Przy każdych wyborach parlamentarnych politycy i dziennikarze zapowiadają, że w powyborczy poranek obudzimy się w innej Polsce. Zmiana jaka dokonała się w Polsce po ośmiu latach rządów koalicji PO-PSL z pewnością na takie określenie zasługuje. Ale dotyczy ona nie tylko krajowej sceny partyjnej. Wyniki wyborów parlamentarnych wpływają również na nasz lokalny polityczny grajdołek.

   Bezapelacyjnym zwycięzcą wyborów parlamentarnych w okręgu sosnowieckim jest … Arkadiusz Chęciński. Jego trwająca pięć lat walka z Jarosławem Piętą zakończyła się pełnym sukcesem – posłowi zabrakło 360 głosów do ponownej reelekcji. Zadecydowało nasycenie listy wyborczej PO w naszym okręgu kandydatami z Sosnowca. Zając, Kidawa-Kałka, Olko, Kaźmierczak nie walczyli o mandat. Walczyli o odebranie głosów Jarosławowi Pięcie. Walczyli skutecznie.

   To nic, że Jarosław Pięta był uważany przez dziennikarzy za najlepszego i najskuteczniejszego zagłębiowskiego parlamentarzystę. To nic, że po raz pierwszy od ośmiu lat sosnowiecka Platforma nie będzie miała swojego posła. To nic, że wiedza prawnicza i doświadczenie Jarosława Pięty bardzo przydałyby się klubowi parlamentarnemu Platformy, która chce odzyskać zaufanie wyborców i za cztery lata powrócić do władzy. Przecież nie o Platformę Obywatelską Arkadiuszowi Chęcińskiemu chodzi. Partia, której dalej w Sosnowcu przewodzi, to tylko narzędzie do realizacji politycznych celów. A celem była, jest i pozostanie władza. Pełnia władzy.

   Po wyeliminowaniu z gry Jarosława Pięty w sosnowieckiej Platformie Arkadiusz Chęciński nie ma już żadnej opozycji. Dotychczasowi zwolennicy posła prześcigają się w składaniu hołdu zwycięzcy, co swoją drogą jest wyjątkowo żenującym widowiskiem. Jedynie Jan Bosak, jeden z nielicznych radnych, który posiada poglądy i się ich nie wstydzi, honorowo opuścił szeregi sosnowieckiej PO. Ku zadowoleniu kierownictwa partii i radnych klubu. Dla jednych byłby wyrzutem sumienia, dla innych zakłóceniem błogiego spokoju.

   Odejście Jana Bosaka z Platformy Obywatelskiej zmniejszyło liczebność klubu radnych PO do dziewięciu osób. W normalnych warunkach byłby to powód do zmartwienia dla Prezydenta Miasta. W kluczowych sprawach musiałby szukać poparcia innych klubów, co oznaczałoby konieczność zawierania kompromisów albo podzielenia się władzą z koalicjantem. Arkadiusz Chęciński nie ma takich zmartwień. Mimo braku formalnej większości zawsze może być pewny, że każde głosowanie na sesji Rady Miejskiej zakończy się jego pełnym sukcesem. Powodem jest sieć. Sieć psychologicznych, a niekiedy i czysto materialnych powiązań, którą w ciągu kilku miesięcy rozciągnął nad sosnowiecką sceną polityczną, przynosi założone rezultaty.

   Arkadiusz Chęciński nie wymusza poparcia dla siebie krzykiem czy groźbami. Jest jak brat łata. Porozmawia, poprosi, pomoże albo przynajmniej obieca wsparcie, da posadę, zadzwoni gdzie trzeba. Aż głupio w takiej sytuacji nie poprzeć takiego wspaniałego człowieka, zagłosować przeciw dobroczyńcy, sprzeciwić się człowiekowi, który tak wiele dla mnie zrobił. A przecież jeszcze zawsze w tyle głowy pojawia się myśl, że skoro był w stanie pomóc, to będzie i mógł zaszkodzić. Co prawda bezpośredniego dowodu na taką możliwość nie ma, ale po co ryzykować? Lepiej być po właściwej stronie.

