa nr 6 (z oddziałami gimnazjalnymi po dawnym Gimnazjum nr 16). I byłoby wspaniale, gdyby nie kilka mankamentów.

Nie wiadomo jakie były kryteria kwalifikowania uczniów do udziału w gali. Dlaczego np. uroczyście wręczano puchar za zajęcie 6 miejsca w rywalizacji sportowej sosnowieckich szkół, a nie zaproszono laureatów trzech pierwszych miejsc międzynarodowego konkursu plastycznego organizowanego w Rumunii, finalistki kilku międzynarodowych konkursów wokalnych czy też jednego z najzdolniejszych sosnowieckich narciarzy młodego pokolenia, który zajął ósme miejsce w nieoficjalnych mistrzostwach świata dzieci w narciarstwie alpejskim?
W trakcie gali wyczytywano nazwiska uczniów i ich opiekunów. W przypadku, gdy z jednej szkoły było kilku nagrodzonych, wywoływani byli hurtowo. W efekcie nie wiadomo było kto jest z kim. A przecież niekiedy jeden nauczyciel miał kilku podopiecznych. Czasami zdolny uczeń to samograj, ale najczęściej jego sukces to efekt ciężkiej pracy laureata i jego opiekuna.
W ogóle nie podawano osiągnięć nagradzanych osób. Na scenie pojawiał się czasami anonimowy tłum jak to było w przypadku uczniów Szkoły Muzycznej. Nie wiadomo było nawet czy to sukcesy indywidualne czy grupowe.
Osobno nagradzano uczniów szkół niepublicznych. Potraktowano ich jak może nie gorszy, ale na pewno inny, sort. A przecież to takie same dzieci, jak uczniowie szkół publicznych.
I w końcu nagrody. Uczniowie dostali medale i dyplomy. Laureaci kilku konkursów grę Monopoly Recykling w Sosnowcu (gra jest sprzed dwóch lat, a więc pewnie zalegała w miejskich magazynach) oraz informator o mieście. Rozumiem, że trzeba gromadzić pieniądze na budowę nowego stadionu, ale myślę, że władze 200-tysięcznego miasta mogłyby się pokusić o godniejsze uhonorowanie przyszłej intelektualnej elity Sosnowca. O nauczycielach już nawet nie wspominając.

Reasumując, dobry pomysł i marne wykonanie. Widać, że oświata nie należy do preferowanych dziedzin życia przez obecne władze Sosnowca. Może dlatego, że wykształceni ludzie są z reguły bardziej odporni na pijarowskie sztuczki, w których specjalizuje się Pan Prezydent i jego ekipa.

Karol Winiarski

Fot: Facebook

Felietony/ Sosnowiec

Dylematy polityka, czyli trudno łatwo żyć

Redaktor Naczelny 0 Comment wtorek, 19 czerwca 2018

Obiecaliśmy Czytelnikom, że do niektórych tematów będziemy wracać i wyjaśniać kwestie, co do których niektórzy mogą mieć wątpliwości, co niniejszym czynimy.

Piętnowanie niektórych zachowań lokalnych polityków, nie powinno budzić żadnych większych emocji, bowiem każdy, kto wybiera to zajęcie, staje się osobą publiczną i siłą rzeczy musi się liczyć z tym, że nieustannie będzie recenzowany. To kwestia ceny za splendor oraz przywileje i tyle. Radni są również politykami, czy tego chcą czy nie, czy się z mianem polityka identyfikują czy nie, bo taki po prostu jest system.

Dylematów i rozterek radny czy polityk wyższego szczebla ma wiele, nie tylko te związane z kwestią jednego czy dwóch artykułów. Największe pojawiają się tuż po wyborach. A to córka jest niezadowolona z dotychczasowej pracy, a to zięć na posadzie w Urzędzie Miejskim lub spółce zależnej obawia się o posadę po objęciu władzy przez nowego gospodarza, a to żona w jakimś stowarzyszeniu na garnuszku miasta straci zajęcie, bo preferencje nowej władzy mogą być inne. A jak któryś ma kochankę? Taka zaraz chce zasiadać w jakiejś radzie nadzorczej lub być dyrektorką szkoły, bo przecież na waciki nie może zabraknąć. Jak się jest prezydentem, to prosta sprawa, ale jak tylko radnym, to trzeba się nakombinować. Tak więc rozterek taki biedaczek ma tak wiele, że chyba tylko współczuć.

