W Czeladzi, po kilku latach prób oszczędzania pieniędzy z naszych podatków, od momentu wyboru nowego burmistrza nastąpił gwałtowny wzrost kosztów utrzymania miasta. Wyraźnie widać, ile jest miejsca na to, by władze mogły funkcjonować znacznie oszczędniej. To z kolei przełożyłoby się na możliwość obniżenia a w perspektywie nawet likwidacji podatków gminnych.

Klasa robotnicza pije wino ustami swoich przedstawicieli” – zwykł mawiać na zamkniętych rautach komunistycznej władzy PRL-owski premier Józef Cyrankiewicz w latach 50. Parafrazując jego słowa, można by powiedzieć „Mieszkańcy Czeladzi jedzą frykasy i piją wino ustami swoich przedstawicieli”. Mam to skojarzenie, ilekroć uczestniczę w jakiejś imprezie czeladzkich urzędników. Podczas uroczystości wręczenia Pierścieni Saturna wprawdzie nie piłem wina, bo do sali wynajętej w Szafranowym Dworze, podjechałem autem, ale zjadłem dobry obiad i kawał tortu. A wraz ze mną wielu innych gości tej gali. Na sali było niemal 200 osób. Ciekawe jaka wyszłaby suma w skali roku, gdyby tak podsumować wszystkie wydatki na obiady, kolacje, spotkania radnych etc.? Może lodowiska by się za to nie wybudowało, ale jakąś niewielką fontannę na pewno!

W Czeladzi od początków rządów Szaleńca (który, zamiast służbą, jest władzą w socjalistycznym stylu) na różnego rodzaju rauty i przyjęcia wydano wiele tysięcy złotych. Kiedy my, w czeladzkim Stowarzyszeniu Nowoczesne Miasto, robimy spotkanie wigilijne – każdy płaci za siebie. Gdy w grudniu zeszłego roku spotkali się czeladzcy radni, stoły uginały się od jedzenia. A wraz z nimi siedzieli goście z Łotwy i sporo innych VIP-ów. A tego typu imprez było całkiem sporo. Legendarni Chińczycy też zjedli niezły obiad z burmistrzem – choć tutaj akurat były to pieniądze wydane z nadzieją na dobrą inwestycję. Kiedy radni robią sobie wigilię, mogliby sami za nią zapłacić. W końcu biorą co miesiąc 1800 zł diety w zamian za co dwa razy w miesiącu dwie godziny siedzą na komisjach, raz godzinę na dyżurze i raz kilka godzin na sesji. Czasem i czeladzianie mogą coś zjeść, np. podczas otwarcia III wersji schodów do UM (ciekawe za ile lat kolejny burmistrz weźmie kolejny kredyt, by znowu je naprawiać?) – dawano całkiem dobrą kapustę z grochem.

W 2014 r. na czeladzkim Rynku podczas akcji „budzimy Czeladź” udało się zorganizować imprezę dla czeladzian, podczas której czynnie bawiło się kilkaset osób. Były konkursy, nagrody, zabawy, zawody, tańce i muzyka. Imprezę zorganizowało Stowarzyszenie Nowoczesne Miasto i NIC nie kosztowała czeladzkich podatników. Miasto odmówiło nawet energii elektrycznej, której wartość wyniosła zaledwie 27 zł – udostępnił ją jeden z mieszkańców Czeladzi. Otwarcie nowych schodów do UM w 2015 r. również zgromadziło kilkaset osób, które były widzami autopromujących przemówień burmistrza, a potem obejrzało występy drogo opłaconych artystów. Koszt imprezy z okazji otwarcia zrewitalizowanego Śródmieścia wyniósł ponad 52 tys. zł.

O innych wydatkach „NCz” pisze na kolejnych stronach. To wszystko za nasze pieniądze i to te, których miasto jeszcze nam nie zabrało w podatkach! To za te pieniądze, które w przyszłości zabierze już także naszym dzieciom! A wydatki trwają. Po „Majówce w Czeladzi”, Industriadzie, Dniach Czeladzi, Kinie Letnim, za drogiej „czarownicy”, na wrzesień zaplanowano „Urodziny Piasków”. A przecież te pieniądze nie biorą się z powietrza. Nie daje nam ich jakiś dobroczyńca. To nasze pieniądze, z naszych podatków. Czy nie lepiej jest płacić mniejszy podatek od nieruchomości? Czy nie lepiej mniej płacić za wodę i mieć ją smaczną, zdrową i bez kamienia w czajniku? Czy nie lepiej tanio płacić za wywóz śmieci? Czy nie lepiej mieć niższe podatki i tym przyciągnąć inwestorów, którzy dadzą atrakcyjne miejsca pracy? Czy nie lepiej mieć kanalizację, parkingi, równe jezdnie, chodniki? Czy nie lepiej…? Już chyba nawet za późno jest powiedzieć STOP!