   Efekty? Radni PiS-u (z jednym chlubnym wyjątkiem) głosują zgodnie z poleceniami poseł Ewy Malik. A ona uwielbia jak do niej zadzwoni Prezydent Chęciński z osobistą prośbą. To nic, że to miejski lider wrażej Platformy. Prezes daleko, może się nie dowie. Radni klubu „Tak dla Sosnowca” nie po to opuszczali swoje dotychczasowe kluby, żeby walczyć z Prezydentem. Oni wręcz programowo są za. Pokiereszowana kolejnymi wyborami lewica może i byłaby w stanie stanąć do walki, ale w połowie składa się z młodych i ambitnych „wilczków”. Trudno im wiązać nadzieję na polityczną (i nie tylko) karierę z ugrupowaniem, które być może wkrótce zejdzie ze sceny politycznej. Nawet kilkunastoprocentowe poparcie dla Zjednoczonej Lewicy w Zagłębiu to za mało żeby zdobyć władzę. Za kilka lat może być jeszcze gorzej. Podobnie zapewne rozumują ich rówieśnicy z klubu Niezależnych. Stąd wspólne poparcie dla prezydenckiego projektu dodatków dla nauczycieli, który po raz pierwszy w historii naszego miasta oznacza pogorszenie do tej pory obowiązujących zasad. Polityczne konfitury w Sosnowcu i Czeladzi rozdaje i jeszcze długo będzie rozdawał Arkadiusz Chęciński. A jeśli jeszcze udałoby się pod nazwą jakiegoś zagłębiowskiego komitetu połączyć siły wszystkich włodarzy miast naszego regionu ukrywając przy okazji mało popularne partyjne szyldy, to być może na długie lata udałoby się zmonopolizować władzę samorządową w Sosnowcu, Dąbrowie, Będzinie i Czeladzi.

   Arkadiusz Chęciński to samorodny polityczny talent. Jego siła oczywiście wynika również ze słabości konkurentów, ale nie można odmawiać mu niemałych zdolności w trudnej sztuce sprawowaniu władzy. Może nie starczą one na wyciągnięcie Sosnowca z demograficznej zapaści i narastającej zaściankowości, ale z pewnością umożliwią wieloletnie sprawowanie rządów w stolicy Zagłębia. To jednak nie oznacza, że trzeba się z tym pogodzić i biernie przyglądać jak polityczne elity w Sosnowcu ogarnia intelektualny uwiąd, a jedna osoba decyduje o wszystkim. Każda władza w demokratycznym państwie potrzebuje opozycji. Także dla jej dobra. Bo każda władza deprawuje. Władza absolutna zaś deprawuje absolutnie. A pierwsze oznaki tego nieuchronnego procesu w Sosnowcu już widać.

Karol Winiarski

W środę 28 października na Komisji Oświaty pojawili się nauczyciele (głównie z Zespołu Szkół Ogólnokształcących nr 5), którzy zwrócili się do przewodniczącej Haliny Sobańskiej o pomoc w sprawie wynegocjowanego przez związki zawodowe z Urzędem Miasta regulaminu More →

Rada Miasta jako organ uchwałodawczy ma za zadanie stanowić prawo na obszarze gminy w ramach jego kompetencji i o tym przeciętny mieszkaniec wie, ale zazwyczaj na tym się jego wiedza kończy. Tymczasem właśnie poziom świadomości wyborcy dla dobrostanu gminy (i jego samego) jest tutaj kluczowy. Słowo „Radny” brzmi dumnie, ale obserwując praktykę rządzenia nie można mieć wątpliwości, że rola radnego i w konsekwencji całej Rady Miejskiej na skutek upartyjnienia samorządu coraz częściej sprowadza się (przynajmniej w istotnych sprawach) do posłusznego danej partii podniesienia ręki.

