Ponad trzy lata temu opublikowaliśmy redakcyjny tekst pt. „Wiedza a mądrość” i przed kolejnymi wyborami do problematyki semantyki, czyli wiedzy o znaczeniu słów chcemy wrócić, bowiem zagadnienie jest naszym zdaniem ważniejsze, niż na pierwszy rzut oka mogłoby się wydawać.

Dogłębna znajomość terminów, którymi na co dzień jesteśmy epatowani w mediach – zwłaszcza teraz na początku kampanii wyborczej – może pomóc nie tylko w oddzieleniu ziarna od plew, ale również w uniknięciu wielu nieporozumień. Szczególne znaczenie ma to w odniesieniu do młodzieży, bowiem problem jest w szkołach lekceważony i później trudno jest młodemu wyborcy odróżnić np. demagogię od racjonalnej argumentacji. Nauczyciele języka polskiego, historii i innych humanistycznych przedmiotów mają co robić i byłoby dobrze, gdyby robili co trzeba ze zdwojonym wysiłkiem, bo jak się czyta nawet zaliczone na dobrą ocenę prace, to włos na głowie się jeży, nie tylko liczy się zgodność faktów, ale również sposób, jakość  i trafność ich wyrażania.

Wielu polityków na scenie samorządowej jak i ogólnopolskiej to ludzie sprytni, ale bardzo niewielu to ludzie inteligentni. Na czym więc polega różnica? Otóż spryt dąży do małych partykularnych interesów i właściwie zawsze jest krótkowzroczny, Ponadto w stosunkowo krótkim czasie ulega samodestrukcji.

Inteligencja natomiast nie tylko widzi sprawy w dużo szerszej perspektywie, ale również wzajemne powiązania i oddziaływania, dzięki czemu nie traci z oczu niczego istotnego w społeczności i sprawach, którymi się zajmuje. Nade wszystko nie prowadzi – jak spryt – do podziału.

Zatem zakładanie, że jakiś polityk jest sprytny, nie oznacza że jest równocześnie inteligentny. Sztaby pijarowców dwoją się i troją, by przedstawić swojego kandydata jako najlepszego, sięgając po coraz bardziej wymyślne i spektakularne metody. Uważają, że wystarczy, że się o kimś mówi i zapadnie to w pamięć wyborcom. Niestety do pewnego stopnia mają rację. Część tej najmniej uświadomionej części społeczeństwa faktycznie tak postępuje. Oni nie czytają programu polityka, jego argumentacji, ani nie oceniają czy ma odpowiednie kompetencje. Wystarczy, że ów zrobi coś, dzięki czemu można by o nim powiedzieć, że to „swojak” – jeden z nas. To sprytna próba odwrócenia uwagi społecznej od rzeczywistej oceny inteligencji i wiedzy kandydata.

Szydło wychodzi z worka, gdy przyjdzie takiemu politykowi powiedzieć coś od siebie i spontanicznie, zetrzeć się w równoprawnej, niewyreżyserowanej wymianie poglądów. Wówczas zaczyna się albo dukanie bez składu i ładu, albo potok chaotycznie rzucanych niespójnych słów, a w desperacji wkładanie interlokutorowi w usta fraz, których ten w ogóle nie wypowiedział i próba ich bohaterskiego ośmieszenia. Tę taktykę kilkakrotnie opisywaliśmy w naszych relacjach z obrad sosnowieckiej Rady Miejskiej.

Częste jest też błędne przekonanie, że jeżeli komuś dużo miejsca poświęcają w mediach, to musi być ktoś znaczący i w domyśle inteligentny, gdy tymczasem jest zupełnie inaczej. Stanowisko i pozycję większość takich osób najczęściej zawdzięcza sprytowi, bezwzględnemu eliminowaniu konkurentów, intrygom  i układom towarzyskim, a z inteligencją nie ma to wiele wspólnego.

Na koniec wypada powtórzyć jeszcze raz to co pisaliśmy we wspomnianym wcześniej artykule” Świadomy i światły wyborca, (znający dogłębnie znaczenie terminów) to lepsza jakość wyboru. Taki, raczej nie nabierze się na zmasowaną propagandę, czy socjotechniczne sztuczki.

Właśnie tej „lepszej jakości wyboru” życzymy Naszym Czytelnikom i sobie przed nadchodzącymi wyborami samorządowymi. Wybierajmy raczej ludzi inteligentnych i mądrych, a nie tylko sprytnych.