Burmistrz wydaje nasze pieniądze, jakbyśmy w Czeladzi byli jakimś krezusami, a przecież większość czeladzian nie ma łatwo. Na dodatek wyprzedaje nasz czeladzki majątek i zamienia je w ozdóbki i rozrywkę dla niewielu. Za każdym razem, kiedy przechodziłem przez Rynek, podczas transmisji na telebimie olimpiady z Rio de Janeiro, widzów było… ZERO. Z kolei pierwszy film w ramach Kina Letniego obejrzało niecałe 20 osób. Miasto utrzymywane jest za bogato, za drogo, bez perspektyw zachowania tego całego bogactwa w przyszłości. Zwłaszcza że jest nas coraz mniej i jesteśmy coraz starsi. Czy Czeladź da się jeszcze uratować przed Szaleńcem? Wątpliwe, bo populizmem, drogą autopromocją i ruchami kadrowymi prawdopodobnie wygra następne wybory samorządowe. A nawet jeśli by nie wygrał, to i tak wpędzi Czeladź w długi i jego następca będzie miał poważne problemy z wyprowadzeniem finansów miasta na prostą.

Stanisław Pisarek

Źródło: Nowoczesna Czeladź nr 3 (13), III kwartał 2016 r

Od 2015 r. we wszystkich jed­nostkach organizacyjnych miasta Czeladź, zakładzie bu­dżetowym, dwóch instytucjach kultury i dwóch spółkach komunalnych nastąpił spory wzrost kosztów zatrudnienia. W tym czasie doszło również do znacz­nej wymiany kadr. Nowe wywodzą się w większości z Towarzystwa Powszech­nego i spośród kandydatów na radnych Czeladzkiej Inicjatywy Samorządowej. Ponadto u zaprzyjaźnionych z burmi­strzem Czeladzi włodarzy miast ościen­nych pracę i odpłatne funkcje otrzyma­li niektórzy czeladzcy radni z Klubu Radnych CIS i PO, a dawni pracownicy gminni z Sosnowca, Siemianowic Śl. i Wojkowic znaleźli zatrudnienie w Cze­ladzi. Tym sposobem stworzony został, uznawany powszechnie za patologiczny, układ zależności pomiędzy wpływowym decydentem politycznym – burmistrzem, który otoczył opieką konkretną grupę ludzi w zamian za poparcie polityczne, dzięki któremu utworzył większość w Ra­dzie Miejskiej oraz uzyskał sprzyjających mu politycznie pracowników gminnych.

Nadużywanie zajmowanego stanowi­ska do protegowania i wspierania swoich krewnych, przyjaciół, członków ugru­powania politycznego czy organizacji społecznej zalicza się do katalogu działań korupcyjnych w sferze publicznej, która ma być wolna od prywaty. Wymienione zjawiska świadczą o patologii życia spo­łecznego prowadzącej do zawłaszczania przestrzeni publicznej przez „kolesi”, a co za tym idzie, wbrew zasadzie równości, do ograniczania pozostałym obywatelom dostępu do pożądanego dobra, jakim np. jest zdobycie dobrego miejsca pracy.

Stosowanie takich nagannych praktyk w Czeladzi ma już negatywne konsekwen­cje w postaci znacznego wzrostu kosztów płac w Urzędzie Miejskim. Wydatki bieżące na administrację w 2015 r. wzrosły o 1,18 mln zł, w tym wydatki płacowe o prawie 0,7 mln zł, tj. o 11,14% w stosunku do 2014 r. We wszystkich jednostkach organizacyj­nych miasta, które nie mają osobowości prawnej i nie są zakładem budżetowym, koszty płacowe wzrosły o 3,5 mln zł. To nie jest tania administracja. Należy dodać, że w tym okresie w 2015 r. miasto zaciągnęło nowe zobowiązania w postaci kredytów i emisji dłużnych papierów wartościowych na kwotę 12,3 mln zł, a w 2016 r. zadłuża się na kolejne 10 mln zł.

Oto skład nowych kadr w samorządzie Czeladzi:

1. Burmistrz Zbigniew Szaleniec swoich zastępców, asystentów, doradców, prezesów miejskich spółek może zgodnie z kompetencjami powo­ływać uznaniowo, bez stosowania procedur konkursowych, byleby tylko spełniali wymogi ustawowe jako że są to stanowiska polityczne. Bez konkursu obsadzane są także nieurzędnicze stanowiska pracy w sa­morządzie. Szaleniec jako kandydat na burmistrza Czeladzi w listopadzie 2014 r. obiecał mieszkańcom nowe podejście do zarządzania publicznego, w którym zawiera się także defini­cja zarządzania kadrami. I to nowe przyszło. Widać je szczególnie w two­rzeniu kosztownych kadr w oparciu o klientelizm i kumoterstwo oraz w „płaceniu” miejscami pracy dla uzyskania poparcia u większości radnych w Radzie Miejskiej.
2. Iwona Szaleniec, żona burmistrza Czeladzi od wielu lat piastująca sta­nowisko dyrektora Muzeum Saturn. Zgodnie z przepisami zatrudnia ją muzeum jako jednostka kultury po­siadająca osobowość prawną. Żona nie jest więc pracownikiem samo­rządowym, ale samodzielnie rozpo­rządza dotacjami z budżetu miasta w wysokości ustalanej rokrocznie przez Radę Miejską. To jednak mąż ma kompetencje do ustalania jej wy­nagrodzenia, wysokości nagrody rocznej, ustalania terminu urlopu, rozliczania z czasu pracy. Zgodnie z prawem nie ma wpływu na działal­ność merytoryczną i kadrową żony. Chociaż nie ma przepisu, który za­braniałby wystąpienia tego rodzaju zależności, to oceniając ją z punktu widzenia kultury politycznej i etosu pracy samorządowca, należy jedno­znacznie stwierdzić, że taka zależność jest nieetyczna. Niewiele jest w Polsce wójtów/burmistrzów/prezydentów, którzy zdecydowali się na takie relacje służbowe wobec współmałżonków. A tam, gdzie występują, podlegają zdecydowanej krytyce społeczności lokalnej. Dodać jeszcze trzeba, że dzięki większościowej grupie rad­nych znacznie wzrosły dotacje dla muzeum, bo o ok. 30% (166 tys. zł), co pozwoliło m.in. na zatrudnie­nie już na początku 2015 r. byłych kandydatów na radnych z listy CIS – Jana Powałki (radny powiatowy) oraz Dariusza Pietrzykowskiego (po wyborach uzupełniających radny Rady Miejskiej w Czeladzi, z listy KWW Zbigniewa Szaleńca) oraz kilku innych osób, w tym żonę rad­nego Mariolę Pietrzykowską.

Kandydaci KWW CIS Zbigniewa Szaleńca z 2014 r. i członkowie Towarzystwa Powszechnego w Czeladzi, którzy po wyborach uzyskali pracę w gminnych jednostkach organizacyj­nych Czeladzi i Sosnowcu:

3. Dariusz Pietrzykowski – emeryt, od wielu lat członek zarządu KS Górnik Piaski rozporządzający dotacjami gminnymi dla klubu, od początku 2015 r. zatrudniony w Muzeum Sa­turn na 1/2 etatu, a od lipca 2016 r. radny Rady Miejskiej w Czeladzi.
4. Mariola Pietrzykowska – żona rad­nego Pietrzykowskiego zatrudniona w Muzeum Saturn.
5. Piotr Sobolewski – pełnomocnik KWW Zbigniewa Szaleńca w wybo­rach uzupełniających do Rady Miej­skiej w 2016 r. Po zwolnieniu kilku pracowników od 2015 r. zatrudnio­ny w ZBK jako administrator GSW „Elektrownia”. Obecnie zatrudniony w innej jednostce organizacyjnej Czeladzi – MOSiR.
6. Sławomir Święch – do połowy stycz­nia 2015 r. dyrektor administracyjno­-finansowy w Centrum Opiekuńczo­-Wychowawczym Pomocy Dziecku i Rodzinie w Sosnowcu, jednostce nadzorowanej do grudnia 2014 r. przez ówczesnego zastępcę prezyden­ta Sosnowca Zbigniewa Szaleńca. Od połowy stycznia 2015 r. prezes ZIK Sp. z o.o. w Czeladzi.
7. Halina Wiktor Kubasik – funkcyjny członek Stowarzyszenia Inicjatyw Kulturalnych i Towarzystwa Po­wszechnego. Po wyborach to z nią zawarto umowy na ubezpieczenia majątku gminy, dzięki czemu uzy­skuje dochody.
8. Milena Kubasik – córka Haliny Wiktor Kubasik zatrudniona zo­stała w Urzędzie Miasta Czeladź jako pomoc administracyjna.
9. Jakub Kubasik – zatrudniony po wyborach jako pracownik Wydziału Promocji UM (zbieżność nazwisk przypadkowa?).
10. Katarzyna Makuła w latach 2009‒2011 stażystka, a później pracownik Biura Senatora Zbigniewa Szaleńca, na­stępnie pracownik Samodzielnego Publicznego Zakładu Opieki Zdro­wotnej w Milowicach, podległego nadzorowi ówczesnego zastępcy prezydenta Sosnowca Z. Szaleńca, obecnie pracownik Urzędu Stanu Cywilnego w Urzędzie Miasta Cze­ladź.
11. Sergiusz Strączek – przed zatrud­nieniem go jako kierownika w ZBK w Czeladzi pracował w Centrum Usług Socjalnych i Wsparcia w So­snowcu nadzorowanym przez ówcze­snego zastępcę prezydenta Sosnowca Zbigniewa Szaleńca.
12. Łukasz Kożuch – po wyborach za­trudniony w Wydziale Promocji i Urzędu Miasta w Czeladzi.
13. Andrzej Grolik – po wyborach po­wołany na członka rady nadzorczej ZIK sp. z o.o. w Czeladzi.
14. Małgorzata Rajca – żona radnego ka­dencji 2002‒2006 i 2006‒2010 Marka Rajcy, zatrudniona w tym czasie ZBK w Czeladzi, obecnie pracownica ZIK i członek rady nadzorczej w CTBS Sp. z o.o.
15. Rafał Niemczyk – zatrudniony jako kierowca osobowego samochodu służbowego.
16. Mateusz Cichoń – w obecnej kadencji zatrudniony w MOSiR w Czeladzi.