Ewentualnych niepokornych klub partyjny jest w stanie szybko przywołać do porządku groźbą pominięcia na listach w najbliższych wyborach wraz z pozbawieniem wsparcia finansowego, nie mówiąc o nieformalnych działaniach jak ewentualne pozbawienie pracy kogoś z rodziny, znajomych, którzy się w strukturach administracyjnych zadomowili itd. W tych okolicznościach następuje całkowite zachwianie równowagi między władzą wykonawczą, a uchwałodawczą i ta pierwsza – jeśli dysponuje większością w Radzie Miasta – może tak naprawdę robić, co zechce i nawet tego specjalnie nie ukrywa. Prezydent miasta zapowiada np. wydatki rzędu kilkudziesięciu lub nawet ponad stu milionów złotych przed uchwaleniem budżetu i robi to z pełną świadomością, że będzie tak, jak on chce i basta.

Skutki takiego systemu są jednak dla państwa, jako całości, opłakane. O konsekwencjach stanowionych uchwał, na przykład w kontekście generowania wzrostu zatrudnienia prawie nikt nawet nie wspomina (bodajże raz czy dwa, zapytał o to radny Karol Winiarski), bo i po co, skoro taka jest wola prezydenta. Dobrą ilustracją sosnowieckiej rzeczywistości jest tutejszy MOPS, gdzie w kwocie 12,602 mln przeznaczonej na jego utrzymanie, aż 11 mln stanowią płace i pochodne.

W Polsce tylko 13 mln ludzi jest zatrudnionych w gospodarce, więc jeden zatrudniony musi „zarobić” na trzy osoby, podczas gdy np. w wielokrotnie bogatszych Niemczech (i to z wyższą przeciętną wieku) na dwie, ponieważ z 80 mln obywateli w gospodarce zatrudnionych jest 40 mln. Wystarczy dodać, że w latach 1990-2012 liczba urzędników wzrosła aż 2,5 razy i mocno „pniemy się w górę” pod względem rozrostu biurokracji zajmując obecnie czwarte miejsce w UE (będąc biednym krajem w tym towarzystwie), przy czym największy wzrost zatrudnienia nastąpił właśnie w administracji samorządowej. Do tego należy dodać jeszcze wszystkie te spółki i spółeczki miejskie i tzw. jednostki budżetowe, które z gospodarką rynkową nic wspólnego nie mają i nawet będąc często monopolistą na danym terenie, notują stratę. Kto by się tym przejmował – miasto, czyli podatnik dołoży w razie potrzeby.

Myliłby się ten, kto by sadził, że ciągły wzrost zatrudnienia w administracji to taki obiektywny przymus w celu zwiększenia komfortu obsługi obywateli i wynikający ze zwiekszonego zakresu obowiązków. Badania pokazują, że wzrost zatrudnienia do poprawy jakości obsługi specjalnie się nie przyczynia, a zakres obowiązków często sztucznie jest generowany bzdurnymi uchwałami lub utrzymywaniem coraz to nowych tzw. inwestycji miejskich, których sprywatyzować lub oddać w zarząd miasto nikomu nie chce przekazać.  Powody są bardziej prozaiczne.

Dzięki temu, że urzędnicy mają coraz większy wpływ na różne dziedziny życia, wzrasta etatyzm. Rozwój biurokracji uzależnia od siebie coraz większą liczbę ludzi wraz z ich rodzinami, co nie jest bez znaczenia przy urnie wyborczej. To taka swoista symbioza – my rządzący dajemy wam relatywnie wysokie urzędnicze wynagrodzenia, poczucie stabilizacji, a wy nam poparcie i przysłowiowa szafa gra, a państwo niech sobie tam będzie. Jak zabraknie kasy, to nasi koledzy w rządzie przykręcą jeszcze bardziej śrubę tym, którzy pracują w gospodarce. Energiczni i świadomi tego patologicznego „Układu zamkniętego” obywatele wyjechali za granicę i powiększają skutecznie PKB innych krajów. Ten stan rzeczy petryfikuje dodatkowo fakt, że najsilniejsze media też są w rękach władzy.

