Przejście na wysokości dawnej kopalni widać już z daleka dzięki charakterystycznemu zadaszeniu, które nie wygląda zachęcająco.

Zbliżyłem się do niego chcąc dostać się w okolice „Poziomu 450” jednak dziury w chodniku z nagromadzoną wodą okazały się poważną przeszkodą tworzącą „ mini jezioro”. Niestety w planach nie przewidziano mostu zwodzonego, a skakanie uznałem za zbyt niebezpieczne. W efekcie musiałem pójść nieco dalej licząc, że kolejne wejście do tegoż przejścia będzie bardziej dostępne.

Idąc dalej mogłem zapoznać się bliżej z zadaszeniem charakteryzującym się zardzewiałymi podporami i ubytkami.

Na szczęście drugie wejście okazało się bardziej przystępne aczkolwiek kostka chodnikowa prowadząca do niego uległa przerzedzeniu.

Samo zejście nie budzi pozytywnych odczuć. Zniszczone schody, pomalowane ściany i przytłumione światło, jedynym zaskoczeniem są mozaiki jakie kryją się wewnątrz przejścia. W moim osobistym odczuciu są piękne, tak samo jako podłoga, aż żal patrzeć jak się marnują. Zwykła renowacja mogłaby na powrót uczynić z nich prawdziwe dzieło sztuki.

Przyciemnionym przejściem można dotrzeć na tramwaj lub przejść na drugą stronę ulicy, podziwiając po drodze pomazane dziury w ścianach oraz sufit z ubytkami w jego poprzedniej artystycznej formie.

Zaraz przy schodach wyjściowych koło „Poziomu 450” można ponownie zobaczyć piękne mozaiki przykryte niestety graffiti. Morskie wzory są ledwo widoczne i w mojej opinii jest to ostatnia szansa na ich rekonstrukcję zanim znikną całkowicie.

Same schody wydają się być tutaj w lepszym stanie, aczkolwiek pokryte są warstwą brudu. Korzystanie z barierki mającej wspomagać zjazd wózkiem szczerze odradzam z powodu jej niestabilności.

Reasumując: przejście podziemne na wysokości „Poziomu 450” mogłoby być pięknym dziełem sztuki, gdyby zostało porządnie wyremontowane. Na tą chwilę niestety jest tylko zagrażającą bezpieczeństwu konstrukcją pozwalającą przeżyć „własną przygodę w świecie lochów i smoków”.

 Aleksy Wahrheit