Czym jest schronisko dla bezdomnych zwierząt? Kto je prowadzi? W oparciu o jakie przepisy? More →

To co się dzieje na Niwce przechodzi już ludzkie pojęcie. Nie tak dawno zapewniano nas, że na ul. Kopalnianej utrudnień nie będzie, ponieważ kawałek drogi do przebudowywanego skrzyżowania z ul. Wojska Polskiego przebiega równolegle do niej.

Nie dość, że na początku inwestycji nie przygotowano Kopalnianej do pełnienia funkcji objazdu (pisaliśmy o tym tutaj), nie dość, że przez blisko rok na odcinku 700 metrów nie zdołano dokonać wpięć do kanalizacji, to jeszcze w poniedziałek zamkną całą Kopalnianą. Mówi się, że na jeden dzień, ale biorąc pod uwagę wcześniejsze deklaracje, których nie dotrzymano, trudno brać to za dobrą monetę. Jakość robót, zwłaszcza tych wodno-kanalizacyjnych w części dotyczącej odtworzenia nawierzchni, również woła o pomstę do nieba i o tym też pisaliśmy w dziale „Nasze interwencje”, a przykład oprócz ul. Wojska Polskiego, można znaleźć już bardzo blisko, bo na ulicy Szybowej.

Deklaracje prezydenta Chęcińskiego z początku kadencji, że skończy się wielokrotne rozkopywanie tego samego, można już między bajki włożyć i nie ma co do tego żadnych wątpliwości. Trzykrotnie rozkopywana Wojska Polskiego, nie wiadomo który już raz Mikołajczyka, nie pozostawiają złudzeń, że koordynacja robót po prostu nie istnieje. Widocznie do siedziby RPWiK mieszczącej się przy ul. Ostrogórskiej jest zbyt daleko urzędnikom z Urzędu Miejskiego (lub odwrotnie), by cokolwiek uzgodnić, a przypominamy, że RPWiK  jest „spółką miejską”.

Tu nie chodzi tylko o dodatkowe, niepotrzebne utrudnienia dla kierowców, ale również o dodatkowe miliony, które taka skandaliczna organizacja robót ze sobą niesie. Tymczasem niesłychany walec propagandy sukcesu wspomagany przez spolegliwe media brnie do przodu. Wynajęte hostessy, tysiące ulotek z wizerunkiem prezydenta mają sprawić, by w świadomości mieszkańców utrwalił się wizerunek epokowych osiągnięć nowego wodza, podczas gdy tak naprawdę nic nie zostało jeszcze zakończone i nie ma gwarancji, że wkrótce po zakończeniu robót nie spotkają nas kolejne „niespodzianki”. Pisaliśmy już, że źle życzyć władzy – ktokolwiek by ją nie sprawował – to tak naprawdę źle życzyć sobie, skoro się w tym mieście mieszka i tego się trzymamy, ale czym innym jest też bezkrytyczne klakierstwo. Byłoby dobrze, gdyby tyle samo energii, ile wkłada się obecnie w propagandę (o 140 tys. zł. podniesiono kilka dni temu wydatki na promocję miasta), włożono w to, co dzieje się na poszczególnych odcinkach robót.

Z przykrością musimy jeszcze raz powrócić do chaosu komunikacyjnego, choć frajdy z tego nie mamy żadnej. Z wielkim zdziwieniem przeczytaliśmy w regionalnym internetowym wydaniu dużego dziennika wyjaśnienia Rzecznika Prasowego dotyczące „Toru przeszkód na Niwce”

Oto jego treść: „Przepraszamy za kolejne utrudnienia, ale mieliśmy tylko dwie możliwości: albo zrobić to teraz, albo poczekać na zakończenie przebudowy skrzyżowania ul. Wojska Polskiego i Kopalnianej. Tyle że wtedy musielibyśmy rozkopać świeżo przebudowane skrzyżowanie”