Ci, którzy pozostali w kraju, staną niebawem przed wielkim wyborem i może historyczną szansą na zmianę. Jedno jest pewne. Jeżeli zmiany się nie dokonają, to opresyjność aparatu państwowego jeszcze bardziej wzrośnie, bo ci bez znajomości i spoza układu, będą musieli zarobić nie na trzech, ale na pięciu i w końcu też wyjadą. Upraszczając nieco, pozostanie establishment, biznes z układami na styku z władzą, emeryci, aparat przymusu i część młodzieży do czasu zakończenia szkoły. Tym bardziej, że pieniądze z UE za 5 lat będą już śladowe w porównaniu z dzisiejszymi i przyznają to nawet rządzący.

Zatem każda zmiana na szczeblu centralnym lub samorządowym idąca w kierunku likwidacji posuniętej do absurdu partiokracji i zawłaszczania państwa jest cenna. Czy odbędzie się to pod hasłem JOW-ów, jego pretekstem lub jakimś innym, jest już mniej ważne.

Niedawno Prezydent Miasta Sosnowca wystosował pismo do głów miast, a także do rządu i prezydenta o pomoc przy przejmowaniu terenów, które należą do Skarbu Państwa. Teraz kolejny apel prezydenta do parlamentarzystów w sprawie dopalaczy, który zostanie przesłany  również do Prezydenta RP i Premiera.

Konferencji poświęconej zagrożeniom związanych z dopalaczami i możliwościami przeciwdziałania handlu nimi, która odbyła się 8 czerwca w Urzędzie Miejskim nie relacjonowaliśmy, ponieważ trąciła banałem – jak zwykliśmy mówić – tak głęboko słusznym, że nie sposób się nim nie zgodzić. Jedyny z niej pożytek, to informacja o skali zagrożenia, które zresztą w naszym mieście jest stosunkowo małe, co przyznano podczas spotkania.

Tak i wnioski będące owocem owej konferencji, które zawarł prezydent w apelu są powszechnie znane, a jeśli nie, to do wyciągnięcia z marszu nawet przez średnio rozgarniętego oglądacza telewizorni. Słowem, jest to oczywista oczywistość – cytując klasyka.

Swego czasu problem dopalaczy obiecywał szybko rozwiązać nie kto inny, jak sam Donald Tusk, ale powszechnie wiadomo, jak to się skończyło. Generalnie problem jest od dawna dobrze rozpoznany, zarówno na szczeblu krajowym, jak i europejskim, więc cała ta konferencja, to trochę jak wyważanie otwartych drzwi.

W przypadku Polski jego rozwiązanie wymaga nowelizacji kilku, kilkunastu lub nawet kilkudziesięciu aktów prawnych. To samo dotyczy gruntów należących do Skarbu Państwa. Czyżby prezydent Chęciński nie zdawał sobie z tego sprawy? Jego formacja polityczna walczy niemal o przetrwanie i oczywistym jest, że na cztery miesiące przed wyborami, nie jest w stanie podjąć spraw o których tu mowa, nawet gdyby chciała.

Zatem zasadnym jest pytanie, po co w ogóle te mocno nagłaśniane inicjatywy prezydenta i dlaczego właśnie teraz, skoro problemów w mieście jest co niemiara, a tylko część z nich zdążyliśmy na naszych łamach do tej pory przedstawić.

Naszym zdaniem, ze względów propagandowych i/lub jako wstęp do kariery parlamentarnej w przyszłości. Oczywiście jest to czysta spekulacja, ponieważ o żadnych planach Arkadiusza Chęcińskiego nic nam nie wiadomo.

Natomiast argumentacja w rodzaju, że niektóre problemy miasta są trudne do rozwiązania bez zmiany prawa na szczeblu centralnym jest tą, którą posługują się włodarze gmin w całym kraju na co dzień, więc również nie brzmi przekonująco.