W Sosnowcu, w krótce po ostatnich wyborach migracje w klubach po porażce Niezależnych i klęsce Kazimierza Górskiego były wyjątkowo liczne. Z Niezależnych odeszli: Paweł Wojtusiak, Kamil Wnuk, Katarzyna Kidawa-Kałka, Adam Wolski, z SLD Zygmunt Witkowski, czyli łącznie aż pięciu radnych szybko i radykalnie zmieniło poglądy, bo przecież programy tych ugrupowań były zgoła odmienne. Zaufanie wyborców i lojalność zeszły na dalszy plan i chyba warto o tym pamiętać przed kolejnymi wyborami samorządowymi. Powie ktoś, że to całkowicie ludzkie zachowania dbać o bliskich. Owszem, tylko dlaczego na koszt podatnika? Nowi władcy raczej nie pozbywają się protegowanych z poprzedniego rozdania (najwyżej przesuwają stanowiska), by nie stwarzać sobie wrogów, tylko zatrudniają „swoich” nowych i rak biurokracji pożera kolejne publiczne pieniądze.

Na wyższym szczeblu – wojewódzkim i parlamentarnym – ciężar gatunkowy jest większy, bo też i wymagane zaangażowanie jest dużo większe i raczej nie da się dzielić pracy zawodowej z odpowiedzialnym stanowiskiem, czy mandatem parlamentarzysty. Z tym wiąże się jeszcze większy stres związany z tym, że w przypadku totalnej przegranej w wyborach staje się przed dylematem środków utrzymania. Zwłaszcza, gdy pochłonięci walką (zewnętrzną i frakcyjną) politycy, tracą kontakt i nie podążają z nurtem zawodu, który dotychczas wykonywali.

Zaś prawdziwa „tragedia” ma miejsce w przypadku polityków, którzy pełnią swoje funkcje dwie i więcej kadencji. Dawno stracili kontakt z zawodem, ich wiedza się zdezaktualizowała tak bardzo, (jeżeli w ogóle cokolwiek jeszcze pamiętają), że szanse na zarobienie godziwych pieniędzy na wolnym rynku mają niewielkie. Niektórzy jak – naszym zdaniem – Ewa Malik czy Barbara Dolniak uprawiają politykę prewencyjną polegającą na tym, że w swoim ugrupowaniu marginalizują każdego – zwłaszcza młodego i kreatywnego – kto w niedalekiej przyszłości mógłby zagrozić im w wyborze. Lepiej w rozmaitych ciałach partyjnych trzymać miernoty bez ambicji i czuć się bezpiecznie. Pytanie tylko jak taka polityka wpływa na jakość danego ugrupowania i jakość polityki w ogóle. Bynajmniej nie chodzi w tym miejscu o jakąś totalną krytykę wymienionych posłanek, bardziej o wywołanie u nich i u innych zajmujących się polityką refleksji, że kluczowe jest przezwyciężenie strachu, czynnika z którego wynika większość destrukcyjnych postępowań. Nie posądzamy wymienionych w artykule osób o złośliwość, skrajną nienawiść i tym podobne, tylko o to, że nie zrozumiały, co jest czynnikiem sprawczym ich zachowań i nie zawsze musi chodzić wyłącznie o pieniądze, ale również o obawy przed utratą władzy, prestiżu, pozycji społecznej itp. Wyzwolenie ze strachu nie jest łatwe, ale całkowicie możliwe i paradoksalnie wszystko w życiu takiej osoby zaczyna się wówczas pomyślnie układać, bo to czego się boisz, to wzmacniasz, a to co ignorujesz, pomału przestaje przejawiać się w życiu – jak mówią uważani za oświeconych na naszej planecie.