Prawda jest nieco inna. Otóż roboty kanalizacyjne na Wojska Polskiego rozpoczęły się ok. maja 2014 roku i przez resztę roku nie potrafiono wykonać kilkunastu podłączeń, a rozlewisko na początku Kopalnianej od strony Pawiaku istniało od wielu lat. Wielkie i bardzo skomplikowane rondo da się zrobić w pół roku, a tego  nie dało się zrobić w czasie dłuższym?  Kto w to ma uwierzyć? Co więcej, w promieniu zaledwie  500 metrów nie potrafiono skoordynować kilku zaledwie robót, co w poprzednich artykułach ponad wszelką wątpliwość wykazaliśmy. Kluczowym w wyjaśnieniach Pana Rzecznika jest podmiot domyślny „my”. Co on w istocie oznacza? Zarządzanie sprzed wyborów, czy po? W obu przypadkach wyjaśnienie jest niedorzeczne, ponieważ nowa władza nie zmieniając osób odpowiedzialnych za ten stan, uznała ich kompetencje, więc ponosi za to odpowiedzialność. Gdyby było tak, że prezydent Chęciński wymienił choćby kilka osób, to można byłoby uznać wyjaśnienia za rzeczowe i przyjąć wersję w rodzaju: faktycznie działo się źle, ale wymieniliśmy ludzi i staramy się naprawić błąd teraz, nawet za cenę komplikacji życia mieszkańcom.

Ludzi można wielu nowych rzeczy nauczyć, ale najtrudniej zmienić ludzką mentalność i jest to prawda stara jak świat. Wcale nie posądzamy prezydenta Chęcińskiego o złą wolę lub brak chęci zmian. Problem polega na tym, że inercja aparatu urzędniczego i właśnie nieprzystająca do rzeczywistości i zadań mentalność, może sprawić, że polegnie kierownictwo miasta na polu dobrych chęci, którymi jak wiadomo piekło jest wybrukowane.

Cytowane oświadczenie Rzecznika Prasowego dowodzi, że na razie jeszcze w urzędzie przeważa chęć pójścia w zaparte i dominująca narracja w stylu: „to nie my, to poprzednicy”, „ciągle wypadają trupy z szafy”, eliminujemy absurdy itd. tylko że nic się nie robi  z ciągle tym samym  aparatem wykonawczym. Zamiast twardo powiedzieć podwładnym, że teraz ja tu rządzę i albo zmienicie podejście, albo się pożegnamy, to na siłę próbuje się zaprzeczać rzeczom oczywistym.

Nie ma nic bardziej irytującego jak ciągła próba obrony spraw, których zwyczajnie na gruncie logiki, obronić nie sposób. Tak było z wyjaśnieniami Pani Iwony Balińskiej, (tutaj),  tak jest teraz z wyjaśnieniami Rzecznika Prasowego. Czyż nie lepiej jest powiedzieć wprost, że na tym, czy innym  odcinku – jak mawia młodzież – „daliśmy ciała”, przyznajemy to, ale takie to, a takie wnioski z tego wyciągamy. Byłaby wówczas przynajmniej nadzieja, że w przyszłości coś się zmieni. Bywało tak, że nawet minister finansów, gdy nie był dostatecznie zdeterminowany i konsekwentny, poddawał się w konfrontacji z własnym, wstecznym aparatem, czego prezydentowi Chęcińskiemu absolutnie nie życzymy. Gwoli sprawiedliwości trzeba dodać, że nie wszyscy urzędnicy prezentują taką postawę, ale wciąż jest to naszym zdaniem część znacząca.

Parafrazując klasyka chciałoby się się powiedzieć: Panowie: Chęciński, Rykała, Haładus, nie idźcie tą drogą, bo polegniecie jak inni i nawet ogromna przewaga w mediach, na dłuższą metę Wam nie pomoże, a gra toczy się o to, czy Sosnowiec odzyska należne mu miejsce i pozycję w regionie. Czekamy na to, by z czystym sumieniem odnotować jakiś znaczący sukces, a nie tylko słuchać i czytać o nim, w niekończących się zapowiedziach.

Początek nowego roku, jak zwykle zbiega się u nas ze zmianami we władzy. Na początek kilka przemyśleń dotyczących edukacji, a nie polityki, choć i na nią przyjdzie czas. Póki co, nadzór nad edukacją sprawuje bezpośrednio Arkadiusz Chęciński, któremu ma pomagać w charakterze doradcy Iwona Szumilas–Kasińska. Tych kilka refleksji kierujemy do wyżej wymienionych, choć większość spostrzeżeń ma charakter ogólny.

Większość ludzi postrzega rolę oświaty jako przekazywanie wiedzy. W związku z tym wykształcenie utożsamiają z dorobkiem zgromadzonej wiedzy, który należy przekazać następnym pokoleniom. Wbrew pozorom wykształcenie w naszym systemie niewiele ma wspólnego z wiedzą, a jeszcze mniej z mądrością. Wykształcenie powinno przede wszystkim wiązać się z mądrością, która jest niczym innym, jak umiejętnością zastosowania wiedzy w praktyce.