Poniżej przedstawiamy w całości pełną, oficjalną informację Urzędu Miejskiego na temat apelu Prezydenta Sosnowca Arkadiusza Chęcińskiego:

8 czerwca w Urzędzie Miejskim w Sosnowcu odbyła się konferencja poświęcona zagrożeniom oraz możliwościom przeciwdziałania handlu dopalaczami. W spotkaniu wzięli udział parlamentarzyści z Zagłębia, prezydenci, burmistrzowie i starostowie sąsiednich miast i powiatów, przedstawiciele Sanepidu, służby zdrowia, Policji i Straży Miejskiej.

Jak wynika z najnowszych danych, które prezentowali goście, coraz więcej dzieci sięga po dopalacze. Tylko w okresie od stycznia do maja tego roku sosnowieckie Centrum Pediatrii odnotowało 51 ciężkich zatruć wśród dzieci i młodzieży. Kilkumiesięczne zażywanie dopalaczy doprowadza do psychozy i konieczności skierowania do leczenia psychiatrycznego.

„Dopalacze” są dostępne zarówno w sprzedaży bezpośredniej jak i internetowej. Złożoność ich składu powoduje trudności identyfikacji w organizmie i w przeciwieństwie do substancji narkotycznych brak jest na nie „odtrutek”. Zatrucia wywołane dopalaczami i narkotykami stanowią już około 50 % wszystkich odnotowanych stanów zatruć.

W imieniu własnym i mieszkańców zwracamy się z apelem o zaostrzenie przepisów, które umożliwiają handel substancjami psychoaktywnymi. Występujemy z wnioskiem o nowelizację ustawy, które ograniczy możliwość sprzedaży dopalaczy i przywożenia ich do Polski.

Obecny stan prawny nie daje możliwości skutecznego przeciwdziałania zagrożeniu. Podmioty prowadzące obrót handlowy dopalaczami praktycznie czują się bezkarne, egzekucja nałożonych kar często skazana jest na niepowodzenie a sprawy tego typu są zazwyczaj w dochodzeniach prokuratorskich umarzane.

Znaczne utrudnienie lub wręcz uniemożliwienie podjęcia właściwych działań wynika – naszym zdaniem – z następujących przyczyn:

• brak jest odpowiednich sankcji karnych dla osób wprowadzających do obrotu środki zastępcze, kara pieniężna ze względu na ww. fakt nie stanowi wystarczającego środka represyjnego ograniczenia możliwości kontroli – wynikającego z postanowień ustawy o swobodzie działalności gospodarczej – podmiotów prowadzących punkty sprzedaży dopalaczy w przypadkach podejrzenia o obrót substancjami mogącymi stanowić zagrożenie dla zdrowia i życia ludzi,

• podmioty zajmujące się wprowadzaniem do obrotu środków zastępczych są w przeważającej części spółkami z ograniczoną odpowiedzialnością i niskim kapitałem zakładowym, w związku z czym egzekucja kosztów prowadzonego postępowania, kosztów badań laboratoryjnych, kar pieniężnych jest skazana na niepowodzenie i w rezultacie koszty obciążają budżet państwa,

• konieczności pokrywania kosztów badań laboratoryjnych przez lokalne Powiatowe Stacje Sanitarno-Epidemiologiczne z ich własnych budżetów.

• zasady ograniczające kontrolę podmiotów, wynikające z ustawy o swobodzie działalności gospodarczej powinny nie stosować się do przypadków podejrzenia o wprowadzanie do obrotu produktów mogących stanowić zagrożenia dla zdrowia i życia ludzi.

Widząc pilną potrzebę zmian przepisów w niektórych aktach prawnych, zwracamy się z apelem o podjęcie inicjatywy legislacyjnej mającej na celu poprawę istniejącej sytuacji i umożliwienie właściwym podmiotom i służbom prowadzenia skutecznych interwencji.

Arkadiusz Chęciński

Prezydent Sosnowca