Postrzegane zagrożenie jest tak wielkie, że niektórzy posuną się nawet do zgniłych kompromisów i cichych koalicji z „oficjalnymi” przeciwnikami politycznymi, byle tylko nie dopuścić do tego, by zrobiło się głośno o jakimś np. radnym, który jest energiczny i skuteczny i może zechcieć zagrać w wyższej lidze. Krótko mówiąc: wy rządźcie sobie w samorządach, gdzie nie będziemy wam realnie przeszkadzać, ale nie przeszkadzajcie jak chodzi o kampanię do parlamentu, a jak poprosimy o np. jakąś salę na zgromadzenie lub coś podobnego, to pomożecie.

Zresztą problem zajęcia dla polityków z wyboru publicznego po odrzuceniu ich przez wyborców występuje nie tylko w Polsce i nie został wystarczająco dobrze rozwiązany chyba nigdzie. Zaś najlepiej byłoby dla wszystkich, gdyby ci, którzy już zdecydują się na poważne zajmowanie polityką, zadbali wcześniej o alternatywę po powrocie do prozy życia. Byłoby też dobrze, żeby do polityki w ogóle nie szli ci, którzy na wolnym rynku nie potrafią zarobić na życie, tacy są najbardziej narażeni na pokusy i niebezpieczni, bo w swoim mniemaniu walczą o przetrwanie.

Mamy nadzieję, że powyższy tekst wyjaśnił również w dostatecznym stopniu na czym polega domniemana przez naszą redakcję cicha koalicja PO-PiS w Sosnowcu z niedawnego artykułu. Nie o wszystkim też możemy pisać z uwagi na brak tzw. twardych i niepodważalnych przez żadnego prawnika dowodów. Na szczęście spekulacje wciąż są w Polsce dozwolone, nawet dla takich „oszczerców i kanalii” jak ci anonimowi z „mało poczytnego” portalu sosnowiec.online, (dawniej – sosnowiec.info.pl) zakłócającego jednomyślność oraz cudowny ład i porządek w lokalnych mediach.

Felietony/ Głosy polityków

Korupcja czy pusta kasa

Redaktor Naczelny 0 Comment poniedziałek, 18 czerwca 2018

Dwa tygodnie temu Pan Prezydent Arkadiusz Chęciński zwołał konferencję prasową, na której poinformował, że jego zastępczyni Anna Jedynak złożyła do CBA wniosek o „podjęcie czynności kontrolnych zabezpieczających interes Gminy Sosnowiec”. Chodzi o unieważniony przetarg na “Utrzymanie porządku i czystości na terenie Miasta Sosnowca” i powierzenie tego zadania do realizacji Miejskiemu Zakładowi Usług Komunalnych. Jak dalej wyjaśnia Pani wiceprezydent w piśmie do CBA „powyższe decyzje spowodowały pojawienie się niepokojących sygnałów, które mogą wskazywać na próbę wywierania nacisku na Gminę Sosnowiec w celu zawarcia umowy finansowo niekorzystnej z punktu widzenia interesu Gminy, a także które mogą spowodować zaburzenie konkurencyjności w przeprowadzonym postępowaniu o udzieleniu zamówienia publicznego”. Niestety, żadnych szczegółów i nazwisk pismo nie zawiera. Nie wiadomo też w jaki sposób te „naciski”, które pojawiły się po podjęciu przez władze miasta decyzji, mogą „powodować zaburzenie konkurencyjności w przeprowadzonym postępowaniu”, skoro zostało ono unieważnione, a nowego nie będzie. Logiki w tym nie ma żadnej, co akurat w działaniu obecnych władz Sosnowca powoli staje się normą.

Zawiadomienie złożone do CBA jest typowym działaniem uprzedzającym mającym skierować uwagę opinii publicznej w innym kierunku i tym samym ukryć prawdziwy problem, który ujawnił się przy okazji całej sprawy. Nie ma w tym przypadku mowy o żadnej korupcji, ani ze strony władz Sosnowca, ani ze strony radnych, ani ze strony firmy ubiegającej się uzyskanie zlecenia. Chodzi o narastającą świadomość, że budowa Zagłębiowskiego Parku Sportowego będzie kosztowała o wiele więcej niż pierwotnie zakładano, a koszty spłaty zaciągniętych w związku z realizacją tego przedsięwzięcia zobowiązań finansowych, radykalnie ograniczą możliwości rozwojowe Sosnowca w następnych kilkunastu latach. Stąd gorączkowe poszukiwanie oszczędności skutkujące nieprzemyślanymi decyzjami, które negatywnie odbiją się na warunkach życia sosnowiczan. A to przecież ich interes powinien być stawiany na pierwszym miejscu przez władze samorządowe naszego miasta.