Radni i członkowie ich rodzin:

17. Anna Mentel – żona radnego An­drzeja Mentla (Klub Radnych CIS), od 2015 r. zatrudniona jako kierow­nik Działu Pomocy Instytucjonalnej w czeladzkim MOPS-ie.
18. Patryk Trybulec – radny Klubu Rad­nych CIS, od początku 2015 r. zatrud­niony w Szpitalu Miejskim w Sosnowcu, w którym członkiem rady nadzorczej jest burmistrz Zbigniew Szaleniec.
19. Jan Powałka – emeryt, radny powia­towy (CIS) zatrudniony w Muzeum Saturn, u żony burmistrza, miejsce pracy GSW „Elektrownia”.
20. Patrycja Juszczyk – obecnie w klubie radnych CIS, po opuszczeniu grupy Stanisława Pisarka Nowoczesna Cze­ladź, otrzymała pracę w Wojkowicach u zaprzyjaźnionego ze Zbigniewem Szaleńcem tamtejszego burmistrza. Po medialnej krytyce burmistrza Wojkowic zrezygnowała z pracy.
21. Jolanta Moćko – przewodnicząca Rady Miejskiej w Czeladzi, radna Klubu Radnych PO, po wyborach w 2014 r. została dyrektorem Cen­trum Opiekuńczo-Wychowawczego Pomocy Dziecku i Rodzinie – Zespo­łu Administracyjno-Finansowego w Sosnowcu, dawniej podlegającego nadzorowi Z. Szaleńca jako zastępcy prezydenta Sosnowca.
22. Jacenty Toporek – brat Jolanty Moćko zatrudniony w MZGK w Czeladzi za kadencji Marka Mrozowskiego, zwolnił się z pracy po ujawnieniu faktu pokrewieństwa z przewod­niczącą w poprzedniej kadencji, obecnie ponownie zatrudniony w MZGK.
23. Marcin Gadecki – radny Klubu Rad­nych PO, od 2015 r. członek dobrze opłacanej rady nadzorczej MZBM TBS Sp. z o.o. w Sosnowcu.
24. Marek Jarno (PO) – do końca listopa­da 2014 r. urzędnik w UM w Czeladzi, jako radny musiał wziąć urlop na czas kadencji, otrzymał pracę w Centrum Usług Socjalnych i Wsparcia Miasta Sosnowiec.
25. Monika Pawlik (PO) – już jako rad­na zatrudniona została w Wydziale Nieruchomości w Urzędzie Miasta Sosnowiec.

Z pewnością nie jest to lista kompletna – nie do wszystkich danych mam dostęp. Nie piszę też o rodzinie burmistrza Sza­leńca. Lista ta jest jednak wystarczającym potwierdzeniem politycznej korupcji.

Jedno jest pewne. Teraz wiem, dla­czego radni Klubu PO poprzedniej kadencji wraz z przewodniczącą Rady Miejskiej Jolantą Moćko, Andrzej Men­tlem, Marcin Gadeckim nie chcieli ze mną współpracować, nie podejmowali uchwał w sprawie sprzedaży majątku, nie godzili się na emisję obligacji, a na­wet na roczny zwykły kredyt obroto­wy w wysokości 1 mln zł (aktualnemu burmistrzowi zezwolili na 2 mln zł), nie uchwalili studium uwarunkowań i zagospodarowania przestrzennego.

Po prostu. Polityka „samych swoich” była mi obca. Dobierając kadry, nie uza­leżniałam finansowo ludzi od siebie, zawsze kierowałam się dobrem miasta i kompetencjami kandydatów, a nie wła­snym interesem politycznym i prywatą.

Teresa Kosmala

Źródło: Nowoczesna Czeladź nr 3 (13), III kwartał 2016 r