Jeszcze nie ostygły emocje po brawurowym wykonaniu discopolowej kolędy na scenie Muzy, omal wrestlingowym pojedynku pięściarskim i konnej paradzie Trzech Króli a już pan prezydent ponownie zachwycił mieszkańców pokazem tężyzny fizycznej i odwagi graniczącej z brawurą.  Na inauguracji działalności przyszkolnego basenu osobiście i organoleptycznie sprawdził, czy woda nadaje się do uprawiania pływactwa. Gdyby był harcerzem (co z pewnych względów jest absolutnie wykluczone) mógłby w ten sposób zdobyć kolejną sprawność i plakietkę naszyć na rękaw munduru. Pan prezydent skoczył do wody, jak stał, w garniturze. Tyle że bez butów. I bez krawata. I niestety bez obowiązkowego wcześniejszego opłukania się pod prysznicem. Skoczył (na nogi tzw. „ratowniczym) po czym odpłynął w dal, ale wkrótce wrócił. Piski na widowni wskazywały na obecność licznych fanek. Sanepidu zaś przy tym nie było. Wydarzenie to zostało zarejestrowane i opublikowane w social mediach. Można je bez końca odtwarzać na ekranie. Ponoć niektórzy puszczają film od początku do końca i na odwrót, co sprawia, że w pierwszej wersji suchy prezydent staje się mokry a w drugiej mokry prezydent wyskakuje z wody na słupek i z mokrego staje się całkiem suchy. I jeszcze raz – do wody i z wody… Ten pozornie spontaniczny odruch radości był zapewne głęboko przemyślany i zaplanowany. Trudno bowiem pomyśleć, że prezydent przybył na uroczystość otwarcia basenu bez zapasowego garnituru (buty zdjął). No, chyba, że akurat przechodził obok z tragarzami, którzy przypadkowo nieśli ręczniki i suche odzienie.

Bez wątpienia wyczyn sosnowieckiego włodarza będzie uważny przez opozycję i różnej maści malkontentów za drugi na liście politycznego kabotyństwa. Lepszy był tylko występ partyjnego kolegi naszego prezydenta – Pawła Adamowicza, który na gdańskim lotnisku ciągnął na sznurku samolot należący do spółki Amber Gold. Będą marudzić, że trudno sobie wyobrazić jak w ubraniu skacze do wody prof. Hanna Gronkiewicz Waltz w Warszawie, prof. Jacek Majchrowski w Krakowie, dr Zygmunt Frankiewicz w Gliwicach, dr Marcin Krupa w Katowicach czy nawet zwykły mgr Robert Biedroń w Słupsku. Ale dajmy odpór sfrustrowanym narzekaczom i zawistnikom! Pewnie wyżej wymienieni nudziarze mają inne (może mniej ważne) zajęcia a już na pewno nie mają takiej fantazji i radosnej ekstrawagancji.   Nasz prezydent jajogłowym nie jest i nosa nie zadziera. To swojak, po prostu jeden z nas, równy gość.  Primus inter paren. I nic co ludzkie nie jest mu obce. Zaśpiewa, zatańczy, poimprezuje po meczu. Młodość ma swoje prawa a ciężka służba społeczna wymaga regeneracji. A że przy tym ma temperament i lubi trochę pobrylować? Taki urok barwnych osobowości. Gdyby żył przed wojną, pewnie wjeżdżałby na koniu do Adrii.

Poza tym, pływanie to szlachetna aktywność fizyczna a nasz prezydent,  jak przystało na prawdziwego faceta, za sportem przepada. Właściwie to głównie za piłką nożną. Dlatego już niedługo podzieli się swoją pasją z mieszkańcami i postawi im nowy stadion. W ramach rewanżu uszczęśliwieni sosnowiczanie podzielą się kosztami budowy obiektu. Bowiem sami uwielbiają sporty zwłaszcza ekstremalne – jazdę z przeszkodami przez remontowane w tym samym czasie główne arterie i creme de la creme – survival na ulicy Modrzejowskiej. To drugie szczególnie cenione przez osoby z wózkami dziecięcymi i na wózkach inwalidzkich. Zarówno one jak i właściciele tamtejszych sklepów ignorują tablicę informującą, że remont ulicy zakończył się w styczniu 2018 roku. Są zadowoleni, że władze pozwalają im wciąż trenować. Tym bardziej, że zabłoceni po deszczu i zakurzeni cementowym pyłem podczas upałów zawsze mogą się opłukać podczas ulewy w przejściu podziemnym pod rondem Bartoszewskiego. Nowy basen i tak  nie pomieści wszystkich a to przejście jest duże, wygodne, wiec wzorem prezydenta też można kąpać się w ubraniu. I nawet w butach.

Należy się spodziewać, że rozmaite kłopoty mieszkańców znajdą swój kres  przed wyborami samorządowymi. Prezydent poprowadzi pierwszy autokar zielonym buspasem, przejedzie rowerem wszystkie ścieżki, pójdzie z kimś pod rękę na spacer bulwarami oraz  na zakupy do jakiegoś ocalałego sklepu na Modrzejowskiej i wbije pierwszą łopatę pod budowę stadionu. To ostatnio dość rozpowszechniona praktyka. Media pokazały przecież, jak inny prezydent, znany ze swej tężyzny fizycznej, zamiłowania do sportu i konnej jazdy, a przy tym prawdziwy macho – Władimir Putin osobiście przejechał jako pierwszy przez nowo wybudowany most nad Cieśniną Kerczeńską. Tyle, że nie skorzystał z okazji i nie wskoczył w ubraniu do wody. Szkoda, że na to nie wpadł. Ale otwarcie mostu było wcześniej niż otwarcie basenu w Sosnowcu.

Janusz Szewczyk