Jedyna złożona w postępowaniu o zamówienie publiczne oferta sięgała kwoty 50 mln zł. Tymczasem na realizację czteroletniej umowy Prezydent Chęciński przeznaczył jedynie 35 mln zł., co stało się formalnym powodem unieważnienia całego przetargu. Kwota ta została podobno wyliczona na podstawie poprzedniej umowy, która kosztowała miasto 27 mln zł. Pan Prezydent „zapomniał” jednak wspomnieć o kilku istotnych szczegółach. Niech więc przemówią fakty:

Umowa, która obowiązuje do początków lipca br. obejmowała okres trzech lat. Nowa miała być umową czteroletnią.
Zakres prac przetargu z 2015 r. obejmował wykonywanie prac tylko w pasach drogowych na powierzchni 365 ha. Przetarg ogłoszony w roku 2018 oprócz zakresu prac z 2015 r. obejmował również prace na terenie miasta, które były realizowane na podstawie 5 odrębnych umów, co spowodowało wzrost powierzchni do utrzymania do wysokości 532 ha.
Umowa z 2015 r. gwarantowała wykonawcy bezpłatny wjazd na składowisko odpadów MPGO w Sosnowcu przy ul. Grenadierów. Z tego tytułu miasto na rzecz MPGO poniosło koszty w wysokości około 1 mln rocznie. W bieżącym przetargu wykonawca musiałby sam ponieść koszty składowania.
W umowie na lata 2015-2018 r. zagwarantowano wykonawcy składowanie odpadów na terenie MPGO w Sosnowcu przy ulicy Grenadierów. W latach 2018-2022 r. nie przewidziano możliwości składowania tzw. odpadów zielonych (trawy, liście) stanowiących wagowo 80% wszystkich składowanych odpadów ze względu na wyczerpanie limitów jakie posiada MPGO w Sosnowcu. Zatem w latach 2018-2022 potencjalny wykonawca zmuszony byłby wozić odpady poza Miasto Sosnowiec, co w znaczny sposób zwiększyłoby koszty transportu i tym samym całej usługi.
Umowa na lata 2015-2018 dopuszczała zatrudnienie pracowników na mocy umowy cywilnoprawnej. Przetarg na lata 2018-2022 przewidywał zatrudnienie wszystkich pracowników na umowę o pracę, co zresztą było bardzo słusznym posunięciem. Powoduje to jednak znaczące zwiększenie kosztów osobowych. W roku 2015 pracownicy zatrudnieni na umowy zlecenia pracowali przy sprzątaniu miasta za stawkę 7,00 zł. W 2018 r. minimalna stawka godzinowa wynosi około 10 zł., a w najbliższych latach najprawdopodobniej wzrośnie jeszcze bardziej.
Kary za ewentualne nienależyte wykonanie warunków umowy miały być znacznie większe niż były w poprzedniej umowie, co też potencjalni oferenci musieli uwzględnić w swoich kalkulacjach.

Nic więc dziwnego, że dokonana przez zamawiającego, czyli Gminę Sosnowiec, wycena rynkowej wartości zamówienia, opiewała na kwotę prawie 60 mln zł. brutto. Oferta złożona przez jedyną firmę, która zdecydowała się stanąć do przetargu, była o 10 mln zł. niższa. Tak duża różnica na korzyść zamawiającego, nie zdarza się w obecnych realiach rynkowych zbyt często. Oferta została jednak odrzucona, ponieważ władze Sosnowca przeznaczyły na realizację umowy kwotę jedynie 35 mln zł. Dlaczego Arkadiusz Chęciński liczył na złożenie oferty o prawie połowę niższej od wyliczonej przez jego własnych urzędników, wartości rynkowej, pozostaje tajemnicą. Jeżeli jakieś służby czy organa wymiaru sprawiedliwości miałyby się zajmować tym przetargiem, to powinny zainteresować się tą zadziwiającą okolicznością.