Innymi słowy chodzi o to, by uczyć dzieci jak myśleć, a nie co myśleć. Przekazując wiedzę próbujemy jednocześnie narzucać, co mają dzieci myśleć i co uznawać za prawdę. Na wielką skalę w instytucjach oświaty tłumi się krytyczne myślenie wszelkimi sposobami, zapominając, że to z niego wywodzi się wszelki postęp. Inaczej nie byłoby pierwszych filozofów przyrody, a my dalej wierzylibyśmy, że kula ziemska spoczywa na skorupie olbrzymiego żółwia.

Programy kładące nacisk na rozwój pamięci, a nie zdolności – dokonują spustoszenia. Powie ktoś, że mądrość, bez wiedzy nie jest możliwa. To prawda, ale nie można zaniedbywać mądrości uznając, że wiedza musi być dominująca, bo „Wiedzę się traci, mądrości natomiast nie zapomina się nigdy”

Dlaczego zatem zajęcia z logiki, czy krytycznego myślenia traktowane są jak zagrożenie i nawet tu i ówdzie występują żądania ich zniesienia. Odpowiedź jest stosunkowo prosta, ale trudna do zaakceptowania i zakotwiczenia w świadomości.

Rozwinięcie zdolności krytycznego myślenia może prowadzić do zanegowania uznanych przez daną społeczność zwyczajów, sposobu życia, a nawet części wartości. Również rządzącym obowiązujący system jest na rękę z powodu łatwości kierowania tymi, którzy o nic nie pytają, nie żądają uzasadnienia czegokolwiek. „Mówimy Ci jak żyć, co dobre, co złe, kiedy wstać i kiedy usiąść i będziesz zadowolony, bo nie musisz się nad niczym głowić” – czyż to nie wygodne?” i bardzo wielu to „kupuje”. Aby strzec swoich wartości system dopuszcza się kłamstwa w majestacie prawa. Literacką wersję „cudownej” obrony Częstochowy zawartą w „Potopie” przyjmuje się za prawdę historyczną. Podobnie jak genezę „Legionów Piłsudskiego”, które ktoś ubrał, wyposażył i wyznaczył cele… – to pozostawiamy czytelnikom do własnych dociekań, jeśli mają ochotę. Takie przykłady zakłamywania – nie tylko historii – można mnożyć. Chodziło nam tylko o ilustrację tego, że można sprawić, by umysł młodego człowieka wielu niewygodnych nam rzeczy nie dociekał, a najlepiej żeby w ogóle nie był przyzwyczajony do samodzielnego myślenia.

Z uwagi na powyższe bardzo ważne jest by nauczycielom tworzyć warunki do tworzenia autorskich programów nauczania, a nie przeszkadzać. Władze samorządowe jeśli tylko zechcą wesprzeć te idee, to z łatwością znajdą sposób, by to uczynić. Programy które rozwijają umiejętności rozwiązywania problemów powinny być wspierane w ramach systemu oświaty, jak i poza nim, by nie zdarzało się tak, że przychodzi absolwent wiodącej uczelni z niezłym nawet dyplomem do pierwszej pracy i napisane równanie różniczkowe potrafi rozwiązać, tylko nie wie, co naprawdę rozwiązuje, bo nie rozumie istoty pojęcia pochodnej, czy całki i tym samym jest bezradny, gdy przychodzi tę wiedzę zastosować w praktyce. „Mechaniczne” (pamięciowe) wyćwiczenie pewnych zagadnień, bez zrozumienia istoty pojęcia i „krytycznego” doń podejścia sprawia, że „taka wiedza”, co prawda daje w naszym systemie oświaty dyplom, ale tak naprawdę jest bezużyteczna.

 Inwestycja w mądrość, w dłuższej perspektywie opłaci się wszystkim. Świadomy i światły wyborca, to lepsza jakość wyboru. Taki, raczej nie nabierze się na zmasowaną propagandę, czy socjotechniczne sztuczki. Nawet przełomowe odkrycia naukowe u swych podstaw zawsze miały krytyczne spojrzenie na dorobek poprzedników, choć z ich dorobku w pewnym stopniu korzystały. To co wydawało się niewzruszalnym paradygmatem nawet w fizyce, za kilka dekad okazuje się półprawdą lub błędem.

Naszym Czytelnikom i sobie życzymy w Nowym Roku, by rządzili nami ludzie mądrzy, a nie tylko posiadający wiedzę, a już nie daj Boże ci bez jednego i drugiego, za to z koneksjami i odpowiednią legitymacją partyjną w kieszeni.