Pozostaje kwestia zdolności Miejskiego Zakładu Usług Komunalnych do zrealizowania całego zakresu zadania, który zgodnie z tym co powiedział na jednej z komisji Naczelnik Wydziału Gospodarki Komunalnej i Komunikacji, pozostanie niezmieniony. Dotychczasowe doświadczenia z funkcjonowaniem tego tkwiącego w socjalistycznych realiach komunalnego przedsiębiorstwa, nie napawają optymizmem. Nierealna wydaje się też kwota (26 mln za usługę + 12 mln zł. na zakup sprzętu), którą miasto chce przeznaczyć dla MZUK-u. Jeżeli Arkadiusz Chęciński uważa, że to możliwe, to dlaczego nie zdecydował się na takie rozwiązanie przed ogłoszeniem przetargu, gdy otrzymał wyliczenia dotyczące rynkowej wartości usługi? W jaki sposób egzekwowane będą kary, w przypadku nienależytego wykonania warunków umowy? Przecież Miejski Zakład Usług Komunalnych to jednostka budżetowa, której wszystkie dochody i wydatki są jednocześnie wydatkami i dochodami budżetu miasta. Co stanie się z zakupionym sprzętem, gdyby jednak okazało się, że MZUK nie daje rady?

Tych wszystkich wątpliwości konferencja Prezydenta Chęcińskiego nie wyjaśniła. Inna sprawa, że żaden z obecnych na niej dziennikarzy nie uznał za stosowne zadać Prezydentowi niewygodnych dla niego pytań. Także w następnych dniach na zagłębianie się w szczegóły całej sprawy zabrakło im ochoty, a może i woli. To smutny przyczynek do upadku kontrolnej roli tzw. „czwartej władzy” w naszym kraju. Samorządowego podwórka dotyczy to w szczególnie widoczny sposób.

Karol Winiarski

Informacje/ Sosnowiec

Koncert Piotra Rubika – fotorelacja

Redaktor Naczelny 0 Comment niedziela, 17 czerwca 2018

Zapraszamy do obejrzenia fotorelacji z wczorajszego koncertu Piotra Rubika na Placu Papieskim z okazji 100-lecia Odzyskania Niepodległości.

Felietony/ Informacje/ Sosnowiec

Wicepremier Beata Szydło w PO-PiS-owym Sosnowcu

Redaktor Naczelny 0 Comment sobota, 16 czerwca 2018

Trwa zapoczątkowany 15 kwietnia objazd kraju przez czołowych polityków obozu rządzącego, który ma w założeniu „przedstawiać Polakom dotychczasowe dokonania PiS i mówić o planach na kolejne miesiące”, ale chyba nie da się ukryć, że zasadniczym celem jest wsparcie kandydatów Zjednoczonej Prawicy w wyborach samorządowych.

W sobotę zawitała do Sosnowca wicepremier Beata Szydło. W Domu Katolickim mówiła właściwie to samo, co wielokrotnie mogliśmy usłyszeć w mediach ogólnokrajowych. Podkreślała osiągnięcia i determinację w realizowaniu programu swojego obozu, więc chyba nie ma sensu tego wszystkiego powtarzać. Było gorące przywitanie, kwiaty, pełna sala pomimo braku zapowiedzi w mediach i podniosła atmosfera. Pani wicepremier dużo zyskuje w bezpośrednim kontakcie. Sprawiała wrażenie bardzo otwartej, ciepłej i życzliwej. Przekaz z telewizorni to jednak trochę coś innego, niż obcowanie z kimś na żywo. Po wystąpieniu zebrani mieli okazję do zadawania pytań, które dotyczyły w większości możliwości poprawy sytuacji ludzi starszych i niepełnosprawnych, a także sytuacji w służbie zdrowia. Dopytywano również o szanse wyjaśnienia afery VAT-owskiej przez komisję śledczą. Na wszystkie pytania Beata Szydło odpowiadała bardzo szybko i sprawnie. Widoczne było u niej duże doświadczenie polityczne oraz szeroka wiedza. Wszystkich obecnych oficjeli nie będziemy wymieniać, bo zajęłoby to zbyt dużo miejsca, zainteresowani zapewne rozpoznają ich na zdjęciach.

Bezpośrednich odniesień gościa do kandydatki na prezydenta Sosnowca nie było. Nie było również oficjalnej prezentacji Renaty Zmarzlińskiej-Kulik, choć chyba trudno o lepszą okazję. Naczelne władze Prawa i Sprawiedliwości być może stawiają na to, że wybory samorządowe będą tylko swoistym plebiscytem partyjnym w którym całkowicie wystarczający jest szyld, nie przyglądając się zbytnio liderom w terenie i ich działaniom. Jeśli tak jest, to ugrupowanie Jarosława Kaczyńskiego może spotkać duże rozczarowanie, bowiem wybory samorządowe rządzą się nieco innymi prawami niż parlamentarne.

W ogóle w Sosnowcu wybory samorządowe w poprzednich latach dla PiS jakby nie istniały. Posłanka Ewa Malik najwidoczniej tymi wyborami nie jest specjalnie zainteresowana, bo prawdziwej kampanii wyborczej właściwie do tej pory nie było w wykonaniu lokalnych struktur PiS, z wyjątkiem osobistych działań kandydatów z list w swoim interesie. (Zapewne posłanka co cztery lata będzie się usprawiedliwiać i powtarzać za ministrem Rostowskim, że „piniendzy” nie ma i nie będzie do końca tej kadencji. Trzeba szukać, może zakopane są na Podhalu, a może w „Bydgoszczu”) Ciekawe co by powiedziała Beata Szydło, gdyby o tym wiedziała – o Jarosławie Kaczyńskim nie wspominając. Jak również na to, że w Sosnowcu funkcjonuje – naszym zdaniem – „cicha koalicja” PO-PiS, czego dowodzą nie tylko liczne głosowania w Radzie Miejskiej i o czym wcześniej czy później wszyscy się dowiedzą lub wydedukują. To trochę tak, jak w znanym powiedzeniu Piotra Bałtroczyka: „Niby wszyscy wiedzą, że flaszka się kiedyś skończy, ale i tak zawsze jest to zaskoczenie.” Na czym ta domniemana zbieżność interesów PO i PiS w Sosnowcu polega postaramy się wyjaśnić w kolejnych tekstach, by teraz zbytnio nie odbiegać od tematu. Inna, dla niektórych bluźniercza i niedorzeczna teza jest taka, że kandydata na urząd prezydenta Sosnowca desygnowanego przez PiS nie byłoby wcale, gdyby nie kategoryczne polecenie wodza z Nowogrodzkiej mówiące o tym, że przyszedł czas na samorządy.

Natomiast gwoli sprawiedliwości trzeba powiedzieć, że wyjątkiem w klubie PiS jest niepokorny radny Tomasz Mędrzak, który w tę pokrętną politykę się nie wpisuje i potrafi czynnie się sprzeciwić instrukcjom swojej szefowej i pewnie dlatego jest tak konsekwentnie marginalizowany. (Wątpiącym proponujemy zapoznanie się z protokołami z kluczowych głosowań)

Na przeciwnym biegunie w klubie jest radny Stefan Wojnowski, który chyba nazbyt gorliwie interpretuje polecenia i podczas komisji czy sesji jest w stanie ni stąd ni zowąd wstać i wygłosić płomienną laudację na cześć Arkadiusza Chęcińskiego, czym wprawia w nie lada zakłopotanie nie tylko samego adresata, ale również wspomnianego Tomasza Mędrzaka, chowającego głowę w dłoniach, by nie oglądać uśmiechów rozbawionych koleżanek i kolegów z innych klubów, podczas gdy ci z PiS: Renata Zmarzlińska-Kulik, Jacek Dudek, Tadeusz Sokołowski, wpatrzeni w tablety i smartfony udają, że niczego nie widzą i nie słyszą.

Nieświadoma tego wszystkiego Beata Szydło po spotkaniu udała się na Plac Papieski na mszę świętą i chyba wyjechała z Sosnowca zadowolona. Tym bardziej, że aktywistów KOD-u nie było i spotkanie przebiegło w spokojnej atmosferze.

Uprzedzając ewentualne komentarze przyznajemy, że tak absurdalne tezy zawarte w tym artykule mogły sformułować tylko anonimowe osobniki niezrównoważone psychicznie, osoby całkowicie niepoczytalne, sfrustrowani zawistnicy i narzekacze pod wpływem silnych substancji odurzających, obłąkani o zabarwieniu i skłonnościach anarchistycznych, ośmielające się w „mało poczytnym” portalu snuć insynuacje, spiskowe teorie dotyczące przedstawicieli jaśnie panującej partii, jak również pozbawieni empatii wobec polityków różnej maści i ich zwolenników – złośliwcy. Oczywiście – jak zawsze – nie jest ważne co zawiera tekst, tylko kto go napisał i czy jego scenariusz nie został nakreślony przez popleczników złowrogich sił posługujących się cyrylicą – niepotrzebne skreślić.

Informacje/ Sosnowiec

Duży ogólnopolski sukces uczniów Staszica

Redaktor Naczelny 0 Comment sobota, 16 czerwca 2018

12 i 13 czerwca w Instytucie Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego odbyły się rozgrywki finałowe III Turnieju Debat Historycznych Instytutu Pamięci Narodowej. Patronat nad tym wydarzeniem objęli: Marszałek Sejmu RP Marek Kuchciński, Marszałek Senatu RP Stanisław Karczewski, Minister Nauki i Szkolnictwa Wyższego Jarosław Gowin oraz Minister Edukacji Narodowej Anna Zalewska. Partnerem turnieju finałowego był Instytut Historyczny Uniwersytetu Warszawskiego. Wzięło w nich udział 16 zespołów – zwycięzców turniejów regionalnych. Wśród nich zespół, który okazał się najlepszy w trakcie śląskiego turnieju regionalnego rozegranego w marcu br.w Katowicach reprezentujący IV Liceum Ogólnokształcące im. Stanisława Staszica w Sosnowcu w składzie – Konrad Gluza, Jakub Bąchor, Jan Doromoniec i Jowita Jasińska wraz z ich opiekunem Karolem Winiarskim.

W fazie eliminacyjnej reprezentantom sosnowieckiego liceum przyszło debatować nad trzema tezami:

Demokracja parlamentarna w II RP zawiodła.
Martyrologia Polaków na wschodzie w latach 30. i 40. XX wieku miała charakter szczególny na tle innych narodów zamieszkujących ZSRR i kraje przez niego okupowane.
Pontyfikat Jana Pawła II miał kluczowe znaczenie dla upadku systemu komunistycznego w Europie Środkowo-Wschodniej.

Ich rywalami były kolejno: I LO im. ks. St. Konarskiego w Rzeszowie, III LO im. Jana Kochanowskiego w Krakowie i II LO im. Generałowej Zamoyskiej i Heleny Modrzejewskiej w Poznaniu. Wszystkie debaty zakończyły się zwycięstwem naszej drużyny. Podobnie było i w ćwierćfinale, gdzie rywalami staszicaków był zespół I LO im. Adama Mickiewicza w Białymstoku, a tematem – Harcerstwo było najważniejszym ruchem patriotycznym ostatniego stulecia. Dopiero w półfinale Staszicacy musieli uznać wyższość późniejszych zwycięzców całego turnieju – uczniów IV LO im. Tadeusza Kościuszki w Toruniu – debatując czy „Wkład polskich lotników na frontach II wojny światowej został należycie doceniony”. Tym samym zespół IV Liceum Ogólnokształcącego im. Stanisława Staszica zajął trzecie miejsce w turnieju. W Finale torunianie pokonali I LO im. Marii Skłodowskiej-Curie w Ostrzeszowie obalając tezę, że „Najlepszym sposobem na godne uczczenie ofiar systemów totalitarnych jest ich odnalezienie i pochowanie w imiennym grobie”.